Ohhh dames en heren, het is zo ver: we hebben een HOND! Ik presenteer jullie: Niko ♥ Hij is echt een lieverd en voelt zich steeds een beetje meer thuis. Mag ook wel want het huis is bezaaid met troep om op te knagen, mee te spelen of in/op/onder te slapen en de tuin is één grote toiletpot geworden. Ik ga je nu wel helemaal meenemen door mijn afgelopen week maar scroll gerust door tot de vrijdag. Want dat wil je.

Maandag 19 februari

Een rustige werkdag die ik onderbrak met een mondhygiënist- en tandartsafspraak. Werd wel weer eens tijd. ’s Avonds ging ik nog een uurtje badmintonnen. Het was zo druilerig + Ilona ging niet + ik voelde me een beetje meh, dus groot applaus voor mij dat ik wel ben gegaan.

Dinsdag 20 februari

Dinsdag was een prima werkdag mét kibbeling als lunch. Maar het culinaire hoogtepunt ervaarde ik ’s avonds, want toen dineerde ik met Joran bij De Watertoren (WT Urban Kitchen). Daar zijn we jaaaren geleden een keer geweest, toen als studenten, voor het eerst chique uit eten. Nu gewoon op dinsdagavond, als echte DINKY‘s. Nee geintje, ik had er al een paar weken geleden gereserveerd omdat ze een voordelige actie hadden en we daar al heel lang weer eens wilden eten. Ik heb veel geluiden gehoord over hoe deze zaak ‘niet meer is wat het ooit was’ maar ik vond het echt weer ultiem genieten. We hebben héérlijk gegeten, zijn echt verrast, en werden ook supernetjes geserveerd. Prima prijs-kwaliteit, zeker voor op zo’n locatie. Ik deel de gerechten met je!

Vooraf (niet op de foto): oester, plankje met rauwe hammetjes, toastjes en een pestodip, met een glaasje cava erbij
Amuse (niet op de foto): iets met meringue, verder geen flauw idee meer
Tussendoor: zuurdesem met beurre noisette
Voor: prei van de barbecue met miso, geitenyoghurt en een krokantje van za’atar (dit was meteen mijn favoriete gang, echt perfect zout en zuur!)
Tussen: gepofte aardpeer met rode kool, eekhoorntjesbroodschuim (volgens mij), hazelnoot en coquille (de foodcriticus in mij vond dit ‘smakelijk, maar uit balans’, er was te weinig focus op de coquille en te veel rode kool)
Tussen: vis (volgens mij heilbot) met Spaanse worst, nog iets, bonitoflakes en dashi (heeeel zacht en umami/zout, superlekker!)
Hoofd: een soort van Hollandse pot Deluxe met malse entrecote, een oliebolletje met aubergine (denk ik???), een toefje met geenflauwidee?, gelei met knolselderij (denk ik) en geroosterde spruitjes en een jus van o.a. gebrande melk (dit klinkt zo heel raar bij elkaar maar het was echt mega goed, hele bekende hinten naar stamppotachtige smaken maar dan VERRUKKELIJK)
Dessert: mandarijnmousse met Mesjokke chocolade (volgens mij is dat lokale Utrechtse chocolade), vanille, honing, shii-take-ijs, meringue en een mandarijnsausje (5 sterren! Wát een smaken, echt fantastisch. Denk niet dat ik zoiets ooit geproefd heb!)
Friandises: brownie met passievrucht, carrot cake, karamelfudge, een een kopje thee

Conclusie: meer dan geslaagde avond ♥

Woensdag 21 februari

’s Ochtends werkte ik thuis aan blogs voor een opdrachtgever. Ondertussen nam ik een pakket hondenvoer aan en dát had ik een beetje onderschat. De hele vriezer ligt nu PROPvol met hele grote, gore worsten rauw vlees. Voor onze eigen biba’s en broccoli is nauwelijks plek meer. En ook niet voor mijn ingevroren stukjes knolselderij, dus die besloot ik te roosteren en te eten met truffelmayo als lunch. Kreeg ik spijt van want ik had de daaropvolgende uren nogal last van m’n buik. Heb wel nog een paar uur heerlijk in een luie stoel gehangen bij Kaffeetaria, onder het genot van koffie, een bejaarde voor een gezellig kletspraatje en (later) een nieuw boek. ’s Avonds at ik bij Pascale, die een hele lekkere pasta met biet en geitenkaas voor ons maakte. Was gezellig!

Donderdag 22 februari

De laatste dag rust in de tent. Mijn werkdag was lekker, de dansles ’s avonds ook erg leuk, maar daarna voelde ik me ziek worden en dook ik vroeg m’n bed in. Daarna volgde een soort éénnachtelijke buikgriep die misschien ook wel iets te maken had met spanning voor Dat Wat Ging Komen. Ik was niet per se bang, maar gewoon wel heel erg verheugd. Ofzo?

