December had potentie om ongelooflijk ruk te worden met de intrede van lockdown drie, maar dat werd het allerminst. Ik had juist een héérlijke maand. Ik settelde beetje bij beetje in ons gloednieuwe huis, was zo #blessed dat ik met mijn familie een weekje kon skiën in Oostenrijk, vierde Kerst met (schoon)familie en met vriendinnen en sloot 2021 af met een parel van een huisfeestje. Ik zit er sindsdien helemaal lekker in en ik hoop dat zo lang mogelijk vast te houden. Erover schrijven helpt mij altijd al enorm dus let’s go!

1 tot en met 4 december

Oké vooruit: december begon niet helemaal zonnig en happy want we hadden nog altijd geen wifi in huis. En ik heb ook niet zo’n handig onbeperkt telefoonabonnement dus het was echt een kwestie van: 4G aan, appje versturen, 4G uit. Ik werd he-le-maal gek. Dit is geen doen anno 2021, mensen. En zéker niet als je bedenkt dat 2021 ook ’thuiswerken’ betekent. Gelukkig was er begin december nog geen lockdown en kon ik nog buiten de deur op een flexwerkplek werken. Ook belde ik me suf met KPN en andere internetproviders maar na tig rondjes door de meterkast en zelfs de ruimte onder het kruipluik grondig geïnspecteerd te hebben, snap ik er nog altijd geen hol van. Goed, ik zal het lange verhaal iets korter afronden: monteur gebeld, monteur kwam niet want had het te druk, ik chag, monteur kwam de volgende ochtend, situatie zag er niet rooskleurig uit, moest bijna dokken voor nieuwe monteur, monteur vond ineens tóch een verdwaald snoer waar internet uit kwam, monteur sloot de boel aan, monteur weer weg, ik DOLGELUKKIG. Eind goed al goed. FIJN!

Wat ik deze internetloze week dan weer wél veel deed, was lezen. Ik las Ik ga leven van Lale Gül (affiliate). Zoals ik op insta al schreef: de eerste hoofdstukken vond ik qua taalgebruik heel ingewikkeld. Ik vond het véél te pretentieus, maar ging dat na een bladzijde of 50 toch wel waarderen. Lale is echt een woordkunstenaar en ik vond het uiteindelijk supersterk. De inhoud van het boek ook. Ik snap totaal waarom ‘ie zo omstreden is maar ik vond het ook verhelderend. Een verhaal waarbij ik nog steeds niet helemaal weet wat mijn mening erover is. Misschien hoeft dat ook helemaal niet – het biedt me simpelweg een ander perspectief.

Terug naar luchtigere kost: vrijdagavond kwamen twee vriendinnen van mij en een paar vrienden van Joran wat drinken. Zaterdag was laatstgenoemde jarig en dat vierden we met heel veel niks doen en ’s avonds een diner met zijn ouders, broer + aanhang. Ik maakte een borrelplank en deze tomatenrisotto (maar dan met burrata), de vriendin van zijn broer nam véél te lekkere taart van Dudok mee. Nou, dan ben je echt meteen jarig.

5 tot en met 8 december

Ze had bovendien wat extra taart meegenomen (‘just in case’) en daar konden wij mooi mee ontbijten. ZO lekker! Zondag ruimde ik de badkamer helemaal op. Zo kwam ik bijvoorbeeld deze flesjes kleuterparfum van Essence tegen die ik al zeker 5 keer heb meeverhuisd. Heb ze nu maar eindelijk op een enkeltje glasbak gestuurd. ’s Avonds bestelden we heeeerlijk Indiaas bij Namaskar.

Maandag, dinsdag en woensdag waren eenvoudige werkdagen. Niks speciaals. Wél maakte ik me woensdag geliefd in de buurt: ik ging me eindelijk voorstellen aan wat buren. Ik weet niet precies hoe het zit met etiquette bij verhuizen naar een woonwijk maar het zat me niet lekker dat we daar maar gewoon stilletjes als twee verwaande millennials waren gaan wonen. Ik ging me dus even voorstellen aan wat mensen en dat werd volgens mij écht wel gewaardeerd. Voor ik het wist zat ik aan de koffie met Ans en Riet. Oké en in alle eerlijkheid deed ik ’t óók omdat we met oud en nieuw een sick groot feest wilden geven (maar toen kwam lockdown 3.0) en als je je buren in ieder geval kent, is de politie bellen een iets hogere drempel, dacht ik zo.

Oh, en de gerechten die je hier ziet zijn deze (pasta) en deze (tofu in hoisin).

