Guten Abend allemaal. Recepten uitwerken, dat doet ze niet. Hele dagboeken vol lullen over middelmatige werkweken en knetterburgerlijke weekenden, dat zeker wel. Van dat eerste baal ik zelf ook wel een beetje hoor – ik vind koken en recepten delen zo leuk, maar met werk en die hond heb ik daar nu even niet zo veel tijd voor. Leuk dat je alsnog meeleest 🙂 Ik praat je bij!
Maandag 1 april
De eerste dag van april, tweede paasdag, bracht ik door met schoonfamilie. Mijn schoonmoeder overleed vandaag precies een jaar geleden en daar stonden we natuurlijk bij stil. Was een verdrietige maar ook gezellige dag ♥
Dinsdag 2 april
Dinsdag werkte ik op kantoor aan een project met een korte deadline, was ff doorpakken dus. De avond bracht ik door met Niko (die het graven in de tuin helemaal heeft ontdekt, dus het huis was GOOR) en ondertussen maakte ik schoon.
Woensdag 3 april
Op mijn vrije woensdag stond ik op met een keel als schuurpapier en een hoofd vol watten. Zat eraan te komen, want al mijn naaste collega’s zaten al te snotteren. Echt rust pakken lukte helaas niet, want ik had nog veel te veel te doen. ’s Avonds at ik bij Pascale in haar nieuwe huis en daarna ging ik vroeg naar bed want ik voelde me toch best ziekig. Nu (zondagavond) gaat het gelukkig alweer goed!
Donderdag 4 april
Na een rustige dag op werk (ik had niet zo veel te doen) pakte ik nog even een dansles mee. Ik val in herhaling maar: hoogtepunt van de week. Aan de foto van de dansles hebben jullie helemaal niks, maar oké.
Oh, wel leuk op werk: het was nationale Wandel Tijdens Je Werkdag (of zoiets) dus ik maakte en lange wandeling met collega’s.
Vrijdag 5 april
Ook vrijdag was rustig op werk. Ik had wat overuren staan dus ik stopte op tijd en luidde het weekend in met een wijntje in de zon. Gewoon, op het krukje voor de deur waar ik met Niko zo veel mogelijk zonnestralen vang. En aandacht, want zo’n puppy is een magnéét, dat wil je niet weten. ’s Avonds kwam Ilona langs voor een avond lekker crafty knippen en plakken. We maakten collages, een soort van geïnspireerd op de kunstwerkjes die mijn collega maakt. Ik maakte er twee en die met het aspergebos is mijn favoriet. Ik overweeg om onze gang in te richten als een soort galery met wisselende tentoonstellingen. Waar ik dan telkens nieuwe kortstondige obsessies/knutselprojecten kan showen. Een tikkie triest, maar ergens ook best leuk toch??? (… toch?)
Zaterdag 6 april
Het eerste weekend van april was zoooo heerlijk buiten. De bloesem volop in bloei en de temperatuur al schandalig hoog. Het was heerlijk vertoeven. Ik wandelde met Niko naar LE:EN en hing daar op het terras. Met een portie okonomiyaki erbij besloot ik ter plekke om deze zomer alle hapjes op de kaart te proberen. Niko vindt alles best, die ging ook easy bij andere mensen onder de tafel liggen omdat ‘ie ze gezellig vond. In horeca gedraagt ‘ie zich tot nu toe echt voorbééldig.
Tegen het einde van de middag reed ik met Joran + de hond naar mijn ouders. Daar was in de tuin een flinke borrel gaande met familie. Een deel van mijn fam woont in Amerika en is op dit moment op bezoek in Nederland. Voor die gelegenheid kwam iedereen gezellig bij elkaar. Of nou ja, iedereen: we waren met zo’n 30-40 man (ooms, tantes, neven, nichten, aanhang + heel wat kinderen) maar als we écht compleet waren, zou dat nog zeker + 15 of 20 zijn. Was een hele leuke avond! Geen foto’s gemaakt 🙂
Zondag 7 april
Hoewel ik na een paar wijntjes ’s middags uiteindelijk compleet nuchter mijn bed in kroop, werd ik toch wakker met een heel klein katertje. Want that’s me. Maar de plicht riep (blafte) en in bed blijven stinken is er niet meer bij. En dat vind ik dus eigenlijk echt heel lekker: op tijd uit bed, elke dag beginnen met een wandeling, of het nou plenst of zo zonnig is als vandaag. Niet twijfelen van ‘zal ik even gaan wandelen of niet of wel of niet’ maar gewoon gáán omdat je moet. (Ik begrijp ook dat ik hier ooit vast anders over ga denken, maar voor nu geniet ik ervan.) Daarna ontbeet ik in de zon en eigenlijk zag mijn hele dag er zo’n beetje zo uit. ’s Middags ging ik weer naar LE:EN (een vriendin van me werkt daar, vandaar) met Niko. Dit keer ging ik bescheiden voor de edamame, want ik had thuis al geluncht 😉 ’s Avonds patat, een aflevering Snowpiercer en dit fotodagboek in elkaar zetten.
Tot de volgende!
Dat is een rare dag weet ik nog van toen mijn moeder op jonge (50) leeftijd overleed. Zal nog lang zo blijven en mooi om er met elkaar bij stil te staan. Ze zeggen wel ‘life gets in the way’ en soms is dat ook gewoon zo. Er zijn nou eenmaal dingen die moeten en niet altijd leuk zijn, werk kan even saai zijn en de rest ook. Niet iedere dag is Insta-waardig en dat geldt voor iedereen, ook voor hen die doen alsof het wel zo is. Leuk om je verslag te lezen!
Wat lief dat je dat zegt 🙂 Dankjewel!