Hallo hallo! Welkom bij een nieuw dagboek. Ik denk de laatste tijd (weer) vaak na over waaróm ik dit nou eigenlijk doe, die ellenlange fotodagboeken uitwerken. En ik blijf erbij: dit is echt voor mezelf, om ‘het leven’ niet zomaar aan me voorbij te laten gaan. Het zorgt ervoor dat ik reflecteer en dat ik dingen (láng) onthoud. Dat is zo waardevol. En ik weet ook dat veel mensen het leuk vinden om af en toe een beetje bij anderen te loeren dus joh, wees welkom, lees mee! Deze keer vertel ik je o.a. over verwaterde vriendschappen, smakelijke diners, de pluspunten van het foodblogleven en twee uitgelezen boeken…

Maandag 7 februari

Maandagochtend werkte ik terwijl de zon zo lekker naar binnen scheen. Ondertussen twijfelde ik nog steeds een beetje over die kleur op de muur. ’s Middags dook ik de keuken in om weer een reel te maken. Deze pasta met garnalen kon het succes van de vorige reel niet evenaren maar dat had ook wel héél extreem geweest, haha. Lekker was ’t sowieso. Verder werkte ik nog een recept uit, namelijk deze.

Dinsdag 8 februari en woensdag 9 februari

Dinsdag werkte ik weer eens op kantoor met een aantal collega’s en dat was heel gezellig. Ik kon me voor geen ene pepernoot concentreren en had nergens zin in, maar dat heb ik de laatste tijd dus sowieso een beetje. Stom. ’s Avonds maakte ik een geïmproviseerde maaltijd van ei telor met zoete ketjap, veel saus, paprika en mie. Het was eigenlijk echt wel heel lekker, misschien werk ik ‘m nog eens uit! Oh, deze avond maakte ik ook nog een flutactie: Joran en ik stonden helemaal ready in outfit bij de sportschool, mochten we niet naar binnen OmDaT wE NiEt GeReSErvEerD HadDeN. Hier ben ik wel klaar mee hoor -.- (die emoji heb ik lang niet gebruikt maar past hier perfect, vind ik).

Woensdag werkte ik voor Keukenmeid en dat was wederom een aaneenschakeling van ‘ugh ik heb hier geen zin in’ en ‘oké Beau, kom op, ff doorbijten, dan kan je daarna wat leuks gaan doen’. Ik leefde vooral naar dat eerste en deed minimaal werk, uitgebreid boodschappen en las ‘Daar waar de rivierkreeften zingen’ uit. Zoooo’n mooi boek! In theorie niet direct iets voor mij, maar ik vond ‘m echt prachtig:

“Na het eerste taaie hoofdstuk was het een prachtig boek! Echt een aanrader, vind ik. Een bijzonder verhaal, mooi relaxed beschrijvend, heel klein en lieflijk maar tóch vlot en niet zeikerig. Het einde is ook heel wholesome.”

Woensdagavond kwamen Fiona, Pascale + een vriendin van vroeger, in de beginjaren van de middelbare school, eten. Daar raakte ik een tijdje geleden mee aan de praat en toen bracht ze een doos op die we in die tijd hebben gevuld met spulletjes en brieven. Ik kon me er niks van herinneren maar ze nam ‘m mee en er zaten inderdaad erg zoetsappige liefdesbrieven naar elkaar in. Heel cringy maar ook heel leuk om dat na zo’n 14 jaar weer in handen te hebben. Oh en we aten deze vegan gnocchi met spinazie en dat blijft een knaller.

