Beau’s april 2022 #3: citytrip (Madrid!), comfortzone en cafeetjes

30 apr 2022 | Leven

Welkom lezers en lezeressen! Jullie horen vandaag álles over mijn trip naar Madrid. Daar was ik vorige week namelijk. Redelijk spontaan en alleen (want niemand kon mee) maar dat was uiteindelijk ook wel een keer goed. Ik gooi er even een glibberend cliché tegenaan: ik ging buiten mijn comfortzone. Wat ik daar deed? Of ik mezelf heb leren kennen? Of ik nu een independent woman ben? Dat lees je hierrr!

Maandag 18 april

Voor Tweede Paasdag had ik een hele niet-pasige to-dolijst samengesteld. Voordat ik naar Madrid vertrok, wilde ik namelijk nog het een en ander afronden en kopen. Ik tikte een deadline af, haalde wat mini’s bij de drogist (wat blijft dat toch altijd een gezeik met reizen met handbagage – heeft er bij jullie ooit níét zo’n reisflacon gelekt in je toilettas?), draaide een paar wasjes, ging sporten en haalde een trolley op bij Ilona, met wie ik ook nog even een kop koffie dronk in de zon.

’s Avonds ging ik nog even naar mijn voorleeskindjes en daarna maakte ik asperges voor mij en Joran.

Dinsdag 19 april

Dinsdagochtend pakte ik de laatste dingen voor de citytrip in en daarna vertrok ik – zonder koffer. Ik moest namelijk eerst nog de hele dag werken op kantoor, maar dan stond die bagage maar alvast klaar. Na mijn werkdag racete ik naar huis, gooide ik de trolley op mijn stuur en fietste ik veel te winters gekleed richting de trein naar Schiphol. Winters als in: met winterjas, want in Madrid was het een stuk minder goed weer dan in Nederland. I know – erg sneu. Ik heb zelfs best wel getwijfeld of ik de reis ging omboeken of cancellen, maar ik had er verder wel heel erg veel zin in. Ik kan je alvast vertellen dat het gelukkig heel erg meeviel, dus ik ben blij dat het weerbericht me uiteindelijk niet heeft tegengehouden.

Oké, terug naar Schiphol. Daar was ik weer véél te vroeg en binnen 30 minuten was ik van de trein bij de gate, dus ik had heel wat tijd te killen. Dat deed ik door mijn fotodagboek van de week ervoor te tikken. Rond half 10 gingen we vliegen en iets voor middernacht kwam ik aan in Spanje, waar een gereserveerde taxi me opwachtte. Daar hebben we meteen een eerste verschil met hoe ik jaren geleden (solo) reisde: ik ging dit keer voor gemak. Want ik ben geen student meer en verdien geld tegenwoordig.

De taxi bracht me naar Central House Hostel Lavapies, waar ik een bed kreeg aangewezen in een kamer met twee andere Duitsers. Ja – dat lees je goed. Ik DEELDE een kamer. Ik heb veel reislustige vriendinnen die dit lezen en vast denken ‘ja, dus?’ maar voor mij is dit best een ding. Jaren geleden deed ik dat wel (zoek maar op de woorden ‘Thailand’, ‘Vietnam’ of ‘Riga’ in de zoekbalk bovenaan, dan vind je genoeg hostelverhalen) maar voor nu voelde het toch een beetje gek. Ik heb een fantassstisch lekker huis waar ik alle ruimte en luxe heb die ik me maar kan wensen – dan is een kamer delen met vreemden toch ineens een beetje mwah. Maar ik deed het wel heel bewust hoor, want in een hostel heb je wel de meeste kans op aanspraak. En ik ging dan wel alleen op vakantie, ik wilde niet per se alleen zíjn. Kom ik zo op terug.

