Hallooo lezers! De laatste woordenbrij van deze jeugdige meid, want over een paar uur begin ik aan mijn laatste jaar als twintiger (ja sorry, ik vind dit echt heftig haha). Maar voordat het zover is, eerst nog even dit: ik ging begin deze maand namelijk heel spontaan nog een paar dagen naar Oostenrijk, ik sprak af met de leesclub, viel van m’n geloof en schafte een e-reader aan en genoot intens veel van de zon.

Maandag 24 en dinsdag 25 februari

Twee werkdagen op kantoor met echt veelll te veel te doen. Ik val in herhaling, ik weet het, maar het was deze weken/maanden gewoon echt ff heel druk. Hou ik wel van maar deze week was het té en dat moet niet te lang duren natuurlijk. Wat highlights:

• de prachtige nagellak (Model Clicks van Essie) die supergoed bleef zitten, pas na 5,5 dag was het echt te lelijk om nog mee rond te lopen. Zo kan ik die gelnagels wel missen. (De foto was na 2 dagen)
• lief hondje
• de leesclub die dinsdagavond bij mij thuis was. We bespraken het boek De Nachtegaal van Kristin Hannah en daar waren we allemaal gematigd tevreden over: we vonden het mooi en meeslepend, het bracht het nare oorlogsgevoel goed over, maar het was ook niet meer dan dat. Geen diepere laag om iets om echt over na te praten. Schrijfstijl vlot en het verhaal snel, maar met vlagen ook wel erg slap. Af en toe gebeurde er iets waar ik bij dacht: dit is ZO niet realistisch. En dat vind ik van een boek dat een soort van heel waarheidsgetrouw de oorlog navertelt echt wel irritant. Ik gaf het 3,5/5 sterren dus dat is nog best wel veel!

Woensdag 26 februari

Deze vrije woensdag was echt genieten. Er kwam maar geen eind aan, leek het wel! Ik wandelde met Niko, dronk koffie in de zon bij Kaffeetaria, deed nog wat voor werk (m’n vaste baan + freelance), maakte wortelfrietjes met misomayo en las een boek uit: Monique ontsnapt, van Édouard Louis. Dit zei ik erover op Insta:

“Een dun boek (150p) over een heftig verhaal (huiselijk geweld) op een niet-heftige manier verteld. Meer met een filosofische blik van de schrijver/zoon. Leest heel vlot en lekker. Mooie zinnen, mooie inzichten. Mooi afgekaderd verhaal ook, en toch voelt het niet helemaal alsof ik een heel boek heb gelezen. Het was denk ik té snel? Ik geef het (met heel veel twijfel) een 3,8/5.”

Donderdag 27 en vrijdag 28 februari

Donderdag werken en dansen. Vrijdag nog meer werken en ’s avonds Harry Potter 5 kijken en verder lekker niks doen. Shout out naar Tony’s Chocolonely voor weer een doos met de lekkerste chocola ooit. Dit zijn kleinere repen die je niet hoeft te delen (hoeft sowieso niet als je ’t mij vraagt, ik ben hartstikke vrijgevig maar ik word GEK als Joran mijn Tony’s karamel-zeezout aanraakt).

Zaterdag 1 en zondag 2 maart

Op zaterdag lunchte ik met de meiden bij Ella + baby en dat was heel gezellig en fijn <3 ’s Middags wandelde ik met el doggo, die ik gewoon zo’n gang liet gaan op een afgesloten hondenveld terwijl ik daar in de zon een boek las op mijn gloednieuwe e-reader (ik typte eerst ‘airfryer’, wtf). Ja, dat lees je goed, ik ben naar de other side. Alle meiden van de leesclub hebben er eentje en het was om obvious redenen ook gewoon wel slim en voordelig voor mij om er een aan te schaffen. En ja, het is ook gewoon echt bijzonder handig dat ‘ie in mijn jaszak past en niks weegt. Ik heb deze gekocht (affiliate) – een vrij simpele zonder interessante functionaliteiten of kleuren, met goede reviews.

