Ik kijk naar buiten en denk ‘nou, dat was ‘m dan, de zomer van 2020.’ Goed, daar hebben we dan ook wel een paar weken goed van kunnen genieten. Ik dronk wijn op het dakterras, had een bbq met de schoonfam, haalde een behoorlijk aantal ijsjes, kocht een nieuwe telefoon (eindelijk!), droomde over heroïne (huh) en (hou je vast) ik werkte weer op kantoor! Lees lekker mee 🙂
Links: De inmiddels heel gewone thuiswerkdag sloot ik af met een primeur: er kwam weer eens een vriendin eten! Ik kookte, Ilona belde aan en met opgemaakte borden liepen we linea recta naar het dakterras. Dat was echt genieten, met die ondergaande zon!
Midden: Ff aandacht voor deze superlekkere wijn van de AH: Fantini, euro of vijf en écht heel goed. Maar wat weet ik van wijn, hè.
Rechts: Helemaal ready voor de eerste werkdag op kantoor! Wat had ik hier zín in! Gezelligheid, eindelijk weer direct en snel communiceren, change of scenery…
Links: … schoenen aan, veel afleiding, geen eigen ritme kunnen aanhouden, geen eigen muziek, geen privacy, geen lekker eten. Serieus: thuiswerken is zo slecht nog niet. Ik moet er echt weer aan wennen. Nu thuis kunnen werken zo makkelijk (en vooral: geaccepteerd) is, merk ik pas hoe fijn dat is. Ik kan me thuis véél beter focussen en ik krijg dan ook veel meer gedaan. Voor nu werken we met ons kleine team maar één dag per week op kantoor, maar ook als dat straks weer gewoon de norm is, ben ik zeker van plan vaker thuis te blijven. Het werkt voor mij gewoon heel erg goed. Maar goed: ik heb ook heel veel leuke collega’s die ik zo af en toe ook wel wil zien 😉
Midden: Eenmaal thuis was ik echt helemaal kapot, en zelfs een beetje verdrietig. Ik appte een vriendin of ze ‘toevallig zin had om te wandelen’ en binnen een kwartier liepen we al samen in de zon. Dat hielp wel!
Rechts: Wat ook altijd helpt: koken! En eten! Ik had al de hele dag deze maaltijd in mijn hoofd en gelukkig was het ook écht een succes. Klik hier voor het recept van deze gegrilde groene asperges met burrata en pesto.
Links: Tijdens het eten keek ik de persconferentie van Rutte. Daarin benadrukte hij dat hij wil dat jongeren meedenken met hoe Nederland nu ingericht moet worden. De organisatie waar ik werk houdt zich hier heel actief mee bezig (geen politieke partij, maar een algemene organisatie voor jongeren in Nederland) dus ik schoot meteen in mijn communicatiemeid-modus en werkte dus nog even door. Daar kreeg ik dan weer wél energie van!
Midden: Woensdag. Ready voor another day in quarantine 😉 Ik begon met uitslapen en mezelf in een broek waar ik altijd gemengde gevoelens over heb hijsen. Stuurde even een foto naar oud-huisgenoten voor kledingadvies.
Rechts: Daarna maakte ik een lange wandeling in de zon en verder werkte ik vandaag aan een blog voor een opdrachtgever, en nog wat voor mijn vaste werk.
Links: Het avondeten was dit pareltje: groene asperges met een frisse yoghurtsaus en feta saganaki. Snel online! Oh en: woensdagavond betekent natuurlijk ook Temptation Island! Dit blijft genieten.
Midden: Donderdag was het Hemelvaartsdag en fan-tas-tisch lekker weer. Helaas leek iedereen weer een beetje uit zijn isolatie te zijn gekropen en had niemand tijd voor een wandeling (of koffie) met mij. Dus dat deed ik alleen, met lekker bruine benen (in deze self-tanning foam dus, absolute aanrader!) en verder schreef ik héél veel recepten uit.