Woensdag 20 april

Woensdag stond ik op met heel veel energie om de stad te gaan bekijken. Nou ja, ik moet eerlijk zeggen: ik had vooral zin om lekker naar een café te gaan om te ontbijten. De stad kon me vooralsnog ff gestolen worden. Ik liep een klein rondje door de wijk en ging al snel zitten bij Pum Pum Café waar ik ontbeet met een toast met een gepocheerd eitje en avocado en een kop koffie. Ook begon ik in het boek dat ik had bewaard voor deze vakantie: Wat je van bloed weet. Kom ik ook zo op terug 😉

Het was vandaag een beetje bewolkt met af en toe een buitje, dus ik besloot maar meteen naar een museum te gaan. Er zijn een aantal bekendere musea in Madrid en ik koos voor Arte Reina Sofia. Daar hangt onder andere veel werk van Picasso en ook wat schilderijen van Dalí. Ik vind musea en kunst best leuk maar ik ben absoluutttt geen kenner dus ik liet me gewoon lokken door deze bekende namen. Ik ben daar uiteindelijk een uur of 2-3 geweest en heb by far niet alles gezien. Het was ZO enorm groot en ik vond het daarbij behoorlijk onoverzichtelijk, dus 3 van de 8 tentoonstellingen heb ik gewoon niet eens kunnen vinden. Ik heb geen idee of ik iets heel interessants heb gemist, maar ik was het na die paar uur ook wel zat dus ach. Overigens vond ik het wel echt een aanrader. Ik denk dat het nog leuker is als je een paar woordjes Spaans spreekt en leest, dan is de moderne kunst (met politieke leuzen en media-uitingen enzo) een stuk begrijpelijker.

Na het museum wandelde ik naar het centrum voor de allerbeste churros met chocola in town, bij San Ginés. Ik was erop voorbereid dat er een gigantische rij zou staan, maar daar was vandaag echt geen sprake van. Ik kon zonder moeite zelfs binnen een tafeltje veroveren – het was vandaag echt lekker rustig in de stad. Die churros waren inderdaad erg goed (en nee: ik heb zeker niet al die chocolade opgegeten, haha).

Daarna kakte ik een beetje in en liep ik terug naar het hostel. Daar raakte ik in de lobby aan de praat met een Nederlands meisje die aan het backpacken was, terwijl ze ook werkte als tekstschrijver. Je begrijpt: dat klikte. We spraken af om die avond samen ergens een hapje te gaan eten. Tegen het einde van de middag ging het zonnetje schijnen en daar ging ik meteen goed van genieten op een terrasje (bij een heater) met een glas wijn, olijven en een boek. Kijk, dat is vakantie.

Woensdag 20 april – avond

Yes, dat was een lang verhaal maar we zijn er nog láng niet. Na het terras was ik moe en ging ik even op bed liggen met Jane the Virgin en chips. Pas veel later vertrok ik met het tekstschrijfmeisje naar de stad – 21.00 ofzo, Spaanse tijdstippen. We liepen naar Museo del Jamon, want daar had ik goede verhalen over gehoord. En het was inderdaad een leuke tent maar ook weer niet onmisbaar, vond ik. De kroketjes met serrano en de meloen met ham (ik denk ook serrano) waren heel lekker, maar de patatas bravas en kaas vond ik niks. Wel heb ik er nieuw favo drankje bij: tinto de verano, sangria maar dan meer frisdrankachtig. Als je hier ook een keer gaat eten, zou ik lekker beneden aan de bar een paar hapjes bestellen. Echt uitgebreid dineren is niet nodig, vind ik. Het was wel een hele gezellige avond!

Die nacht sliep ik alleen op de kamer. Dat klinkt misschien chill, maar dat was het niet want ik was constant alert dat er wel iemand binnen kón komen. Dat + een mug die me helemaal lek prikte, maakten het niet een hele comfortabele nacht. Al wakkerde dat laatste het Spanje-gevoel wel weer aan.

De laatste foto van het rijtje hierboven is van de ochtend erna!

Donderdag 21 april

De donderdag begon ik namelijk bij Agrado Café met een kop koffie, een lekker stuk citroentaart en – nog veel noemenswaardiger – mijn allernieuwste zomerjurk aan! Want jawel jawel: de weersvoorspellingen waren vandaag supergoed en daar moest ik gebruik van maken! Na het ontbijt liep ik terug naar het hostel, waarvandaan ik meeliep met een free walking tour. Die zijn natuurlijk niet écht free – maar het voelt altijd wel lekker laagdrempelig. We liepen met een groepje van 4 + de gids dus dat was ook erg relaxed. Tijdens deze tour ontdekte ik pas hoe mooi Madrid écht is, de vorige dag had ik – blijkbaar – maar anderhalve wijk gezien. Zeker met die blauwe lucht er zo boven was het allemaal vet mooi! Heel veel historie en cultuur, veel gezelligheid, mooie afwisseling tussen chique en hip en natuur. Echt een aanrader! We liepen onder andere langs de Grand Via (hele grote straat), belangrijke fonteinen en pleinen, het El Retiro park (heel mooi!) met het Kristallen Paleis (waar iemand in de groep deze grandioze foto van mij schoot – kan Joran misschien bij hem op les?!) en door kleine steegjes en straatjes. De tour duurde wat langer dan verwacht, dus ik had daarna haast om me naar de volgende geplande tour van die dag te verplaatsen: een fietstour!

