Het heeft even op zich laten wachten maar hier is dan eindelijk het eerste reisverslag van mijn trip door de Balkan. Op 10 augustus vloog ik samen met Joran van Rotterdam naar Dubrovnik, om vanaf daar meteen de bus te pakken naar Montenegro. Hier verbleven we 4 nachten in Kotor en vanuit daar hebben we een klein deel van het land bezocht. De old town (stari grad) in Kotor ligt nog heel mooi tussen de oude stadsmuren en is écht een plaatje. Natte droom voor middeleeuw-fanaten (en laat ik nou net met zo eentje op reis zijn). Hieronder volgt mijn dagboek met daarin wat tips!

Vrijdag 10 augustus

Al vroeg in de ochtend vlogen we van Rotterdam naar Dubrovnik. Dat ligt niet in Montenegro maar in het zuiden van Kroatië, vlakbij de grens. Niet omdat we nog iets van die stad wilden zien, maar gewoon omdat dat veel goedkoper was. Vanaf het vliegveld moesten we nog lang in de bus zitten naar de stad omdat het centrum niet heel goed te bereiken is. Ook was het daar ver-schrik-ke-lijk druk. In de old town van Dubrovnik is Game of Thrones opgenomen (heb persoonlijk nog nooit in mijn leven een aflevering gezien) maar hordes toeristen komen af op de filmtours die daar worden gehouden. Wij hadden vooral honger en gingen toen zitten bij een veel te net restaurant aan een klein stukje strand. Het restaurant was absoluut niet noemenswaardig.

Een paar uur later namen we de bus naar Kotor. Ook dit duurde heel lang in verband met grenscontroles. Montenegro is geen EU namelijk, maar je kunt er wel met de euro betalen. Heel vreemd. De busrit duurde ongeveer 4 uur en wij hebben ‘maar’ een uurtje stilgestaan, volgens verhalen kun je veel meer pech hebben. Eenmaal in Kotor liepen we als echte backpackers bepakt en bezakt naar ons hotel Art Rooms. Dat was gezien de prijs een prima verblijf maar voor ons echt te ver uit het centrum. Taxi’s kosten telkens maar een paar euro maar als je drie keer per dag heen en weer moet, loopt dat snel op. De kamer was verder spuuglelijk en douches en wc’s moet je delen, wel was het personeel heel aardig en behulpzaam. Goed, lekker verhaal dit, maar samengevat dus geen aanrader.

Na een snelle douche liepen we naar de kade om daar te eten bij het eerste restaurant dat we zagen, Cafe Del Mare. Joran ging voor een simpele pizza en ik voor de Montenegro salad; een Griekse salade met prosciutto. Het geheel was niet heel spannend maar die rauwe hammen hier zijn lékker, daar zijn ze echt goed in. En dat weten ze, want je kunt het overal bestellen. Zeker doen!

Zaterdag 11 augustus

Op zaterdag gingen we pas rond 12 uur richting de old town, of stari grad zoals ze dat in de Balkan noemen. We hebben ons rot gezocht naar een ontbijttentje maar dat is hier blijkbaar geen ding: bakkerijen zijn er nauwelijks en restaurants hebben alleen maar omeletten en sandwiches op de ontbijtkaart. En daar hebben ze dan een foto van twee kleffe witte boterhammen bij, weet je wel. Als het even kan zoek je dus een hotel inclusief ontbijt! Wij ontbeten met baklava. Joran vond het helemaal niks maar ik hou daar echt van, heerlijk! Daarna liepen we een beetje rond door de stad en de leuke steegjes. Kotor ligt in een baai en er komen iedere dag superveel cruiseschepen aanleggen. De een nog groter dan de ander, kijk nou! Heel gaaf om te zien!

Wij gingen met een (iets) kleiner bootje de baai van Kotor verkennen. Voor ongeveer 15 euro per persoon boekten we een groepstour van ongeveer 2-3 uur langs een paar mooie plekjes. Die tours kun je overal bij de haven boeken. Onderweg zagen we wat dolfijnen en het was echt heel lekker om in een windje op het water te zitten, het was verder namelijk bloedjeheet. De eerste stop was bij het eilandje midden op het water, Our Lady On The Rocks. Hier mochten we een halfuur rondlopen maar behalve de kerk is er niet veel te zien. En voor die kerk moet je betalen. Onze taxichauffeur lachte ooit naar ons ‘in Montenegro, nothing free’.