Donderdag 10 februari

Na een tergend saaie werkdag (ja, meer kan ik er niet van maken) sprak ik met een vriendin, Floor, af bij Broei. In eerste instantie ‘gewoon voor een drankje’, maar het was zo gezellig dat we bleven hangen en er maar meteen een leuk diner van maakten. Bij Broei eet je tegenwoordig helemaal plantaardig en hoewel ik vond dat ze écht met leuke smaken en creaties kwamen, had ik toch ook dat ‘ik mis wat’-gevoel. Volledig vegan voelt voor mij gewoon alsof niet alle kansen zijn benut: iets had sowieso lekkerder geweest met kaas X of met roomboter en ei. Thuis: prima. In een restaurant waar ik verwend wil worden en toch ook flink in de buidel tast: mag wel wat spectaculairder. Goed, dat gezegd hebbende was het wel gewoon hartstikke gezellig en hebben we ook zekerrr lekker gegeten.

Voor: rouleau met tofu en kimchi (en saus van geen idee meer?) – deze vond ik dan weer wel verrassend lekker, vooral de tofu
Hoofd: kool met polenta, bagna cauda (knoflooksausje) en ???
Na: brownie met karamel-zeezout, tonkabonenijs en nog iets van een crumble

Vrijdag 11 februari

Vrijdag moest ik hard aan de slag. Uitstelgedrag kan je nu eenmaal niet voor eeuwig vertonen. Ik begon met een wandeling door de regen: dat moest van mezelf, want mijn dagen beginnen toch echt beter als ik al even buiten ben geweest. Daarna werkte ik mijn mail en uren bij, herschreef ik recepten voor een kookboek van een opdrachtgever, leverde ik een blog over diversiteit aan bij een andere opdrachtgever (leuk, kon ik mijn studiekennis weer eens in kwijt) en schreef ik 2 recepten voor Beaufood uit. Ff voor de duidelijkheid: andere Bo maakt die fantastische recepten, deze Beau tikt er (zo nu en dan) gezellige teksten bij en checkt de boel.

Na dat harde werk fietste ik naar de stad voor een controle bij de opticien (ja, alweer ja) en vervolgens bracht ik ook weer een bezoek aan Motel a Miio – die nieuwe zaak aan de Oudegracht waar ik vorige week al even binnenliep. Om de opening in Utrecht te vieren, mocht ik een set Portugese keramiek uitzoeken. Ik ging voor grote pastaborden en dinerborden met zo’n mooi opstaand randje omdat ik die het prettigst vind eten 🙂

Zaterdag 12 februari en zondag 13 februari

Nou, hier zie je dus nog ff een snel plaatje van de prachtige borden die ik uitzocht! Daarna vloog ik door het weekend heen. Vrijdagavond kwamen vrienden van Joran wat drinken en zoals dat vaak het geval is na alcoholnuttigende gasten: zaterdag wilde ik het hele huis van keuken tot zolder schoon hebben. Was sowieso wel nodig want tekortschieten in het huishouden in een ongoing thing in dit grote huis. Dus dat deden we deze zaterdag. Na een dag boenen en poetsen en wassen, hees ik mezelf weer in een leuk outfitje en treinde ik naar Rotterdam voor een diner bij Nienke, die haar verjaardag vierde. Ze had samen met een andere vriendin MEGA lekker Midden-Oosters gekookt. Falafel, dips, salades… Er was zo veel en ik werd er zó hebberig van. Suuuuuperlekker! Ik zei die avond al gekscherend: ik denk dat ik nog nooit zó lekker Midden-Oosters heb gegeten, en ik denk dat dat misschien wel echt zo is. Ik kan het me in ieder geval niet herinneren.

Zondag was ik een beetje lamlendig en had ik niet echt zin om iets te ondernemen. Wél las ik in één ruk Amalia (door Claudia de Breij) uit. Dat is met zo’n 110 pagina’s wel te doen en ik vond ‘m bovendien heel fijn lezen. Dit schreef ik erover op Insta:

“Lekker vlot geschreven, mooie stukje nuchtere Hollandse cultuur, aandoenlijk, indrukwekkend (meine gute wat een intelligente meid) en vermakelijk. Weinig juice.”

En dat omvat wel zo’n beetje alles 😉 ’s Middags wandelden Joran en ik, ’s avonds lieten we patat + snacks bezorgen. What’s new?

Tot snel weer <3