Op zondagochtend deed ik zo’n beetje hetzelfde en daarna ging ik naar mijn opa’s 92e verjaardag. ’s Avonds bleef ik in Berkel…

Maandag 3 maart

… want ’s ochtends vloog ik al vroeg met mijn ouders + oom naar Innsbruck, Oostenrijk. Onze skivakantie in januari ging niet door, maar nu konden we er heel spontaan toch nog even tussenuit. Wat een luxe!!! Toen we aankwamen scheen de zon en dat is eigenlijk de volgende dagen zo gebleven. Strakblauw, geen wolkje aan de lucht. Niks! Geloof me, het was zelfs bloedheet, daar boven op de piste. Rond 11 uur stonden we al op de berg en na een lekkere lunch, hebben we nog een middag heerlijk kunnen skiën. En we sloten natuurlijk af met een drankje in de laatste zonnestralen.

Fun fact: we waren in Seefeld – dat dorp waar Winter vol Liefde dit jaar werd opgenomen. En dat was puur toeval en ook hilarisch want ik zag van alles voorbijkomen wat ik ook al op tv had gezien (inclusief the man Mike himself, maar zijn moeder + vriendin helaas niet).

Dinsdag 4 en woensdag 5 maart

Dinsdag en woensdag waren precies zo: skiën in de zon, koffie met apfelstrüdel, skiën in de zon, lunchen met curryworst en patat of frittatensuppe, skiën in de zon, Aperol Spritz op een terras. En dan in het hotel nog even zwemmen (Mountains Hotel, was echt goed!), kaartspelletje spelen, lekker eten, kop thee en naar bed. Helemaal lekker.

(In alle eerlijkheid: door dat lekkere weer was de sneeuw natuurlijk best slecht, maar dat is het risico van in maart skiën. ’s Ochtends was het hard en glad, rond de lunch even best lekker en daarna al vrij snel papperig en vol hobbels. Het is niet dat ik op deze dagen terugkijk en denk: joh, ik heb deze dagen echt laten zien wat ik kan.)

Donderdag 6 maart

Op donderdagochtend ontbeten we, checkten we uit en maakten we nog een korte wandeling door het dal. Daarna gingen we weer richting het vliegveld en na 65 minuten vliegen, landden we in Rotterdam. De autorit van Rotterdam (oké, Berkel) naar Utrecht duurde bijna twee keer zo lang, maar ’t was dan ook precies spits. Eenmaal thuis hees ik me snel in m’n danspakkie, want dat wilde ik niet missen!

Vrijdag 7 maart

En vrijdag ging ik gewoon weer aan het werk. Een rustige werkdag – dat mocht ook wel een keer. ’s Avonds keek ik Harry Potter (ja wat zal het geweest zijn, 6?) met Joran.

Zaterdag 8 en zondag 9 maart

Het weekend was echt ULTIEM. Heb daar zó van genoten: ik heb alleen maar zon gevangen op mijn krukje voor de deur, wandelend met Niko, op het terras bij Kaffeetaria en in het bos. Met de e-reader erbij natuurlijk. Ik las Intermezzo van Sally Rooney uit:

“Ik hoor wisselende meningen over deze auteur (en dit MEGA populaire boek) dus ik dacht: ik ga het zelf maar eens ondervinden. Ik snap werkelijk niet wat hier nou zo geweldig aan is. Ik vond het echt doorbijten en vooral heel erg hopen op iets van een gebeurtenis. De personages waren vlak, de dialogen redelijk en het tempo prima. Maar de boodschap of de manier van vertellen kon de saaiheid echt niet compenseren. Er gebeurt niks. En de schrijfstijl is echt…. ugh. Nee, I’m out.”

Maar dat was dan ook wel het dieptepuntje van het weekend, oftewel: ik heb een geweldig lekker weekend gehad. De lente is hierrrrr! Tot de volgende!