Rechts: ‘s Middags liep ik nog een rondje met een eetclubgenoot en dat was heel gezellig! We proostten d’r op met het eerste ijsje van het seizoen! Karamel zeezout en white twix, ik ben net een kleuter als het op ijs aankomt. Hoe extremer, hoe beter.
Links: Vrijdag werkte ik thuis weer aan mijn tekstschrijfopdracht en blog. Ondertussen wandelde ik weer met een vriendin, maakte ik veel schoon in huis én maakte ik zelf bao buns met pulled kip met hoisin en zure groenten. Was héél lekker, maar ik had ff geen zin om foto’s te maken. Ik krijg trouwens ook veel vragen over die bao buns: uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat je die gewoon altijd beter bij een toko kunt halen. Zelf maken is best ingewikkeld (het rijzen ging heel lastig), en het resultaat is nooit écht zo lekker als die van de toko. Ik denk dat ik dit wel kan beamen.
Midden: Zaterdag was een relaxte dag thuis. Joran en ik hingen een beetje op de bank met thee een een boek, ik sportte nog een uurtje en ‘s avonds reden we richting zijn ouders met een huurauto via zijn werk. Heel fijn is dat – in het OV heb ik nog niet zo’n trek. Bij zijn ouders in de tuin barbecueden we en praatten we weer bij, na maanden. Voor de honderdste keer: zo fijn dat het leven weer een beetje opstart.
Rechts: Zondag hing ik weer de hele dag op de bank. Ik plaatste deze foto op Insta en kreeg meerdere keren de vraag of ik ziek was. Nope, gewoon lui. Dit boek, Christiane F., is trouwens echt een aanrader. Heel heftig verhaal, maar het is luchtig geschreven en leest ook lekker weg. Heb deze week overigens ook wel een paar keer heel onrustig gedroomd dat ik haar was en dat ik ergens nog een trip moest scoren. Heel verwarrend allemaal.
Links: De kers op de taart van deze luie zondag: eten bestellen! Ik had een poké bowl en die vond ik echt supergoed, de burrito van Joran, van diezelfde zaak, was ronduit slecht. Zo’n kleffe smaakloze wrap.
Midden: Maandagochtend ging hij weer vroeg naar werk, en voor het eerst sinds de C goed uitbrak halverwege maart, woonde hij gewoon weer thuis doordeweeks. Blij mee! Ik sprong ook meteen uit bed en liep toen om half zeven al buiten voor mijn dagelijkse ochtendwandeling. Dat werd een hele lange want ik liep verkeerd 🙂
Rechts: ‘s Avonds frustreerde ik me over kleding die ik niet paste en ik bakte koekjes. Haha, nee zonder grappen: ik had heel veel kleding besteld bij de Pull and Bear maar Joran en ik (ja, ik had ook voor hem besteld #nojudgement) pasten he-le-maal niks. Alles was of véél te groot (als in: een M’tje leek wel een XL) of veel te klein. Jammer! Koekjes waren lekker, trouwens.
Links: Ik nam er zelfs een voorraadje van mee naar kantoor, om in real life te delen met collega’s bij de koffie! Dit keer ging het gelukkig al een stuk beter! Misschien omdat ik me in had gesteld op een slechte dag 😉
Midden: Woensdag was ik echt on a roll! Ik werkte voor het eerst in heel lang weer eens met een timer volgens de Pomodoro-techniek: 25 minuten geconcentreerd werken, dan 5 minuten pauze en weer verder. Na iedere vier Pomodoro’s hou je dan een langere pauze van 30 minuten. In kreeg zo echt veel gedaan, heel fijn! Ook belde ik met een paar vrienden, moet ook gebeuren, én dronk ik nog een biertje op het dakterras met Pascale. Geslaagde dag.
Rechts: Donderdag werkte ik weer thuis en maakte ik tijd vrij voor een verrrry good lunch: pannenkoeken!
Links: Vrijdag probeerde ik weer net zo productief te zijn maar dat ging na de lunch mwah. Die lunch was wederom heel goed en, noem me spuit elf, dat kwam sowieso door de aardbeien! Ik wist niet dat dat zó goed ging in salades. Die combi met feta en balsamico – love it!
