Het lijkt alweer een eeuw geleden. Vorige maand ging ik met Joran een klein weekje richting één van mijn favo landen: Oostenrijk. De bergweggetjes door de Alpen kan ik inmiddels dromen maar de hoofdstad Wenen had ik nog niet eerder ontdekt. Dat werd tijd! Wenen bleek helemaal mijn ding te zijn: ik hou van het eten, het hippe maar ook het klassieke en ik vind Duits gewoon altijd zo heerlijk nuchter en rauw. Hier weer een lekker persoonlijk reisverslag!

Onderaan het artikel geef ik een link naar een lijst + plattegrond met alle hotspots die ik aanraders vind!

Zaterdag 27 juli

In de nacht van vrijdag op zaterdag vertrokken we met twee kleine koffertjes richting Schiphol. Het was nog altijd boven de 30 graden. Was die ene week, je weet wel. Gedwongen door mijn blijvende vrees ooit het vliegtuig te missen, wachtten we ruim drie uur tot boarding. Die vrees is overigens gegrond: jaren geleden stapte ik in het vliegtuig naar Griekenland om daar een half jaar te gaan wonen maar voordat ik daadwerkelijk voet in het toestel kon zetten, had ik al zeker een uur in paniek over het vliegveld gestruind op zoek naar mijn paspoort. Ik haalde hem net.

Goed, Wenen dus. Na een korte vlucht namen we de trein naar het centrum van de stad. Zaterdagochtend, uurtje of tien, en de hele stad sliep nog. Onvoorstelbaar, een hoofdstad, een centraal gelegen park waar op dit tijdstip niemand te bekennen was. Aan de rand van het Stadtpark gingen we zitten voor een ontbijtje: cappuccino’s en Apfelstrüdel met vanillesaus. Oh god, ik was gewoon even vergeten dat ook dát Oostenrijk is! Smaakt echter beter bij vrieskou.

Na het ontbijt liepen we nog wat rondjes door de wijk bij het appartement waar we nog niet in mochten. Rond de middag konden we daar inchecken en meteen daarna zijn we allebei in slaap gevallen om pas uren later weer wakker te worden. Zo slim, een extra vroege vlucht voor een extra vakantiedag! Not. Gelukkig zijn wij het er samen altijd al vrij snel over eens dat dit prima is want het is tenslotte vakantie. Voor het avondeten liepen we richting de Naschmarkt, een markt met veel eettentjes en van die delicatessekraampjes. Ik wilde zeggen ‘van die delicatessekraampjes waar je alles wil proeven en je uiteindelijk nooit iets koopt’ maar een paar dagen later kochten we daadwerkelijk wel wat lekkers. Het zat namelijk heel dichtbij ons appartement (SKY9 Apartments) en ik wilde er telkens weer heen. Die allereerste avond gingen we zitten bij Neni, een hele hippe tent met Midden-Oosterse gerechten. Ik ontdekte later dat deze tent ook in Amsterdam zit maar dat mocht de pret niet drukken: wát een fantastisch lekker eten maken ze hier. Op de foto hieronder zie je zoete aardappelfrietjes met mangomayo (ik MOET dit proberen binnenkort) en de Jerusalem Platter met hummus, citroenkip, pita en groenten. Ik weet niet of ik ooit ergens zulke malse kip heb gegeten, heerlijk! Na een paar biertjes waren we allebei eigenlijk alweer ingestort en dit werd dus geen lange avond.

Zondag 28 juli

Zondagochtend stond ik alweer vroeg naast mijn bed te springen. Bang om het ontbijtmenu mis te lopen. Ontbijten is overigens echt heel chill in Wenen: overal hebben ze ontbijt tot laat op de dag, veel tentjes met pannenkoeken, bagels en andere ochtenddingen. I like! Deze ochtend streken we neer op het kleine terras van The Breakfast Club. Klinkt veelbelovend maar had dat wel een beetje meer mogen zijn. Anderhalf flensje kunnen we niet op teren, toch.

Na dit ontbijtje vertrokken we met Google Maps in de aanslag richting het ontmoetingspunt voor een Free Walking Tour. De tourguide (met een lichtelijk frustrerende Franse slis) bracht ons langs allerlei hotspots, mooie gebouwen, kerken en straten in de stad. De groep was helaas veel te groot om het echt een kwalitatief goede tour te noemen maar daar is het ook een free walking tour voor; aan het einde betaal je wat je ‘t waard vindt.

Deze gebouwen? Al sla je me dood. Maar mooi was het zeker! Ik vind Wenen echt héél erg gaaf. De perfecte mix tussen kunst (al vond ik dat niet geweldig, wait for it), hipster-hotspots, lekker eten, traditioneel Oostenrijks en klassieke gebouwen. Een beetje Berlijn maar dan een tandje minder en rustiger, zelfs zo midden in de zomer. De lucht ziet er hier heel dreigend uit maar dat komt voornamelijk doordat ik een beetje ben uitgeschoten tijdens de nabewerking van de foto’s. We hadden gelukkig goed weer!

Na de tour besloten we ‘even snel’ ergens wat te eten want we vielen haast om van de honger en per ongeluk zaten we toen bij een best leuke tent: Hungry Guy. Hier kun je uit veel verschillend street food kiezen, voornamelijk weer Midden-Oosters (houden ze van in Wenen) met superlekkere zelfgemaakte pita’s. Ik ging voor een pita met pulled chicken, tahin en mangochutney en Joran ging voor een grote bak met hummus en falafel. Vooral die van mij was lekker, ook weer iets om thuis eens te proberen!