9 tot en met 11 december

Donderdag was ook een normale werkdag – die opgefleurd werd met de Foodybox van Kroon op het Werk. Dit pr-bureau stuurt me wel vaker pakketten met allerlei lekkere (vaak nieuwe) producten. Er zat veel leuks in, maar wat trekt de aandacht van deze vijfentwintigjarige? Juist. Witte chocolademelk.

Die avond kwamen Milenka en Ilona eten want samen gingen we daarna naar Ilona’s diploma-uitreiking. Lekker bezig meid!!! Dat wilden we daarna dolgraag vieren in de stad maar een wijntje bij mij thuis bleek een goed alternatief.

Tijdens mijn werkdag op vrijdag kwam er nog een leuk pakket binnen, namelijk dit stabureau! Die had ik mezelf cadeau gedaan. Ik vind het namelijk zo ruk dat ik voor mijn werk zoveel achter een computer moet zitten. Mijn talenten reiken niet verder dan schrijven (althans, die heb ik in ieder geval nog niet ontdekt) dus voorlopig kan ik alleen iets doen aan dat gezit de hele dag. Ik heb inmiddels een paar dagen achter dit ding gewerkt en ik vind ‘m heel fijn. Heel stevig en groot genoeg. En mooi, dat ook. Je koopt het stabureau van Ubambu hier! (Dit is een affiliatelink – ik krijg een paar cent voor jouw aankoop op bol.com via die link, maar jij betaalt er niks extra’s voor!)

Zaterdag gingen we voor de zoveelste keer naar Ikea. Er staat inmiddels namelijk eindelijk een bed in de slaapkamer en we hebben zelfs al een matras, maar een lattenbodem ontbrak nog. Vrij cruciaal. Dus die haalden we dit weekend eindelijk! We kochten ook een spiegel voor in de hal en nieuwe dekens en beddengoed, want ons nieuwe bed is een flink stuk groter en met dat oude deken zouden we dan nog steeds tegen elkaar aan moeten kruipen. Das niet de bedoeling natuurlijk. Helaas bleek het deken véél te koud te zijn, dus zondag wisselde ik hem om voor een oerdegelijk vierseizoenen-exemplaar. Dat was zeker niet waar ik voor kwam (ik heb ook m’n principes, hallo) maar het warme donsdeken dat ik wilde was precies uitverkocht en ik moest toch wat. Gelukkig is ‘ie wel echt fantastisch. Ik slaap al een maand zoooo comfortabel, heerlijk!

12 tot en met 17 december

Op de eerste foto zie je een klein stukje van de slaapkamer. Nachtkastjes en -lampjes erbij en het is net een hotel. ’s Middags ging ik naar Rotterdam voor een keihard knutselfeestje met vriendinnen. De glitterige kerstkaarten heb ik uiteindelijk niet verstuurd maar het was wel een superfijne dag. Heerlijk kneuterig bijgepraat.

Maandagavond schoven twee meiden van de eetclub bij me aan. Ik maakte deze pasta, dat blijft echt zo’n goed recept! Ook dit was weer supergezellig. Op de een of andere manier hebben we met de eetclub altijd moeite met het prikken van een datum, al is het maar een avondje, maar als het dan eenmaal lukt, is het áltijd leuk. We hebben allemaal andere levens en zijn eigenlijk een bij elkaar geraapt zooitje, maar hebben toch ook héél duidelijk heel veel gemeen. Liefde voor eten en koken, dezelfde normen en waarden, dat maakt het wel echt een fijne groep!

Even kijken, waar was ik gebleven? Oja, deze week stond in het teken van werk afronden en vurig hopen dat de wintersport door zou gaan. Pas toen we zaterdagochtend in de auto zaten, was ik ervan overtuigd dat we écht gingen. Ik bedoel: vorig jaar had ik ook het hele jaar hoop dat het ’tegen die tijd heus wel weer kon’ en ging het feest toch niet door. Dat is ook zo stom aan deze periode hè? Je wordt er een beetje simpel van. Hoop is te vaak teleurstelling, dus dat heb je dan maar liever helemaal niet. ‘Nee’ geeft zekerheid. Maar even terug naar de dagen vóór de vakantie: ik kreeg kerstkaartjes van een paar buren (yes, de inburgering is geslaagd!), dronk glühwein op kantoor (waar ik m’n kerstpakket even op mocht komen halen) en had een online kerstborrel met werk (we gingen schilderen). Vrijdagavond had Joran weer vrienden over de vloer en dat was weer heel gezellig tot laat.

