Hallo lezers <3 Ik schrijf dit op woensdagmiddag, de tweede dag van de tweede maand van dit jaar, terwijl de zon fel in mijn gezicht schijnt waardoor ik mijn scherm eigenlijk niet goed kan zien. Maar ik weiger het gordijn dicht te schuiven want… hallo: zon. Ik zit een beetje mwah in de wedstrijd maar dit maakt veel goed. Zal jou een worst wezen, jij wil gewoon lezen over die laatste week van januari (ja toch?). Komt ‘ie!

Maandag 24 januari en dinsdag 25 januari

Deze week werkte ik de hele dag voor Keukenmeid. Althans: ik had er de hele dag voor vrijgehouden maar in de praktijk deed ik niet bijster veel. Ik tikte twee blogs uit (deze over mijn favo restaurants om te bestellen in Utrecht en het dagboek van een week eerder) en verder werkte ik minimaal aan teksten voor opdrachtgevers. Zoals ik hierboven al zei: het gaat niet heel lekker. Met de hoeveelheid is niks mis, maar ik heb gewoon geen zin. Waar ik wél zin in heb is koken, eten, lezen en tv kijken. In m’n eentje. Toch zie je in dit dagboek veel sociaal gedoe. Dat moest dan ook echt vanuit m’n tenen komen. Leuk was het wel, dat moet ik toegeven. En het is ook goed voor me om te doen, want ik weet dat ik me zonder sociaal contact vaak nóg meer terugtrek. Ik wil niet te dramatisch klinken maar ik heb wel het idee dat dit een residu is van de pandemie. Thuisblijven is makkelijk en comfortabel. Buiten de deur is het druk, veel, intimiderend. Stom hè? Ik hoop wel dat ik dit langzaam weer afleer.

Oké terug naar de maandag: ik deed wat ik moest doen maar dat was het dan ook wel. Dinsdag was een werkdag voor mijn andere baan, ’s avonds maakte ik een heeeerlijke saus van gegrilde paprika’s met lekker veel kruiden en knapperige iberico. Het recept vind je hier 🙂

Woensdag 26 januari

Woensdagochtend begon ik GEHEEL tegen mijn regels in voor de tv. Maar ik had zo’n zin om de reünie van Prince Charming te kijken, haha. En it was good, vond je niet? Ondertussen zocht ik wat foto’s uit. Verder had ik deze ochtend nog een meeting met een opdrachtgever en ’s middags ging ik op pad met collega’s. We namen namelijk afscheid van onze stagiairs en voor het eerst in eeuwen kon dat weer eens fysiek. Dus geen muziekbingo met leuke Zoom-achtergrondjes, maar gewoon in het echt op ’t ijs! Mijn vorige schaatsavontuur was niet echt om over naar huis te schrijven maar dit, dit ging goed! Ik hou meer van keurig met de meute mee rondjes schaatsen. Lekker meditatief, zekerrr voor herhaling vatbaar! Die avond was ik er best moe van dus na een warme douche kroop ik op de bank  grond (die nieuwe bank is er nog steeds niet, ugh) met een nieuw boek! Ik zag dit boek (Daar waar de rivierkreeften zingen) al supervaak voorbijkomen bij anderen dus ik verwachtte er best wat van. Het eerste hoofdstuk voelde alsof ik een uitdraai van Google Translate las, zo omslachtig waren de zinnen. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet want al vanaf het hoofdstuk daarna werd het beter en beter. Ik ben nu ongeveer halverwege! Oh en voor iedereen die zegt ‘waarom lees je dan ook niet gewoon het origineel?!’: ik hou niet van Engels lezen. Het pakt me niet en ik hou van de Nederlandse taal. Bij voorkeur ook van Nederlandse schrijvers en anders door een supergoeie vertaler die ook de Hollandse stijl en humor goed kan inbrengen. Dáár hou ik van. Dat laatste heeft dit boek niet, maar mijn eindoordeel lees je op een later moment wel 😉

Donderdag 27 januari

Donderdag was een drukke werkdag. Op het einde van de middag hadden we een grote online meeting waar het enigszins geoorloofd was om je camera uit te houden. Dus dat deed ik want ik had ff echt geen trek meer in in beeld zijn en steeds moeten letten op m’n gezichtsuitdrukking. Ondertussen maakte ik alvast mijn avondeten: butter chicken zonder chicken en met kikkererwten, butter chickpea dus, haha! Dat recept komt natürlich nog online. Mijn favo toetje is tegenwoordig dit hierboven: kwark met smarties en notenboter (amandel, dit keer). TE LEKKER.