Na de lunch doorkruisten we de stad om ff lekker artsy te gaan doen. Ik hou daar wel van, kunstmusea. Dit was alleen net niet helemaal mijn ding. Hundertwasserhaus is een groot gebouw ontworpen door een architect met veel fantasie, scheve benen en een jonge geest. De buitenkant vond ik op zich nog wel vet, dat zie je niet zomaar overal, maar de schilderijen die er tentoon werden gesteld vond ik niet interessant. Google maar eens, je moet er echt van houden denk ik. Bovendien hadden ze er geen airco en hoewel het hier thank god geen 30 graden was in de stad, was het in het museum wel ondraaglijk heet. Wat mij betreft geen onmisbare highlight.

Inmiddels waren we kilometers weg van ons appartement en na deze deceptie liepen we op ons gemak terug. Na een powernap vertrokken we weer richting de binnenstad voor ons avondeten. En niet zomaar te voet, per STEP! Volgens mij zijn wij Nederlanders de enigen die niet bekend zijn met dit fenomeen want als je de app van Lime opent, zie je dat er overal ter wereld van deze elektrische steps staan die je met een account kunt ontgrendelen. Echt, ik vond dit LEUK. Ik kan me er zomaar iets bij voorstellen dat dit voelt zoals het voor toeristen voelt om in Nederland op een OV-fiets te springen. We hebben ons rot gelachen om deze dingen, ze gaan ook zo hard! Een account maak je heel simpel via de app waaraan je dan je creditcard koppelt. Je betaalt een euro om te ontgrendelen en daarna een bedrag per minuut. Top dit, echt een aanrader!

Die avond aten we bij Lugeck Figlmüller, een heel beroemd restaurant met – zo schijnt – de lekkerste schnitzels van Wenen. Eigenlijk eet je die bij de èchte Figlmüller maar omdat je daar ver van tevoren moet reserveren, kun je ook bij de iets minder exclusieve zaak van deze chef gaan eten. Wij gingen allebei voor het plankje ‘met van alles wat’ en dat was ook weer zó lekker. Met zekerheid de lekkerste schnitzel die ik ooit heb gegeten. En dat zijn er een hoop want ik ski al sinds mijn achtste ieder jaar in Oostenrijk 😉 Lekker mals en goed gekruid, net als de frietjes! Daarnaast eet ik mijn schnitzel het liefst met preiselbeeren (soort bessenchutney) en die krijg je hier ook! Och, en ze hadden ook nog eens heel veel lekkere speciaalbiertjes. Deze met mango was heerlijk! De rest van de avond liepen we nog een beetje door de stad en haalden we een ijsje bij Gelateria Castelleto, bij Schwedenplatz. Cookie-smaak was lekker, mango minder. Dus ehh… doe je voordeel met deze info hè 😉

Maandag 29 juli

Maandag sliepen we juist weer iets te lang uit en haalden we een klein ontbijtje bij de Naschmarkt. Daarna liepen en stepten we zelf een beetje rond door de stad. In de richting van Maria-Theresienplatz en MuseumsQuartier. Bij die eerste vind je een plein met aan alle kanten hele imponerende gebouwen, heel mooi. Bij MuseumsQuartier vind je musea (goh) rondom een zonovergoten plein. We zijn er nergens binnen geweest. Beetje geschrokken van de kunst van gisteren. Mag ik trouwens even een klein beetje erkenning voor de verbetering van de fotografieskills van Joran?! Check hier even de foto’s van vorig jaar, gaat de goede kant op hè?

In diezelfde wijk lunchten we bij Amerlingbeisl. Van buitenaf kun je niet zien dat hier een heel mooi restaurantje zit met een gezellige binnenplaats vol planten. We deelden er deze plaat met hummus, tzatziki, dolmades en meer van dat soort ongein. Lekker eten, zeker gaan als je rond lunchtijd in die buurt bent! Zoals je al hebt gemerkt was onze vakantie voornamelijk een aaneenschakeling van eten en drinken en na deze lunch gingen we dan ook weer zitten bij een wijnbar op de Naschmarkt. Daarna haalden we op die markt wat snacks voor in het appartement en deden we een powernap. ‘s Avonds aten we op diezelfde markt bij een of ander Aziatisch restaurant. Ze hadden er sushi, Chinees én curry’s en dat is altijd een slecht teken.

Maar dat was niet erg! We maakten er verder nog een leuke avond van: we haalden het lekkerste karamel-zeezoutijs ooit bij Schelato (altijd sexy, Duitse termen) op de Schleifmühlgasse, dronken halve liters bier bij een tent waar ik de naam niet meer van kan vinden en zetten de avond daarna voort bij Johnny’s Pub. Heel fout, wel gezellig!

Dinsdag 30 juli

De volgende ochtend moesten helaas ons chille plekkie weer verlaten. Met de koffers liepen we richting Schwedenplatz waar we op de boot naar Bratislava zouden stappen. Onderweg aten we een ontbijtje bij Joseph’s Brot, een hele hippe lunchzaak die ook een bakkerij is. Wel grappig, een meid stond daar uitgebreid alle gerechten van de menukaart te fotograferen. Ziet er goed uit, collega. De laatste uurtjes voordat de boot zou vertrekken, doodden we op het terras van Badeschiff Wien. Dat is dus een terras (en sportschool, dacht ik) op het dak van een boot met uitzicht over de vertakking van de Donau en de stad. Het personeel was er vreselijk dus ik raad het je af, ondanks de leuke locatie.

Rond 13.00 stapten we op de boot naar Bratislava in Slowakije. Ik was eigenlijk van plan dat verslag hier meteen aan vast te plakken maar dan wordt het toch wel een héél lang verhaal. Nog ff wachten dus, komt eraan!

Alle aanraders opslaan? Klik op deze link! Dan kom je bij een lijst die ik via Google Maps heb samengesteld.
https://goo.gl/maps/wPoxfj2UYQFKoKx19