18 en 19 december

Heel laat. Zeker als je je bedenkt dat mijn ouders om half 8 al voor de deur stonden met een volgeladen auto. Op naar Mayrhofen! Wout, mijn broertje, en ik zaten de hele weg als twee kleuters achterin onder een dekentje terwijl onze ouders ons naar Oostenrijk reden en ons af en toe een broodje toestopten. Rond 4/5 uur ’s middags kwamen we aan in een uitgestorven wintersportoord waar het normaalgesproken bárst van de Nederlandse toeristen. Het was ook nog laagseizoen, dat wel, maar het voelde zo ontzettend triest. Er lag heel voelbaar een sluier over het gebied: de coronamaatregelen. Qua aanpassingen daar was het overigens goed te doen; je moest er op dat moment een FFP2-mondkapje dragen en vrijwel overal gold het 2G-beleid. Maar later die week werden de toegangseisen voor Nederlanders strenger en daar baalden de restaurant- en hoteleigenaren net zo hard van. Tegen het einde van de week werd het ‘gelukkig’ wat drukker. Ik zet ‘gelukkig’ tussen haakjes omdat ik de nieuwsberichten ook heus wel heb gelezen. Ik heb er ff niks zinnigs over te zeggen. Behalve dat deze week in de sneeuw héérlijk was.

Dat begon zaterdagavond al goed met wienerschnitzel (met preiselbeeren, zo lekker vind ik die) en werd de dagen erna gevolgd door curryworst, käseknödel, apfelstrüdel en nog véél meer. Zie je allemaal hieronder! Ook qua weer hadden we het goed getroffen en tja: rustig in het dorp betekende ook rustig op de piste. En dat is toch wel de natte droom van iedere skiër.

19 tot en met 21 december

Glühwein, kaiserschmarrn, frittatensuppe…

22 en 23 december

Heisse schoko mit sahne, speckknödelsuppe, kaasfonduetje, wel ja joh. Op woensdagochtend reden we vóór het skiën naar het vliegveld van Innsbruck om Loek, mijn andere broertje, op te pikken. Die kon toch nog een paar dagen meedoen!

24 december

Nog meer lekker eten. Mijn moeder was er op dag 3 al klaar mee maar ik kan wel écht genieten van die Oostenrijkse keuken hoor! Al smaakt ’t wel altijd beter wanneer je vermoeid en verkleumd bent.

Op vrijdag maakten we nog een hele dag skiën vol, daarna stapten we weer in de auto richting huis. Dit keer heb ik wel netjes ook een stuk gereden, haha. Diep in de nacht werd ik afgezet in Utrecht. Fijn bij ons eigen, nieuwe huis. Ik had zo’n zin om dat heerlijke bed weer in te duiken <3

25 en 26 december

Ik had dit jaar helemaal geen verwachtingen van Kerst (want ik was steeds alleen maar bezig met ‘zou de wintersport doorgaan of niet?’) maar het werd uiteindelijk een héle lekkere. Op kerstochtend sliep ik heel lang uit en startte ik heerlijk rustig in m’n eentje op met een bak koffie. Joran kwam tegen de middag thuis (die had bij zijn ouders geslapen na een kerstdiner) en samen hingen we de hele dag een beetje rond in huis (en bij het borrelhapjesschap in de AH). Tv kijken en wasjes draaien zijn in theorie niet bepaald kerstactiviteiten maar ik vond het h e e r l i j k. Ik had het huis ook zo gemist, hier had ik echt zin in, haha! ’s Avonds maakte ik deze borrelplank voor Joran en mij met allemaal lekker makkelijke hapjes waar ik 0 moeite voor hoefde te doen. Ook mijn Kerst.

Zondagochtend reden we samen weer richting onze families. De eerste stop was bij mijn opa voor een kerstontbijtje – een diner met de hele familie zat er dit jaar weer niet in. Daarna deed ik een muts op (ja hallo, coupe helm present) en wandelde ik samen met vriendinnen door de Groenzoom, een natuurgebied in de buurt. Met warme glühwein <3

26 tot en met 28 december

’s Avonds aten Joran en ik bij zijn ouders en dat was weer heel gezellig. We moesten helaas wel een beetje op tijd weer naar huis, want hij moest de volgende ochtend gewoon weer supervroeg naar werk. Was op zich niet erg, kon ik ook nog ff rustig m’n ding doen voordat ik vertrok naar nóg een kerstdiner. Eentje in de Achterhoek, welteverstaan, bij de ouders van oud-huisgenoot Keylee (op de foto hierboven helemaal links). Gewoon zomaar. En dat was zo lekker en gezellig <3 We maakten deze plaatpizza (maar dan met peer in plaats van vijgen), risotto en een toetje van ijs met koffie en andere opsmuk. Heerlijk! Maar het allerbeste toetje was toch wel een duik in de jacuzzi in de tuin. Ik wil niet zwichten voor dit luxe genot maar als ik ooit met pensioen ga (als ik dus tijd heb) dan wil ik zo’n ding. Echt. Wat fantastisch. Daarna waren we helemaal rozig en keken we slechte tv. Die foto ernaast is dus obviously van vóór het badderen.