De laatste foto van dit trio hoort bij de vrijdag…

Vrijdag 28 januari

… ik dacht namelijk: laat ik als onderdeel van het ‘meer onder de mensen komen’ ook weer eens gaan flexwerken op een openbare plek. Dat heb ik de afgelopen twee jaar maar héél weinig gedaan in nieuwe zaken. Afgelopen najaar zat ik wel vaker bij Bunk en De Stadstuin maar nieuwe plekken ontdekken was er al lang niet van gekomen. Ik fietste naar Moxy, dat spúúglelijke gebouw bij Vaartsche Rijn. Ik was toch wel nieuwsgierig na wat plaatjes op Insta + het zit bij mij in de buurt. En wat bleek: dit is dus echt een tópplek om te werken! Lekker rustig (er was bijna niemand, dat was eigenlijk wel een beetje zielig), superlief personeel, goeie koffie (waar ik allemaal extraatjes bij kreeg) en gewone een ordinaire tosti op casinobrood voor weinig geld. Laat je niet afschrikken door de afwerkhotel-looks van buiten, van binnen is het een aanrader!

Op de terugweg fietste ik om om mijn VOG ergens te droppen (ik ga vrijwilligerswerk doen binnenkort, daarover vertel ik op een later moment wel ff meer) en eenmaal thuis stond deze MEGA doos vol citroenen op me te wachten. 61 stuks om precies te zijn. When gebana gives you lemons, they give you ALL OF THEM. Het is onderdeel van een samenwerking die ik de komende tijd weer heb met dit mooie bedrijf en dit was wel een leuke binnenkomer, moet ik zeggen. Ik heb er inmiddels véél weggegeven en de komende tijd ga ik zeker nog aan de slag met lekkere citroenrecepten 🙂 ’s Avonds begon ik met het laatste seizoen van You en daar zat ik dit weekend helemaal in, heerlijk was ‘ie weer!

Zaterdag 29 januari en zondag 30 januari

Het weekend had ik helemaal voor mezelf (Joran was er niet) en ik had wilde plannen: een citroen meringue-taart maken. Eerst ging ik even langs de kringloop bij mij in de buurt voor een cadeau voor Milenka. Ze wilde platen voor haar verjaardag, ik vond het bijzonder moeilijk om wat leuks uit te kiezen maar dit was de buit. (Is het niet voor de muziek erop, dan is het wel een leuk collectors item, toch?) (looking at you, Patricia.) Daarna fietste ik naar de Blokker voor bakgerei voor die taart. Een gasbrander, een nieuwe springvorm en een citruspers, onder andere. Mooi ding hè? Nou goed, die taart dus. Ik begon écht lekker. Ik had de juiste spullen in huis gehaald, alles netjes voorbereid en klaargezet en de bereidingswijze wel 20 keer doorgenomen. De taart bestond uit drie delen: het deeg, de citroenlaag en de meringue. Samenvattend kan ik wel zeggen dat het bij IEDER deel mis is gegaan. Het deeg kroop terug (niet koud genoeg gehouden, blijkbaar), de vulling stolde niet (wat me nog steeds een raadsel is) en omdat ik die te lang bakte, werd het deeg ook knetterhard. De meringue werd niet stijf, ondanks dat ik alles heel secuur had ontvet. De smaak was ook niet je van het, maar dat was geen verrassing meer na dit fiasco. Volgende keer koop ik die citroen meringue wel weer gewoon kant en klaar in de winkel hoor, bye.

’s Avonds hees ik mezelf in een nieuw aangeschafte partyoutfit en een laag make-up want ik ging UIT. Nou ja, ik ging wat biertjes drinken met de jarige Milenka en vrienden van haar, maar we waren er toch echt ff uit na lockdown nummero 3. We zaten overigens bij De Bierkantine, wat ik echt een hele leuke nieuwe plek vind! Op een rare locatie wel, zo op een bedrijventerrein bij Oog in Al, maar van binnen wel gezellie.

Zondag maakte ik heel veel schoon in huis, daar had ik ff zin in. ’s Middags ging ik naar Rotterdam om daar te eten met Nadine en Fiona (vriendinnen van de middelbare school die ik nog altijd heel graag zie) (‘heel graag zie’?! What the fuck ik heb echt te veel Undercover gekeken de afgelopen week, hahaha). Een van hen heeft dit lekkere uitzicht vanuit haar appartement! Was een lekker weekend zo.

Het experiment van wekelijkse fotodagboeken vond ik trouwens heel geslaagd! Ik ga het voorlopig zo blijven doen dusss tot volgende week!