Donderdag 21 april – avond

Die had ik geboekt bij Baja Bikes – die zitten in steden over de hele wereld. En volgens mij heb je ook óveral de optie om de tour in het Nederlands te doen (want het zijn toch de Nederlanders die graag met de fiets de stad gaan verkennen, vermoed ik). Dat deed ik dus ook, in het Nederlands. De tourguide was een extreem enthousiaste Spanjaard, geboren en getogen in Utrecht, die mij en +- 10 boomers door de stad loodste. En dat was best een pittige tocht zo heuvel op, heuvel af. We hebben in een uur of 4 zóveel gezien, heel leuk! Het hoogtepunt vond ik de tussenstop bij Mercado San Miguel, ontworpen door de architect die ook de Markthal in Rotterdam bedacht. Het concept daarbinnen is ook hetzelfde, maar dan net wat minder prijzig (maar nog steeds niet goedkoop) en een tikkie gezelliger. Overigens is dit echt meer wat voor de toeristen, liet ik me vertellen, maar dat is oké: ik ben toerist. Na een kort hapje met burrata en serrano sprongen we weer op de fiets.

Na de tour plofte ik in het hostel neer met een boek en raakte ik aan de praat met een Griekse meid en een jongen uit Hongarije. Met hen wandelde ik naar een café in de straat, waar we wat hapjes bestelden en praatten over ons werk enzo. Persoonlijk vind ik het wel een tikkie vermoeiend om steeds nieuwe mensen te leren kennen en dan iedere keer weer te beginnen bij 0. Het kan ook niet anders, veel mensen zie je in een hostel maar 1 of 2 dagen omdat iedereen op doorreis is, maar mijn voorkeur ligt er niet. Wel was ik deze week steeds heel verbaasd over mijn sociale skills. Thuis heb ik die niet zo vaak meer zó intensief nodig (en daar heb ik ook vaak geen zin in) maar als je in je eentje op reis bent en toch af en toe een beetje aanspraak wil, zeker wel. Ik wist niet dat ik het nog in me had, haha.

Het eten was die avond trouwens absoluut niet noemenswaardig, maar het toetje bij Matilda Café was dat zekerrrr wel. Lekkerste carrot cake die ik ooit heb geproefd, sowieso. Die nacht deelde ik een kamer met 3 vreemde mannen: een Cubaan, een Argentijn en een Dominicaan. Zo raar als ik dat nu zo uitschrijf, hahaha. Ik deel toch liever een kamer met Joran, maar het is ook gek hoe snel het prima voelt om te slapen in stapelbedden waar alleen het gordijntje om je bed heen enige vorm van privacy en bescherming geeft.

Vrijdag 22 april

Na zo’n leuke donderdag, was vrijdag wel een beetje een dieptepunt. Het regende non stop en ik had ook helemaal geen zin meer om highlights te bezoeken. Het werd bovendien drukker in de stad (dus op alle overdekte plekken) vanwege het weekend. Toen ik ook nog een melding kreeg dat er een grote kans was dat mijn vlucht geannuleerd werd vanwege de staking op Schiphol, was ik er wel klaar mee. Ik heb zelfs even gecheckt of ik die avond nog een vlucht kon nemen, maar dat zou een te duur grapje worden. Uiteindelijk heb ik maar gewoon toegegeven aan de lamlendigheid en ben ik van café naar café gehopt met mijn boek. Ik begon bij Café del Art, wat ik een hele fijne plek vond om lekker lang te hangen. Daarna wandelde ik wat (ik had mijn winterjas mét capuchon aan, thank god) en dronk ik een kop koffie bij Federal Café (maar dat vond ik niks). Op de terugweg naar het hostel stopte ik bij La Mas Castiza waar ik heel lang heb gezeten met een glas wijn en een schaal vol pimientos de padrón (pepertjes met zout).