Vrijdag 23 februari

Vrijdagochtend werkte ik even thuis om te checken hoe m’n ontbijt viel (ging goed) en daarna ging ik nog kort naar kantoor. De middag had ik vrij genomen om de puppy op te halen. FINALLY. We tekenden het koopcontract (haha), bedankten de fokker voor de goede zorgen (want echt: wat zijn die honden daar enorm verwend, echt een goed nest waar ze alle liefde, aandacht en uitdaging kregen waar je op hoopt) (en meer) en namen Niko* en een grote mand vol papieren, snoepjes, speelgoed en andere cadeautjes van de moeder- en vaderhond mee terug in de auto. Hij was heel moe dus dat ging hartstikke goed. Eenmaal thuis lieten we ‘m rustig even door het huis snuffen en dat vond ‘ie allemaal nog héél erg spannend. Hij begreep er helemaal niks van, heel sneu. Poepen en plassen deed ‘ie wel al netjes in de tuin, op een paar ongelukjes in huis na.

’s Avonds maakte ik sushi. Ja, daar had ik tijd voor. Een puppy slaapt echt nog krankzinnig veel: zo’n 18 tot 20 uur per dag en dat komt wel overeen met wat we merken. ’s Nachts sliepen we op een luchtbed naast z’n bench, waar we hem voorlopig in willen laten slapen. Was ‘ie zelf niet zo’n voorstander van want hij heeft gejánkt. En gepiept en geblaft en de hele buurt moest weten dat hier een hond heel erg niet op z’n plek was. De directe buren waren gelukkig allebei niet thuis. Hij heeft uiteindelijk nog wel een paar uur aaneen geslapen, maar niet van harte.

* Een lekker Hollandse naam, vonden we goed passen bij een Friese stabij. En, leuk detail, deze naam hebben we ook een beetje bedacht op vakantie in Japan. Daar waren we namelijk een paar dagen in de stad Nikko en dat vonden we zo leuk en lief klinken, ook voor ‘de hond die we binnenkort hopelijk hebben’. Toen we eenmaal wisten dat we een hond kregen, hebben we een gigantische lijst met namen gemaakt. Maar we hebben kennelijk nogal een andere smaak want ik vond alles van Joran beláchelijk en hij die van mij ook. Behalve Niko, die er eigenlijk al vanaf het begin op stond.

Zaterdag 24 februari

De dag begon vroeg en Niko leek al een stuk meer op z’n gemak. Tot we ‘m weer even in de bench zetten en de piepshow weer van start ging. Hij slaapt liever óf onder bank (wat, gok ik, nog maar 2 of 3 weken past) óf tegen je voeten. Vanaf de lunch ging het ineens een heel stuk beter. Hij was rustiger, zocht ons meer op en speelde blijer mee. Over de hele dag heeft ‘ie maar één keer binnen geplast, de andere keren gaf ‘ie zelfs aan dat hij naar buiten moest. Ook at hij z’n eten in de bench (en durfde hij daar zelfs rustig in te kijken en even te liggen) oefenden we z’n naam en liepen we twee héle kleine rondjes buiten aan de riem.

’s Avonds maakte ik gnocchi met tomatensaus, burrata en crispy chiliolie en keek ik De Avondshow en Heel Holland Bakt terug. Ik begon ook aan de serie Patty maar dat vond ik echt bijzonder saai. Ondertussen lag Niko lekker te tukken. Helemaal chill. Die nacht sliepen we weer op een luchtbed naast hem en door die ’training’ met de bench vandaag ging het al zoooo veel beter. Op een klein beetje zachtjes piepen na was ‘ie hartstikke rustig. We gingen er om 23.00 in en om 6.30 ruimden we het luchtbed weer op. Tussendoor zijn we 2 of 3 keer naar buiten gegaan voor een plasje, heel kalmpjes. Hopelijk wordt dat snel minder (en kunnen we ook weer in ons eigen bed slapen haha) maar voor nu: hartstikke prima.

Zondag 25 februari

Half 7 ’s ochtends en Niko is helemaal AAN. Klaar om te spelen, wandelen, eten. En daarna lag ‘ie weer uren te slapen, maakte ik pannenkoeken en tikte ik dit fotodagboek. Hij leek vandaag wel een beetje misselijk/verdrietig/onrustig, maar dat trok ’s middags ook weer weg. Misschien is het gewoon geen ochtendhond. ’s Middags was ik alleen met hem dus dat betekende dat ik continu op moest letten, zodat hij niet ergens een drolletje zou zitten draaien. Al gaat dat eigenlijk best goed, hij gaat telkens heel duidelijk bij de achterdeur staan als ‘ie naar buiten moet. Wel enigszins zuur: het was héérlijk zonnig vandaag maar Niko durft nog niet echt te wandelen. Dus daar heb ik alleen binnen, achter het raam, een klein beetje van genoten. Dit is iets waar ik niet helemaal rekening mee had gehouden, haha.

’s Avonds aten we patat en deden we nog een wandelpoging (medium succes). Daarna dook ik mijn eigen bed in, terwijl Joran de nachtshift op zich nam.

Raar weekend was het. Heel leuk en gezellig natuurlijk, maar ook een tikkie confronterend hoe klein ons leven nu is. Iets simpels als even de was in de wasmachine doen (op zolder) gaat nu ff niet als ik alleen thuis ben met ‘m. Hem alleen laten in de kamer gaan we nu natuurlijk wel opbouwen. Dit is natuurlijk tijdelijk (en ook gewoon prima) maar wel even gek. Maar we doen het samen, dat scheelt alles 🙂

Nou, ben benieuwd hoe het over een week gaat. Tot dan! In de tussentijd deel ik natuurlijk ook veel op Instagram, dus volg me vooral daar als je dat leuk vindt.