Hallo mensen! Maak je klaar voor een héél lang dagboek met een schaaaamteloze hoeveelheid foto’s van Niko. Ja, ik ga niet eens mijn verontschuldigingen ervoor aanbieden want 1. dat koppie 2. ik wil dit onthouden en 3. ik ben de baas hierzo haha. Ik vertel je over de eerste twee weken met ons hondje in huis, over een avond roddelen met mijn mentor van de middelbare school, slapeloze nachten, heel veel geknuffel, een parasiet, een goed boek, geslaagde vrijmibo en het verkennen van horeca met Niko aan mijn zijde.

Maandag 26 februari

Ik was heel benieuwd (en een beetje huiverig voor) hoe dit zou gaan: thuiswerken met een puppy van net 8 weken in huis. Maar het ging verrassend goed: terwijl ik aan tafel zat te tikken en zelfs belafspraken had, lag hij op een kussentje (of op mijn voeten) te slapen. Urenlang. ’s Middags was Joran thuis en ging ik naar kantoor en toen kwam al zijn energie er kennelijk uit, want dat ging minder relaxed, haha. ’s Avonds ging ik naar badminton en daarna kwam Ilona even kennismaken met de kleine vriend.

Dinsdag 27 februari

Ik deed de nacht van maandag op dinsdag. Dat betekent: hem in de bench doen, hem kalmeren, heeeeeel zachtjes weglopen en geruisloos onder de dekens kruipen op de bank, hem kalmeren op afstand, er toch weer uit moeten om naast de bench te staan sussen, nogmaals wegsluipen, oppervlakkig in slaap vallen, hem buiten laten plassen zodra hij gaat piepen/janken een paar uur later en dan dit riedeltje weer herhalen. Top. Maar goed: het is een fase. All good.

Fiona kwam ’s ochtends langs zodat ik even kon douchen en werken (thuis), we maakten een wandelingetje* in de zon en daarna nam Joran het over. Op kantoor ging ik wel echt kapotttt van vermoeidheid maar ineens had ik het superdruk en dat hielp gelukkig wel. ’s Avonds ging ik vroeg naar bed, na de reünie van Echte Meisjes in de Jungle.

* wandelen is nog niet echt zijn ding. Hij vindt het eng, er gebeurt te veel om hem heen en het lijkt alsof ‘ie ook niet helemaal begrijpt wat we van hem verwachten ofzo, haha. We proberen het steeds opnieuw en tillen ‘m waar nodig naar een grasveld of rustiger stukje. Gaat steeds beter!

Woensdag 28 februari

Oh mennnn wat een vreselijke nacht was dit weer. Gelukkig was ik vandaag vrij, dus ik kon ’s ochtends nog een paar uur slaap pakken, op de bank met Niko naast me op het kleed. Verder kwam de schoonmaakster vandaag langs (heel fijn) en gingen we voor het eerst naar de dierenarts. Voor een vaccinatie en een standaard onderzoek. Op advies van de dierenarts verzamelden we de dagen erna zijn poep, waarna hij een parasiet bleek te hebben. Net als z’n broers en zussen uit het nest. Heel sneu, maar hij lijkt er niet veel last van te hebben gelukkig. Voor ons is het ook best kut want het is nogal wat werk, die behandeling. Vertel ik verderop meer over.

’s Avonds kwamen de meiden weer eten en ik maakte een risotto met gegrilde courgette en miso beurre blanc. Zeer fancy maar nog niet zo lekker als ik wilde. Ik ga wat aanpassingen doen en dan kom ik later bij jullie terug 😉

Donderdag 29 februari

Donderdagochtend werkte ik thuis en daarna nam Joran het weer van me over. For real dit keer, want hij was na deze ochtend definitief klaar op z’n werk! Hij heeft vanaf nu een jaar vrij. Ja echt, een heel jaar. Hij gaat van heel veel werken naar helemaal níét werken, dus dat zal best even wennen zijn. Maar zo fijn dat hij er is om Niko goed op te voeden de komende tijd. Zo belangrijk.

’s Avonds ging ik naar dansen en daarna kwam m’n broertje langs om Niko te ontmoeten <3

Vrijdag 1 maart

Dit was Jorans eerste echte vrije dag en die bracht hij meteen helemaal alleen met Niko door. Na werk ging ik namelijk door naar Rotterdam voor een etentje met Pascale, Fiona en Nienke ennn onze mentor van de middelbare school. Dat vond iedereen om me heen (lees: collega’s) heellll vreemd maar die mentor is een leuke jonge vrouw (toen en nu nog) dus zo gek was dat niet, haha. We hebben allemaal zo nu en dan nog contact met haar en het leek ons leuk om weer eens bij te praten. Nienke en Fiona hadden heerlijk Indiaas gekookt en we hebben de hele avond herinneringen opgehaald en nieuwtjes (= veeeel juice) gedeeld. Was echt top. Heel gezellig!

Zaterdag 2 maart

Zaterdag was het tijd voor een actieplan. Die parasiet is echt helemaal kut, maar we waren vastbesloten om ‘m snel te tackelen. We ontsmetten het huis en z’n hok, wasten alle speeltjes en kussentjes, gaven ‘m medicijnen én wasten hem met speciaal spul. Special thanks to Fiona die even kwam oppassen zodat ik m’n haar kon wassen en de was kon doen, hahaha. Oja, Niko in de douche was dus een onverwachts succes. Ik dacht echt: dat wordt een drama. Maar hij vond het heerlijk, dat warme water en gesopt worden. Daarna viel hij als een blok in slaap op schoot.

’s Avonds had ik een diner bij een vriendin thuis, die haar verjaardag vierde met een klein clubje mensen. Ik kende niemand (behalve de jarige) en de rest elkaar eigenlijk ook niet, maar dat was eigenlijk best wel heel gezellig!

Zondag 3 maart

Tijd om de families te ontmoeten! We reden eerst naar mijn ouders, daarna naar Jorans vader (en broer + schoonzus + neefje) en vervolgens nog even langs mijn opa die zijn 91e verjaardag vierde. Mijn opa heeft precies zo’n hond, een Friese stabij, maar vanwege die parasiet leek het ons niet slim om ze samen te laten spelen. Dus ik tilde ‘m naar binnen, zwaaide even naar de hele familie en daarna reden we weer terug naar Utrecht. Wel jammer, maar is even niet anders.

Verder was het wel echt een leuke dag. Lief om te zien hoe ‘ie op iedereen reageert (en iedereen op hem).

Maandag 4 maart

Het hoogtepunt van de maandag: Niko kwam een uurtje langs zodat collega’s ‘m konden ontmoeten + Joran even kon sporten + Niko alvast went aan rustig blijven op kantoor want dat zal wel vaker nodig zijn. Eigenlijk heeft ‘ie alleen maar liggen slapen naast mijn bureau, in de zon. ’s Avonds skipte ik badminton een keer want daar had ik geen tijd/ruimte voor.

Dinsdag 5 maart

Dinsdag was een rustige dag op werk en ’s avonds sprak ik af met de leesclub (de ‘leesmeiden’). Het boek dat we die avond bespraken, Ergens Anders van Alexis Schaitkin, moest ik een paar minuten voordat ik op de fiets stapte nog uitlezen. Daar vond ik de afgelopen tijd even geen rust voor, maar ik vond het boek wel écht heel erg mooi. Toen ik er eenmaal voor ging zitten, een paar dagen eerder, genoot ik er echt van. Dit zei ik erover op Insta:

“Dit boek vond ik echt heel mooi. Het gaat over moederschap op een hele niet voor de hand liggende manier. Het is heel symbolisch en mystiek (ook na het lezen blijf je met vraagtekens zitten maar dat vond ik niet erg) en ik zat er echt helemaal in. Zo’n verhaal heb ik nog nooit eerder gelezen. Het deed een kleeein beetje denken aan The Handmaids Tale. Ik geef het 4,3 sterren om precies te zijn. Minpunten voor de nogal basic rechttoe rechtaan vertelvorm + ik vond dat sommige onderdelen beter uitgewerkt konden worden.”

Het was ook heel geschikt om met de leesclub te bespreken. Over het algemeen vond iedereen het een bijzonder en mooi boek, maar sommigen vonden het niet zo goed geschreven/verteld en hadden te veel losse eindjes. Het was een beetje 50/50 verdeeld 3 en 4 sterren.

Woensdag 6 maart

Ohhh wat had ik zin in deze vrije dag. Er was zon voorspeld en daar had ik echt even behoefte aan. Het werd een hele productieve dag: ik had HEEL veel to do’s (van ‘Niko wassen’ tot ‘nagels knippen’ (mijn eigen) tot ‘blogs aanleveren voor een opdrachtgever’ tot ‘boodschappen bestellen’) en ik heb ze bijjjjna allemaal af kunnen vinken. Alleen Project IPL loopt wat vertraging op. En dat is niet ideaal want voor goed resultaat heb je nauwkeurigheid en regelmaat nodig, maar dat is nu ff niet zo goed te realiseren in huis. Overigens ben ik tot nu toe echt al heel tevreden. Vertel ik binnenkort wel weer wat meer over!

’s Middags nam ik Niko mee on tour: in het fietsmandje mee naar Kaffeetaria voor koffie op het terras. Dat ging superrrrgoed. Het wandelen niet, daar heeft ‘ie nog steeds weinig zin in, maar in het mandje voorop kan ‘ie alles goed overzien en veilig bekijken. Ook op het terras bleef hij rustig maar was ‘ie ook nieuwsgierig. En hij geniet ontzettend van alle aandacht die hij overal krijgt. Het is echt ongelooflijk wat een aanspraak je hebt met een puppy. Om de zoveel meter krijg ik ongevraagd advies, de vraag hoe oud ‘ie is en de opmerking ‘haha oh wat leuk zeg, echt een mensennaam gewoon’.

’s Avonds maakte ik een hele smakelijke stoof met kip en yoghurt-tahinsaus. Dat recept ga ik binnenkort uitwerken, als ik weer een beetje tijd heb!

Donderdag 7 maart

Donderdagochtend werkte ik nog even een paar uur thuis zodat Joran kon sporten en ik ondertussen met een half oog Niko in de gaten kon houden. Daarna ging ik weer naar kantoor. ’s Avonds ging ik naar dansles en de rest van de avond had ik Dog Duty. Hij heeft de hele avond naast en op me gelegen terwijl ik ‘m aaide en we (samen, serieus!) Dog House UK (over een hondenkennel, heel aandoenlijk programma) keken. De Bachelor vond ‘ie minder boeiend maar ik ben weer fan.

Toen Joran ’s avonds laat thuiskwam bedachten we redelijk rebels: eens ff kijken wat er gebeurt als we ‘m in de bench stoppen en we daarna allebei naar boven sluipen. Tegen onze verwachtingen in bleef het stil. En toen we ‘m na een plasje een paar uur later weer alleen beneden lieten, was het na een paar kleine piepjes ook weer rustig. MIJLPAAL! Erg blij mee. We kunnen weer lekker in ons eigen bedje.

Vrijdag 8 maart

Vrijdag sloot ik een drukke werkdag af met een gezellige vrijmibo. De Aperol Spritz vloeide rijkelijk en het deed me ook goed om collega’s (weer) eens op een niet-werk manier te zien. Echt genoten van deze avond!

Zaterdag 9 maart

Zaterdag had ik een piepklein katertje maar ik moest d’r toch weer uit want de plicht (hond) riep. Hij sliep weer netjes in z’n eentje, met een kleine plaspauze rond 3 uur ’s nachts. Wie ben ik geworden dat ik hier helemaal verslag van doe? Pfoe. Ach ja.

Hij was vandaag voorbééldig. Ineens heeft ‘ie door wat er buiten allemaal te beleven en te besnuffelen valt dus het is echt een stuk leuker om met ‘m naar buiten te gaan. Hij mag nog niet te ver lopen (dat is niet goed voor puppy’s) dus het fietsmandje kwam weer goed van pas. ’s Middags kwam Maudy namelijk naar Utrecht en ik wilde eens proberen om de horeca van binnen onveilig te maken met Niko. We liepen samen naar Kaffeetaria en daar hebben we uuuuren geluncht en koffie gedronken, terwijl de hond in kwestie naast ons lag te tukken op een kleedje. Heerlijk. Op de terugweg deden we nog even een fotoshoot. Lichtelijk gênant maar ik vind dat deze periode goed vastgelegd moet worden. Zodoende.

’s Avonds maakte ik een soort van McDonalds-wraps met (vega) kipschnitzels en honing-mosterdsaus. Behoorlijk lekker. Daarna kwamen vrienden van Joran langs om te borrelen en dat was ook heel gezellig.

Zondag 10 maart

Zondag opende ik iets voor 8 uur enigszins verdwaasd mijn ogen: had ik nou niemand horen piepen vannacht? Jawel jawel, het hondje had gewoon van 1 tot 8 doorgeslapen. Ik maakte ‘m uiteindelijk (onbedoeld) wakker toen ik beneden kwam. Wat een toppert. (Overdag is het alleen blijven nog steeds draaaama maar dit biedt perspectief!) Vandaag schipperde ik de hele dag een beetje tussen Niko (net op tijd en soms net te laat) uitlaten, een boek lezen, opruimen en bankhangen. ’s Middags tilde ik ‘m weer in de fietsmand en reden we samen naar Broei, waar ik koffie dronk met Pascale en Fiona. Was heel gezellig! En Niko lag weer hartstikke chill onder de tafel, ideaal. Dit drankje (met mango, gember en een beetje cayennepeper) vond ik trouwens heel lekker! ’s Avonds haalden we patatjes en schreef ik dit giga lange dagboek.

Ok. Over en uit. Tot de volgende!