Hey ik deed zo’n Balkantrip deze zomer, weet je nog? Over onze eerste stop in Montenegro heb ik inmiddels al veel verteld en laten zien maar daarna gingen we ook nog verder naar Bosnië. Dat land was zeker het hoogtepunt van de reis! Mostar is zo mooi historisch en idyllisch (en rete toeristisch, vooral niet vergeten) en Sarajevo is cultureel alles wat we er niet van hadden verwacht. Bosnië is heel islamitisch en dat zie je goed terug aan de Turkse invloeden in de hoofdstad. Dat maakt het een hele bijzondere en verrassende stad voor een citytrip! Hieronder mijn dagboek over onze dagen in Bosnië.

Woensdag 15 augustus

Woensdagochtend kwamen we na een helse busrit eindelijk aan in Mostar. Echt, wat een ellende. We waren allebei zó moe en het was nog veel te vroeg om in te checken. De eigenaar van het appartement nam de telefoon nog niet op en daarom hebben we als echte backpackers onze tassen tegen een muur in de achtertuin geplant en daar zijn we tegenaan in slaap gevallen. Later zijn we toch nog maar even ergens koffie gaan halen. Was wel mooi ook, die hele stad nog in stilte en rust. Rond een uur of 9 konden we ons appartementje Infinity in. Daar hebben we nog een uurtje geslapen en daarna gingen we het centrum in.

We begonnen bij een museum in een oud huis maar dat was echt het saaiste museum ooit. In Mostar is verder niet veel te doen dus het was ook geen tijdsverspilling ofzo. Daarna wilden we een moskee bezoeken maar die was dicht en toen ging het regenen. We haalden alle lekkere koekjes en chocolade die we in de supermarkt konden vinden en hebben toen maar op bed gelegen en geslapen. Ook dát is vakantie, haha, top. Om zes uur ‘s avonds gingen we naar het Spaanse plein om mee te doen met een free walking tour. Het was heel interessant om over de oorlog daar te horen, daar wist ik heel weinig van. Op aanraden van de gids aten we daarna bij het restaurant Divan. Daar hebben we inderdaad heel lekker gegeten (heel veel vlees: kunnen wij allemaal nog zo green en clean leven, knallen ze hier de halve kinderboerderij op je bord) (maar alles beetje helpen ik weet het) maar het restaurant was veel te chaotisch om er echt lekker te kunnen zitten. Ze wilden ons iets te graag snel weer weg hebben.

Donderdag 16 augustus

Donderdag moesten we helaas al vroeg uit ons appartement. Er was, zoals ik al zei, niet zoveel te doen in Mostar dus wat dat betreft was het prima om weer te gaan maar het appartement was heel chill. Superruim en licht en op een fijne locatie bijna ín het oude centrum. We lieten onze tassen nog even bij de eigenaar en gingen op pad voor ontbijt. Tijdens de walking tour had ik een pannenkoekenbar gezien en daar had ik vet veel zin. Die tent was echt de ergste zaak ooit, we hebben ons rot gelachen. Het eten was heel zoet en chemisch, de bediening sloom (ik denk dat we wel een uur op twee pannenkoeken hebben gewacht) en de stijl van het restaurant echt vreselijk. Stel je voor: je hebt een leuk idee voor een pannenkoekenbar en geeft de styling uit handen, de designer zegt ‘geen zorgen, I got this’ en hij komt aanzetten met dit ontwerp. Jammer dat ik geen foto heb van de binnenkant van de menukaart. We waren er niet eens om aan het zeuren, alleen maar heel hard lachen.

Goed, oké, daarna wisten we even niet meer wat we moesten doen en daarom lieten we ons met een taxi naar Blagaj brengen. Dat is een dorpje buiten Mostar met een paar kloosters en een grot. Best mooi! Heel toeristisch ook hoor, maar wel leuk om een paar uur rond te hangen. We hebben heel lang gezellig op een terrasje gezeten met een plaat met kaas, ham en een soort hartige oliebollen.

Terug in Mostar hingen we weer op een terras om de tijd te doden en daar werd ik hélemaal lekgeprikt door muggen, we zaten daar namelijk aan het water. Ik heb echt smakelijk bloed, ik heb altijd zoveel last van muggen. Tegen het einde van de middag haalden we onze tassen weer op en vervolgens hingen we weer een hele tijd op een terras bij het treinstation. Enerverende dag was dit, maar wel echt precies hoe ik vakantie wil vieren, haha. ‘s Avonds gingen we in twee uur tijd met een mega onverwachte, super luxe trein naar Sarajevo. Wauw, als we deze treinen toch vaker hadden kunnen nemen tijdens die trip in de Balkan… We waren allebei weer helemaal enthousiast en hadden er weer zin in. Zelfs toen we in de stromende regen aankwamen bij ons appartement. Dat complex bleek heel nieuw te zijn en zat wederom op een vet goeie locatie, Deluxe Bellevue heette het. Aanrader! Eigenlijk hadden we zin om eten te laten bezorgen maar dat is blijkbaar geen ding in Bosnië dus we zijn maar snel door de regen ergens naartoe gerend. Dat broodje kebab voelde als een geschenk uit de hemel. Was een prima avond zo!