In het hostel werkte ik daarna nog wat op mijn laptop in de lobby (in de hoop dat iemand een praatje met me kwam maken) (als ik het zo zeg is dat erg sneu, maar wel de realiteit). Uiteindelijk besloot ik zelf iemand aan te spreken, want ik had écht geen zin om die avond ook nog alleen te gaan eten. Gelukkig is een hostel een gek universum waar iedereen altijd samen wat wil doen. In principe hoef je er dus nooit alleen te zijn. We spraken af bij het restaurant dat bij het hostel hoorde en langzaam maar zeker schoven er steeds meer mensen aan en werd het een verrassend gezellige avond met veel sangria. Weer met hetzelfde ‘ik ben Beau en ik werk als tekstschrijver en jij?’ maar dankzij de sangria had deze avond gelukkig wel wat meer diepgang.

Zaterdag 23 april

Zaterdagochtend pakte ik mijn koffer in en checkte ik uit. Ik at nog even een taartje in het overvolle Mafrens Café en las daar bíjna mijn boek uit. Daarna lunchte ik met één van de jongens van gisteravond bij Adorado. Op de valreep at ik toch nog wat groenten in Madrid, haha. Rond 3 uur kwam ik aan op het vliegveld, waar ik meteen ontdekte dat mijn vlucht was vertraagd (maar gelukkig wel ging). Had ik dus wéér uren te overbruggen, maar gelukkig was ik beland bij de laatste spannende hoofdstukken van dit mooie boek: Wat je van bloed weet. Dit is wat ik erover zei op Insta:

“Vet mooi boek. Indrukwekkend en heftig verhaal. Kunstig. Leest heel soepel vanuit de ik-vorm. Weer zo’n boek met terugkerende symbolen enzo. Echt een aanrader!” 

De vlucht naar huis was heel relaxed, want ik had een paar afleveringen Jane the Virgin gedownload. En, ook niet onbelangrijk, ik had een stoeltje bij het raam en dat vind ik toch altijd zó vet. Zeker bij de landing zat ik tegen het raampje geplakt, kijkend of ik steden herkende (het antwoord is nee). Zo mooi <3 Ik heb een paar leuke dagen gehad, maar had ook heel veel zin om gewoon weer lekker thuis te zijn. Deze solo-trip, voelde ook wel een beetje als een afsluiter. Dit avontuurlijke zie ik mezelf niet meer doen, het ‘hoeft’ niet meer, ik ‘mag’ ook gewoon voor gemak kiezen. Maar pin me er niet op vast: het zou zomaar kunnen dat ik over een paar jaar weer alleen op pad ga als ik héél veel zin heb in vakantie maar niemand mee krijg.

Zondag 24 april

Zondagochtend sliep ik uit en daarna maakte ik het huis klaar voor de eetclub, voor onze maandelijkse meeting 😉 Het thema was deze keer ‘een bijzondere gebeurtenis/lievelingsdag’. Ik maakte deze pasta met geroosterde paprikasaus met gepofte knoflook (= oranje), chilivlokken (= rood), crème fraîche (= wit) en blauw zeezout ( = blauw). Want ik vind Koningsdag altijd een errrrg leuk feest en tijdens de laatste Koninginnedag heb ik Joran ontmoet. Vandaar. Heel creatief – al zeg ik het zelf, haha. Het was weer een hele gezellige lunch <3

De rest van de dag hing ik voor de tv en ’s avonds sportte ik nog even. Geen patatdag vandaag, want Joran was niet thuis + ik had wel genoeg taart en patatas en andere niet al te voedzame dingen gegeten.

 

Zo, lamme arm van het typen. Tot volgende week!

 

 

Dit vind je ook leuk!

Amanda de Bruin

Over keukenmeid

Mijn naam is Beau en ik ben gek op koken en eten

Gezond, druipend in vet, vlezig, vega, perfecte midnight snacks, culinaire hoogstandjes en simpele prakkies: ik eet alles. Ik hoop dat ik jou met mijn recepten kan inspireren voor je volgende maaltijd!

Fan van mijn teksten? Ik ben ook freelance tekstschrijver en help je graag.

Reageer

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten