Holaaa! Ik ben hard aan het tikken om weken aan fotodagboeken in te halen. Want eentje overslaan? Daar doen we niet aan. Zeker niet als het een extra leuke en bijzondere is mét veel kleurige foto’s. Dit dagboek gaat namelijk over mijn afscheid op werk (ik ben weer fulltime freelancer!) en een vakantie naar Malaga, samen met mijn moeder. Lees lekker mee 🙂

Maandag 19 en dinsdag 20 mei

Maandagochtend werkte ik thuis (ondertussen kookte ik sushirijst) en daarna deed ik wat afrondende taken thuis. ’s Avonds rolde ik 18 rollen sushi voor mijn afscheidslunch de volgende dag. (Heb ik nog een reel over gemaakt, zie hier.) Blijft een heerlijk klusje. Maar ik maak wel liever kleinere hoeveelheden want zo’n grote pan sushirijst krijg ik eigenlijk nooit echt goed. Ook al spoel en koel ik het goed, het wordt steeds weer te compact. Misschien had ik twee kleinere pannen moeten maken. Ach ja.

Nou, de volgende ochtend wandelde ik met Niko en daarna ging ik naar kantoor voor mijn allllerlaatste werkdag. Ik rondde de laatste dingen af, droeg lopende projecten over en bereidde de sushilunch voor. Kijk nou hoe leuk ’t eruitziet? Ik zeg: geslaagd. Na werktijd dronk ik met een paar collega’s nog een biertje op het terras. Dat werden er drie + bitterballen. Wat een heerlijke zonnige, rozige avond <3

Woensdag 21 mei

Woensdag was voor het mooie iets te chaotisch. Ik ging namelijk meteen op vakantie met m’n moeder maar daarvoor wilde ik nog van alles afronden en regelen. Moest ook echt wel. Toen we ’s middags op het vliegveld van Rotterdam stonden, voelde ik me nog ietwat opgejaagd maar dat trok gelukkig snel weg. Ik had de taxi van het vliegveld naar het appartement al geregeld en zélfs al een restaurant gereserveerd voor die avond, dus no stress. Daar heb ik namelijk zo’n hekel aan, dat je honger hebt maar nergens een vrije tafel kunt vinden. Of dat er dan alleen nog plek is bij zo’n tent met geplastificeerde menukaarten met flitsfoto’s en een bezweette propper.

Nou, goed, we kwamen aan in het warme Malaga, kleedden ons om en streken neer bij het restaurant Cortijo de Pepe. Die had ik getipt gekregen via Insta en zat toevallig dicht bij ons appartement. We bestelden in ons enthousiasme iets te veel: chorizo van de barbecue (geweldig), tuinbonen met iberico, ibericokroketjes (beetje muf), gevulde paprika’s, garnalen, brood en een crème caramel puddingachtig gebeuren als toetje. En een groot glas tinto de verano. (Fun fact: mijn ‘recept’ voor tinto de verano is een van de best gelezen berichten op mijn website, hahaha.) Na het eten wandelden we nog even verder door het centrum en dronken we een wijntje op een terras. Eerste indruk: leuke maar knet-ter drukke stad.

Donderdag 22 mei

De volgende ochtend gingen we voor een tweede indruk en wel op de best mogelijke manier, namelijk met een fietstour. Daar ben ik echt groot fan van. Je ziet in een paar uur heel veel van een stad op een hele luie/chille manier. Doe je dat op de eerste dag, dan voel je daarna ook geen druk meer van ‘dit en dat wil ik per se nog zien’. (Daar heb ik overigens nooit echt last van.) De tourguide bracht ons door een paar wijken (o.a. Soho, met allemaal muurschilderingen) en langs de zee naar een dorpje iets verderop. Na de tour bezochten mijn moeder en ik samen nog een fort voor een mooi uitzicht. Ik was daarna echt ongekend hangry dus we moesten snel ergens eten. Dat deden we bij Esquina Granada. De gefrituurde aubergines met riethoning, gazpacho en croquettas waren in ieder geval heerlijk!

Tegen het eind van de middag deden we even rustig aan in het appartement en daarna wandelden we door de stad op zoek naar – opnieuw – eten. We belandden bij El Tapeo de Cervantes – een hele smalle en donkere tent waar je zo ongeveer bij je buren op schoot zat maar waar het eten gelukkig wel érg lekker bleek. We probeerden onder andere de sardientjes met vijgen, een caesarsalade, tonijntataki en een vijgenflan. Volgens mij gingen we daarna meteen naar bed maar het ZOU kunnen dat er nog ergens een wijntje is genuttigd.

Vrijdag 23 mei

Een nieuwe zonnige dag in Spanje. We ontbeten bij een raar tentje bij de kust: moeders een Engels ontbijtje, ik yoghurt met mierzoet fruit en granola. Daarna liepen we door de stad en aten we een taartje (burnt cheesecake) bij een leuke koffiezaak naast het Picasso Museum. Vervolgens sloten we aan in de lange rij voor misschien wel Het Saaiste Museum Ooit. Picasso is niet mijn stijl, blijkt. De enige schilderijen die nog enigszins mijn aandacht trokken, waren niet van hem maar van iemand anders. Niet de moeite waard dus, als je het mij vraagt.

We liepen weer wat door de stad (het is een goeie slenterstad, gewoon een beetje rondlopen en kijken) en besloten wat te drinken op de rooftopbar van het Mariott Hotel. Dát vind ik wel een aanrader. Je denkt: superduur, maar dat valt dus ook wel mee. Volgens mij waren we nog geen 12 euro kwijt voor twee van die grote glazen tinto. En ondertussen heb je dus mooi uitzicht over de stad.

Na een middagdutje (/leesuurtje) slenterden we weer verder en bezochten we de oudste wijnbar van Malaga: Antigua Casa de Guardia. Een langwerpige zaak met één lange bar, een plakkende vloer en een hele rij wijnvaten liggend op elkaar gestapeld. Helemaal volgestouwd met mensen die kleine glaasjes wijn drinken. We probeerden Pajarete (typisch iets van de regio, maar mij te zoet en sterk) en Pedro Ximen (lekkerder!), met daarbij manchego. Je bestelling krijg je niet op een bon, maar worden voor je op de bar gekrijt. Dit is nou echt zo’n plek waarvan ik zeg: ja, daar moet je echt naartoe. (Het is overigens geen verborgen parel hoor, ook gewoon toeristisch, maar wel echt leuk.) Daarna gingen we zitten bij een Ierse pub op een groot plein. En daar bleven we nog uren met een biertje, doe er nog maar een, doe ons ook maar die nacho’s. Gezellig <3

Zaterdag 24 mei

De volgende ochtend ontbeten we bij het enige tentje dat al vroeg geopend was, want ik moest om 10 uur klaarstaan bij een meeting point. Ik volgende namelijk een kookcursus – dat vind ik altijd zo leuk op vakantie. Deze kookcursus vond ik niettt echt een kookcursus: we wandelden eerst door de stad en een grote foodmarkt, waar de gids ons van alles vertelde over Spaanse specialiteiten en gebruiken (heel leuk wel trouwens hoor, maar te lang). Daarna proefden we olijfolie in de kookstudio en mochten we allemaal in groepjes een gerecht bereiden. Ik stond bij een Schots duo en een Israëlische vent met een vuurwerkbril (die buiten automatisch verduisterde) (…) die had besloten dat wij als enige eenlingen wel een band moesten hebben. (nee)

We maakten een Spaanse varkensstoof met wijn uit Malaga. Ik heb een paar keer in de pan geroerd en een tortilla van een ander groepje geflipt en dat was het wel zo’n beetje qua cookings. Daarna aten we met z’n allen en zocht ik m’n moeder (enigszins opgelucht) weer op. Het was leuk, maar ook een beetje net niet. Heb wel veel geleerd over de ingrediënten enzo, da’s wel leuk. En ik heb de recepten gekregen en die ga ik zeker nog eens gebruiken!

We struinden nog wat door de stad, deden weer een middagdutje en struinden weer verder, langs kraampjes bij de haven (en de cruiseschepen) en door het park daarnaast. Voor het avondeten gingen we weer naar Cortijo de Pepe – die tent van de eerste avond. Dit keer zaten we aan de bar en aten we eigenlijk nóg lekkerder. Ibericoham (die gewoon smelt op je tong, zo zacht), gazpacho, pimientos de padron (pepertjes) en albondigas (gehaktballetjes in tomatensaus). En tinto’s. Op de valreep ook nog even een ijsje gehaald ergens (crème caramel, heerlijk) en daarna moe en voldaan naar bed.

Zondag 25 mei

Op zondagochtend haalden we nog snel een broodje bij een bakker om de hoek en daarna reed de taxi ons weer naar het vliegveld. Het duurde ff, maar om 5 uur ’s middags was ik ook eindelijk weer thuis. Oh – in het vliegtuig las ik bovenstaand boek uit. Had er GROTE moeite mee omdat ik het echt een kutboek vond en die conclusie trok ik eigenlijk pas halverwege. Te ver om ‘m nog weg te leggen, vond ik. Er was een minuscule ontknoping aan het einde die het voor ongeveer 2% goedmaakte. Maar verder zeg ik: lees dit boek niet. Dit zei ik erover op Insta:

“Wat een kutboek. Schrijfstijl flut. Dialogen bijzonder onrealistisch. Plot TOTAAL niet spannend. Niet verrassend. Voorspelbaar. Maar doet wel aan alsof het heel wat is. Wil degene die mij dit boek heeft geadviseerd dat nooit meer doen? Dank.” (Dat laatste is overigens overdreven want ik vind boekentips altijd leuk.)

’s Avonds schoof ik een gezond maaltje naar binnen, knuffelde ik met Niko (en Joran, vooruit) en maakte ik me klaar voor het freelance leven!!! Want de volgende ochtend had ik meteen, BAM, om 9 uur een briefingsgesprek met een oude opdrachtgever. Niks rustig opstarten, gaaaaaan. Daarover meer in het volgende dagboek!