Hét overkoepelende thema van dit fotodagboek: mensen. Heel veel (te veel?) mensen. Een paar maanden geleden was de oud-collega bij de supermarkt het sociale contact waar ik een week op moest teren, nu ben ik weer helemaal verzadigd van gezelligheid met vriendinnen en familie. Blijft onvoorstelbaar. Juni was: schilderen, heel veel terrasjes, boeken lezen, een writers block, politie, bier, eten bestellen, kasten bouwen, een persevent en meer…

We doen het vandaag ff anders: ik had weer de discipline van een aardbei in het op tijd plaatsen van die fotodagboeken, dus het moet weer allemaal in één keer. Of ja, moet, moet… Ik wil dat. Ik ga grove overzichten geven in setjes van een paar dagen, net hoeveel ik te vertellen heb. Laat ff weten of dit lekker leest of dat jullie liever echte dag – of eventoverzichten zien.

1 – 2 – 3 juni

Het begin- én hoogtepunt van deze maand: de openingen van de terrassen! Ik zou casual willen zeggen dat ik relaxed bleef en in de loop van de maand wel ff keek of er ergens nog een plekje was. In werkelijkheid was ik in de week vóór 1 juno al 36 websites van restaurants aan het refreshen om maar zeker te zijn van een leuk zonnig plekje die eerste dag van de maand. Uiteindelijk zaten Joran en ik die middag bij Gys, aan de Amsterdamse Straatweg, omdat dat een van de weinige plekken was waar je ook voor buiten kon reserveren.

Shotjesbars, zuipkelders, tentfeesten – ik ben er wel een beetje uitgegroeid geloof ik. Terrassen is nu echt mijn ding. En het was héérlijk. Joran had precies deze week vrij geregeld en dat maakte dat we samen dit heuglijke moment konden vieren 😉

Daarnaast werkte ik natuurlijk wel gewoon nog, terwijl hij op de bank lag te gamen, maar dat ging prima. Ijsjes halen, lekker eten, wandelen. Deze week voelde weer een beetje meer vrij en vrede.

4 – 5 juni

Een van deze dagen gingen we ook langs onze ouders. Pizza’s bakken en eten bij die van mij, taart en koffie als toetje bij die van hem. Heel handig dat die zo dicht bij elkaar wonen. Joran en ik kennen elkaar van vroegâh (via via en dorpsfeesten) dus dan heb je dat.

Verder waren we ook vrij lui deze week: na een paar zonnige dagen was het weer volgens mij best ruk en daarom was de verleiding om eten te bestellen erg groot. We bestelden onder andere kipburgers die we allebei echt niet lekker vonden. Droge, smaakloze hap. Vet zonde. Ik ga de naam van het restaurant hier niet noemen want ik besef me meer steeds meer dat ik daarmee echt impact maak. En het is nou ook niet per se zo dat ik wil dat de tent direct wordt gesloten, het was vast een momentopname.

Een andere avond draaide ik dit heerlijke gerecht in elkaar: melanzane met een dikke korst van mascarpone en geraspte kaas + kappertjes.

6 – 7 – 8 juni

De vrijheid continues: op zaterdag sprak ik voor het eerst weer af met de meiden van de eetclub. Niet om ergens in een klein keukentje met z’n allen te staan koken, maar voor koffie en taart bij Lucas. Na een veel te korte shift (wie haat die shifts ook zo?) stonden we weer buiten terwijl we nog niet uitgepraat waren. Daarom besloten we bij het eerste terras dat we zagen neer te strijken mét een wijntje. Zonder ff te bedenken dat het pas half 1 was. Dat was zó gezellig dat we pas tegen etenstijd weer naar huis gingen. Oh horeca, we missed you.

Eenmaal thuis ging ik nog een uurtje liggen en daarna kwamen een paar vriendinnen eten. Ook dat was weer zo gezellig en leuk.

Zondag deed ik niet veel meer dan een beetje bloggen, schoonmaken, wandelen en lezen. ‘s Avonds bestelden we weer, sushi dit keer, om zijn vakantie goed af te sluiten.

De rest van de week was niet bijzonder interessant. Het thuiswerken gaat eigenlijk nog steeds heel goed (beter dan op kantoor, dat zeker), thuis sporten vind ik ook nog wel best (lekker laagdrempelig) en ik ben ook wel zo’n huismus dat ik me prima vermaak en zelfs alweer uitnodigingen afsla, haha.

9 – 10 – 11 – 12 juni

De pindacurry op links was niet zo’n groot succes maar het heeft potentie, dus ik ga er binnenkort nog wat aan sleutelen.