Maar het is wel heel gaaf om zo te zien! Leuk stijltje. De tweede stop was bij een dorpje op het land, Peras. Helaas begon het keihard te regenen toen we daar waren dus alle tijd die we hadden, hebben we in de kerk doorgebracht om te schuilen. Het schijnt wel een leuk dorpje te zijn om doorheen te struinen en een ijsje te eten.

Na de boottour liepen we meteen stari grad weer in om gezellig wat te gaan drinken bij Klub Invalida. Je kunt hier niks eten maar wel heel veel, heel goedkoop drinken. Ik wil niet weten hoeveel halve liters bier we naar binnen hebben getikt. Daarna aten we een Montenegro plate bij een restaurant waar ik de naam niet meer van weet. Ook die kun je hier overal bestellen. Zo’n plate bestaat uit allemaal stukjes rauwe ham (ik denk dat het crudo is maar weet het niet zeker, in ieder geval lijkt het daar op) en stukjes kaas. Soms verschillende kazen (we hadden een keer een plaat met Goudse jong belegen en daar vind ik echt geen reet aan) maar meestal een kaas waarvan ik vermoed dat het manchego is, lekker! Lichtelijk dronken keerden we terug naar huis, was een gezellige dag en avond!

Zondag 12 augustus

Vandaag was een beetje een off-day. We kwamen vandaag tot de conclusie dat we iets teveel nachten in deze stad hadden geboekt, zoveel is er namelijk niet te doen en het binnenland van Montenegro is gewoon heel slecht bereikbaar. Wij hadden bedacht dat we een auto zouden huren en in no time dat hele mini land door hadden gecrosst maar het is ontzettend bergachtig, je kunt bijna geen kant op. We zochten weer tevergeefs naar ontbijt en aten ergens deze soort tompouce waar ik helaas ook de naam alweer van ben vergeten, ze hebben het in ieder geval op veel plekken. We hadden geen idee wat we vandaag gingen doen en hebben toen maar de bus naar Budva gepakt. Dat is een extreem toeristische stad, het Lloret voor de Russen, maar het zag er wel heel gezellig uit. Ik voelde me ook niet zo lekker door de hitte vandaag, dus we liepen een klein rondje, dronken een smoothie bij de hippe tent Casper en gingen toen weer terug naar Kotor. We zaten eigenlijk wel lekker, zo heen en weer in de bus. Voelt het toch nog alsof je iets hebt gedaan. 

We kleedden ons om in ons hotel en liepen toen weer naar de oude stad. Na lang zoeken, kozen we een tafeltje bij Ombre, op een terras op een kleine binnenplaats waar op dat moment live muziek was. Zonder heel Kotor nu echt te negatief te laten klinken, wil ik wel even zeggen dat het qua dineren etc. een flinke tegenvaller was. Al-le restaurants zijn hetzelfde, het is er niet altijd even gezellig en de restaurants bieden ook weinig. Dit tentje was wel een lichtpuntje (een tl-buis lichtpuntje, dat wel), het was er heel sfeervol en rustig en de muziek was ook wel héél relaxed. We hadden er een grote fles wijn bij besteld en genoten toen maar weer van die plaat ham, kaas en olijfjes en een simpele pasta. Zo vermaken we ons prima 😉

Maandag 13 augustus

Voor de maandag hadden we een auto gehuurd! We gingen lekker vroeg van huis, huurden bij de haven een veel te grote gezinsauto en gingen nog even snel langs een bakker die we ergens bij het busstation hadden gespot. Volgens het internet is dé specialiteit in Kotor een cherry pie maar in werkelijkheid kun je die dingen nergens kopen. Ik weet niet hoe of waar (“op iedere hoek van de straat kun je deze delicatesse proeven!”) maar wij hebben ons rot gezocht en niks gevonden. Het broodje hierboven was ‘t ook niet. Goed, ok. De bergen in, op naar Lovcen National Park.