Vrijdag 17 augustus

Deze dag begon ontzettend sloom, volgens mij hebben we tot 12u geslapen. Daarna gingen we de stad in voor ontbijt maar dat werd langzaamaan een lunch. We aten cevapcici, gekruide worstjes die je overal in Bosnië (en Servië ook, trouwens) kunt bestellen. Daarna wandelden we door naar de kabelbaan om vanaf boven een mooi uitzicht te hebben over de stad. Ik hou echt van die uitzichtpunten, zo mooi! Vanaf die berg liepen we naar de oude bobsleebaan van de Olympische Spelen in 1984. Die baan ligt er nog steeds en is nu bedekt met begroeiing en graffiti, heel gaaf om te zien. Ergens in dat gebied ligt ook de verlaten skischans maar die hebben we niet kunnen vinden. Ik had ook geen zin meer om te lopen, was nog best een stuk.

We liepen weer terug, gooiden er een koffie in en gingen naar Galerija 11/7/95. Een heel indrukwekkend museum over de oorlog in Bosnië. Schandalig hoe weinig ik over deze oorlog wist. Het was dus nog heel recent en Nederland heeft er een niet al te positieve rol in gespeeld. Dat wist ik dus echt niet, vond het heel gênant. We hebben er heel lang in stilte rondgelopen en ik vind écht dat je hier naartoe moet als je in Sarajevo bent.

‘s Avonds gingen we uit eten bij het restaurantje To be or not to be, een klein huiskamerrestaurant met minikeuken. Ik had er heel veel recensies over gelezen maar eerlijk gezegd vond ik ‘t nou ook weer niet zó speciaal. Wel ok, maar zeker niet zo bijzonder als ik overal had gelezen. We haalden een toetje bij dé perfecte toetjesbar in het oude centrum: Cream Shop. Daar zit half Bosnië ‘s avonds taartjes te eten en dat moet je zéker doen als je in de buurt bent. Daarna deden we drankjes op een binnenpleintje waar de andere helft van de inwoners zat te chillen met een waterpijp. Gezellige dag!

Zaterdag 18 augustus

Ook zaterdag sliepen we weer goed uit, daarna weer op zoek naar ontbijt. We gingen zitten bij een restaurantje met Turkse thee (volgens mij gewoon earl grey) (saaiste thee ooit) en Bosnische appelcake. Die vond ik wel heel lekker! Ik wilde ook eindelijk eens ergens baklava halen, dat kan hier overal, dus dat deed ik. Verder deden we deze dag niet zoveel. We liepen helemaal naar de andere kant van de stad om daar alvast bustickets te halen naar onze volgende stop maar die kregen we niet mee want ‘die zouden er morgen toch nog wel zijn’. Logica, vrienden. Daarna zijn we als ultieme tatta’s bij de McDonalds gaan zitten. Joran’s chagrijnige bui was met één kipnugget verdwenen, nice. We liepen terug door het oude centrum, onder andere langs dé famous Latijnse brug waar de eerste wereldoorlog van start is gegaan.

‘s Avonds gingen we op aanraden van de baas van het appartement naar het restaurant Aeroplan. Dat zullen wel zijn vriendjes zijn geweest ofzo want het was alweer niet te vreten. De plaat met appetizers had gewoon Goudse kaas (maak je mij niet blij mee) en de specialiteit was een lapje vlees met friet en ketchup. Het toetje haalden we weer bij die taartwinkel.

Zondag 19 augustus

Zondag was minder fijn. We checkten uit en haalden bepakt en bezakt nog snel een ontbijtje voor onderweg. Daarna namen we de bus naar Tuzla, een stad meer noordelijk in Bosnië. Zo konden we de reis naar Belgrado in Servië een beetje breken, anders werd het één hele lange reis. In Tuzla moet je niet te lang blijven maar het is op zich wel prima. Denk ik. We zijn namelijk niet in het centrum geweest. Onderweg ernaartoe werd Joran ziek en toen zijn we teruggelopen naar het appartement. Hij heeft daar een paar uur geslapen, ik een beetje gelezen. Het appartement (Ajla) was trouwens alweer heel fijn máár het ziet er wel uit als de set van een hele goedkope pornofilm. Check dat bed, hoe ordi. ‘s Avonds ben ik in m’n eentje nog wel door de stad gelopen voor avondeten. Dat werd pizza, zoals je ziet. De volgende ochtend voelde hij zich gelukkig een stuk beter, Bean en Zoran op naar Belgrado!