De volgende ochtend zorgde Keylee’s moeder voor een lekker ontbijtje voor ons (te lief) en na een wandeling door de regen, stapten Milenka, Ilona en ik weer in de auto richting Utrecht. Ik had die middag namelijk een hele leuke afspraak staan voor een potentiële nieuwe opdracht. Eentje die alles te maken heeft met food en dat zijn toch écht mijn lievelings! Al tijdens het gesprek werd me duidelijk dat ik die opdracht (op wat formaliteiten na) stiekem al in de pocket had. Dat is wel lekker voor m’n ego hoor, wauw. Ik merk de laatste maanden dat mijn werk als tekstschrijver steeds professioneler wordt. Soms hoor ik mezelf tijdens meetings dingen zeggen dat ik denk: kanonnen hé, je lult niet eens uit je nek, je weet gewoon echt waar je het over hebt. De onzekerheid smelt langzaam.

29 december

Woensdag was ook weer een leuke dag! Mijn moeder had vrij en is altijd te porren voor een klusproject. We verfden de muur in Jorans kantoortje (beetje grijzige kleur) en ook in die van mij. Ik ging voor iets fellers: geel. Ik dacht eigenlijk dat ik een warme geel had gekocht maar eenmaal op de muur is ‘ie toch een heel stuk grauw-groener dan Flexa ‘m deed lijken. Dat liet ik ook al zien op mijn stories en binnen een paar uur had Flexa contact met me opgenomen en een nieuwe pot verf beloofd. Ik weet niet of dat gewoon goede klantenservice is of toch de kracht van social media wanneer je een ‘groot’ bereik hebt. Hoe dan ook: netjes. Nu nog zin vinden om weer te verven.

Later die middag pikten we ook heel spontaan een tafel op die mijn moeder via Marktplaats had gevonden. Het was precies de tafel die ik al wilde als bureau maar dan tweedehands en dus een stuk goedkoper. Het is de tafel Lisabo van Ikea, lekker groot!

29 tot en met 31 december

Tussendoor lunchten we goed met deze vega pasta al ragù met aubergine en pecorino. Donderdag heb ik eigenlijk de hele dag gewerkt. Ik moest nog wat facturen versturen die opdrachtgevers graag in 2021 nog ontvingen, en om die te versturen moest ik eerst nog werk afmaken. Ik was van plan om lekker vroeg te beginnen zodat ’t maar snel gedaan zou zijn, maar ik had heftige opstartproblemen. Het werd een latertje en ook vrijdag, oudejaarsdag, moest ik nog het een en ander afmaken. Gelukkig had ik ook nog tijd voor de belangrijke dingen om te doen op de laatste dag van het jaar: oliebollen eten, naar de Top 2000 luisteren en een puzzel maken. Oh god: en boodschappen doen. Het was me een partij drúk in de supermarkt, maar dat snap ik wel want we hebben met z’n allen wel een feestelijk uiteinde verdiend hè? Vonden wij wel. Het enorme feest dat we wilden geven (waar we onze vrienden in mei, na de koop van het huis, al voor uitnodigden) kon natuurlijk niet doorgaan, maar de kleine versie was uiteindelijk ook een gróót succes. Met 10-12 man ofzo, dus nog steeds te veel maar beheersbaar. En 1G – haha.

31 december

We dansten, we lachten, we dronken, we proostten, we zongen, we aten pizza’s en brie, we zoenden elkaar een gelukkig nieuwjaar en genoten allemaal zo intens van deze avond. Echt. Het was heerlijk. Ik teer er nog steeds op! Laten we hopen dat 2022 ons meer van dit soort avonden brengt. En dat de buren zich dan nog steeds gedeisd houden.

Voor het volgende dagboek heb ik trouwens een nieuwtje! In januari ga ik proberen hoe het bevalt om wekelijks een dagboek te plaatsen in plaats van maandelijks. Zo’n dagboek per maand is namelijk HEEL veel werk in één keer (echt, daar verkijk je je op) en ik vraag me af of het iets werkbaarder is in hapjes. Een uitprobeersel! Dus eh: tot snel!