Whaaat de fuck, deze route was niet normaal! Niet alleen maar door de gigantische steile weg naar boven en de haarspeldbochten, want op de helft van de route was letterlijk geen weg. We reden over stenen en zand (wordt vervolgd) en moesten langs ravijnen wachten op bulldozers die de weg aan het maken waren. Volgens Google moest ‘t in maximaal een half uur kunnen, wij deden er denk ik ongeveer 3 uur over. Het was echt doodeng, zou het niet aanraden aan iemand die op Nederlandse snelwegen al liever niet rijdt. Gelukkig vond Joran het júist heel leuk (toen ‘ie eenmaal de koppeling onder controle had…) dus ik heb eigenlijk helemaal niet gereden. Pas bij het national park aangekomen was ik gerustgesteld dat we écht de goede route hadden gereden en het uitzicht was gelukkig wel heel gaaf!

We hebben lekker lang op een muurtje gezeten en om ons heen gekeken en daarna zijn we gaan lunchen bij het enige restaurantje op de berg, vol met toeristen ‘die toch maar ff iets moeten eten’. Dan verwacht je totaal geen goed eten natuurlijk, maar dat viel niet tegen! Ik had sarma, gevulde paprika’s met crème fraîche en gehakt. Lekker!

Toen we weer naar beneden reden, konden we nog meer genieten van het uitzicht! Kijk dit punt nou, zó mooi! En zó hoog! We hadden weer frisse moed voor de afdaling totdat… we een lekke band hadden. Helemaal kapot. En we waren dus vet hoog in de bergen, zonder mensen om ons heen, geen internet maar mét reservewiel. We hebben wat staan sleutelen maar gelukkig kwam iemand van de wegwerkzaamheden ons helpen, die kwam toevallig langsrijden! Binnen een minuut was ons wiel weer gefixt, halleluja! Dit was hét moment om in stress knallende ruzie te maken maar we hebben ons echt rót gelachen. Was uiteindelijk een van de leukste dagen van de vakantie, haha. We hoefden ‘slechts’ 50 euro borg af te staan, kregen een nieuw wiel en mochten de auto weer meenemen. ‘s Avonds zaten we weer aan het water bij een restaurantje. Daar bestelden we zalm met pestosaus en kregen kip. Verder was het een prima avond.

Dinsdag 14 augustus

Dit was de laatste dag in Kotor dus we moesten op tijd uitchecken. Én we wilden lekker vroeg bij de stari grad zijn om daar de klim naar een mooi uitzichtpunt te maken. Later op de dag schijnt de zon daar op en dat is niet aan te raden, de klim is best wel pittig! Het is heel steil, best ver en er liggen soms losse stenen. Het uitzicht was wel heel gaaf, die baai is mooi! Bovenop de berg staat een oud fort waar je ook nog wat doorheen kunt wandelen.

Wauw dit vind ik eigenlijk een verschrikkelijke foto maar foto’s van ons samen zijn zeldzaam, laat ‘m je toch maar even zien. Nog een tip: beklim eerst de muur in Kotor, ga daarna pas naar Lovcen. Dan bouw je de spanning qua mooi uitzicht een beetje op. Na de klim gingen we terug naar het appartement om ons nog even op te frissen en nog een rondje te rijden met de auto. We gingen naar het dorpje Risan en aten daar pannenkoeken met citroen en suiker (love it) en een mega lekkere pasta (niet op de foto). Daarna zochten we verkoeling, het was zó heet. Maar we zijn allebei bang in de open zee en er zijn daar nergens zwembaden. We zijn er als twee peuters twee tellen in geweest en zijn daarna weer heel snel de kade op geklommen. Voor de laatste avond aten we naast de autoverhuur in een verrassend lekker restaurant, Galerija. Deze tomatenrisotto met garnaal ga ik ooit nog eens namaken! Laat die avond gingen we de old town in voor een ijsje, we moesten nog heel lang wachten op de bus naar Bosnië. Die vertrok pas rond 10 uur en ik kan je alvast vertellen dat die nachtbus het slechtste plan ooit was maar daar vertel ik in het volgende verslag wel meer over 😉