Midden: De zon leidde me totaal af: ik wilde alleen maar wandelen en buiten zijn. Dat deed ik dus ook vaak als pauze vandaag. Tijdens een rondje rond een uur of drie besloot ik bij het Utregs Wijnhuis binnen te stappen en me een lekker zonnig wijntje aan te laten smeren. Smaakte goed, zo in de zon in de vensterbank.
Rechts: Terwijl ik dit schrijf, besef ik me dat ik daarna alleen nog maar in staat was om ovenfriet en wat verdwaalde bitterballen in de oven te mikken, dus het is me een raadsel waarom ik deze wok met hoisin hier heb gezet. Hoort niet! Volgens mij at ik deze (overigens héle lekkere maaltijd) op donderdagavond al! Later op vrijdagavond haalde ik met Ilona een ijsje bij Luciano’s. Gevaarlijk dicht bij mijn huis.
Links: Mogelijk ben ik nog nooit zó snel uit bed gesprongen. Ik lag op zaterdagochtend nog lekker rustig te lezen, toen de deurbel ging. Binnen 12 uur (?!) werd mijn nieuwe telefoon al bezorgd! Tot nu had ik de iPhone SE 2016 en hoewel die echt nog niet kapot was, functioneerde het allemaal ook niet meer optimaal. Hij werd langzaam, de camera werd waziger (zo leek het tenminste) en er zat een dode hoek in mijn scherm waar de ‘cursor’ steeds naartoe schoot. Die nieuwe SE (2020) leek me meer dan perfect voor mij (klein, niet te duur, vet goeie camera) en daar loerde ik al een tijdje naar. Heel blij mee!
Midden: ‘s Middags ging ik naar twee vriendinnen (en oud-huisgenoten) om daar in de tuin te hangen en de portretfunctie eens ff goed uit te testen. Was een hele gezellige middag, echt van genoten! Minpuntje: ík heb die portretfunctie en maak dus ongevraagd mooie, spontane foto’s van de rest, niet andersom.
Rechts: Ik zeg: ziet er goed uit. Toch? Wel misstaat dat filter niet, want ik had flinke hooikoorts dit weekend.
Links: Zondag stond weer eens in het teken van pizza & chill. Ik wandelde, maakte weer een hele voorraad pizzadeeg (altijd handig, check het makkelijke recept hier!) en las Christiane F. uit. Spot trouwens nog even die meeeega basilicumstengel op deze foto?! Goed hè? Die heb ik uit een supermarktplantje geplukt en is inmiddels al ruim dubbel zo hoog!
Midden: Speelde ook een beetje met die nieuwe telefoon, sexy hoor. Goeiemorgen meid.
Rechts: ‘s Avonds keken we Lego Masters terug (Jan en Lola! Joehoe!) (en even serieus: hoezo kunnen zij niet weer een stel zijn? 😉 ) en aten we pizza: eentje met spinazie, rode ui, pijnboompitjes, feta en honing (foto) en een met paprika, ui, mozzarella en coburger. Beiden fantastico! Die avond gingen we lekker laat naar bed want we hadden allebei Tweede Pinksterdag vrij. In het volgende fotodagboek update ik je over die spannende 1 juno, tot dan!
Ik snap werkelijk niet waarom je voor een SE zou gaan maar een nieuwe telefoon is altijd fijn dus ben alsnog blij voor je hahaha. Ik gebruik die portretfunctie op mijn iPhone wel eigenlijk echt bijna nooit, maar maak dan ook niet zo heel veel foto’s van mensen. Ik herken het trouwens wel dat je het de ene keer fijn vindt dat alles weer opstart en de andere keer juist een beetje onwennig, dat heb ik zelf ook heel erg, alsof je toch ook weer terug (dit klinkt heel Vlaams) moet wennen.
Hahaha omdat ‘ie kleiner is én goedkoper
Wat heerlijk eten…