Woensdag ging ik voor het eerst in maanden weer met het OV, want ik moest naar de tandarts en heb nog altijd geen eigen geregeld in Utrecht. Ga dus nog steeds mee met mijn ouders (en de rekening gaat gezellig met hen mee naar huis). Dat mondkapje in de trein en metro vond ik wel gek hoor, logisch natuurlijk, maar echt wel wennen. Ik vind het niet eens heel vervelend zitten, het beeld van iedereen met zo’n medisch ding bevestigt pas echt de pandemie. Ineens zíe je het. Anyway, geen gaatjes. Moet wel beter flossen. Wie niet.

‘s Middags sprak ik af met Maudy en samen maakten we een grote wandeling door een natuurgebied in het dorp.

Nog een andere eerste keer deze week: ik werkte weer op een terrasje! Die vrijdag zat ik met mijn laptop en een cappuccino bij Carla’s Conditorie, een heerlijk truttige koffiezaak bij mij om de hoek waar je midden in de stad, maar ook echt in rust kunt zitten. Ik werkte aan websiteteksten voor een leuke opdracht.

12 – 13 – 14 juni

Het weekend was echt heerlijk. Het was lekker weer, ik had mezelf even vrij gegeven van alles (normaal ‘moet’ ik nog wel een blog schrijven of een opdracht afronden) en deed alleen maar leuke dingen. Rustig koffie drinken op de bank, pannenkoeken eten (dat is niks nieuws), yoga, een beetje lezen… Op dit moment lees ik Haar naam was Sarah – een vet mooi boek over de razzia in Frankrijk, tijdens de oorlog. Het verhaal zelf vind ik heel interessant maar de stijl wat ‘vlak’, ik lees voornamelijk van die romans die op de middelbare school op de leeslijst staan, weet je wel. Van die boeken met verborgen boodschappen en thematiek, dat vind ik leuk. Echt kunst. Haar naam was Sarah heeft dat niet, het is mooi, maar geen kunst. Dat kan ook komen doordat het boek is vertaald naar het Nederlands, ik denk dat er dan al een hoop mooie woorden verloren gaan.

Ik ging voor het eerst sinds we hier wonen in de binnentuin liggen op een kleedje. Wij hebben zelf geen buiten aan ons huis vast, maar wel een gedeelde tuin en dakterras. In die tuin lig je echt totaal op de kijk, maar daar ben ik nu wel overheen. Ik lag er heer-lijk. Joran sloot ook aan en samen aten we er pizza.

Ook ging ik dit weekend met Ilona op zoek naar een terras. Op zaterdagavond is er in normale tijden al geen vrije tafel te vinden, laat staan nu. Uiteindelijk zaten we bij een tent op het Domplein, waar niemand afstand hield (het personeel al helemaal niet), de wc’s glommen van de corona en de nacho’s niet te vreten waren. We haalden een paar speciaalbiertjes en speelden de rest van de avond spelletjes bij mij thuis. Wat een topweekend.

14 – 15 – 16 – 17 juni

Zondagavond deed ik ook al zoiets heerlijks: terwijl ik Friends keek, schilderde ik lekker simpele Mondriaan-achtige werken. Het fijne aan deze stijl is dat je er niet al je aandacht bij hoeft te houden, en lelijk wordt ‘t ook niet zo snel. In de pastelkleurige zit een foutje, zo zou Mondriaan het nooit doen ( 😉 ). Ik ben benieuwd of je ‘m spot!

De thuiswerkdag op maandag brak ik wat eerder af om met vriendinnen het terras op te duiken. Daarna deed ik thuis buikspieroefeningen, om mezelf toch het gevoel te geven dat ik iets actiefs had gedaan. Die vlaag van verstandsverbijstering heb ik zo’n één keer per jaar, buikspieroefeningen zijn echt vreselijk.

Deze week stond verder ook in het teken van hopeloosheid. Ik had (en heb) een writers block, en vooral deze week liep dat hoog op. Het zit ‘m niet eens in de creativiteit, eigenlijk, maar vooral in onzekerheid. Toen ik eind vorig jaar begon met freelance tekstschrijven had ik dat helemaal niet zo, het leek wel alsof ik dat deed op adrenaline en onwetendheid. Juist nu ik meer weet over alles eromheen (SEO, factureren, communicatie etc.) ben ik onzeker. Hoe positief de feedback van een opdrachtgever ook is: ik neem het niet aan. Al weken denk ik steeds ‘oké, weet je, misschien is dit toch niks voor mij, honderd-en-een mensen die dit veel beter kunnen’. Terwijl ik tegelijkertijd ook weet dat ik dit bén. Zo lang ik me kan herinneren droom ik ongeveer over d’tjes en t’tjes en heb ik de ambitie om boeken te schrijven.

Ik plaatste hier kort iets over op Instagram en daar kreeg ik héél veel reacties op. Superlief. Andere tekstschrijvers herkennen het ook, en met een paar heb ik nu afspraken gemaakt om te sparren. Dat is namelijk ook een ding: als zzp’er heb je geen collega’s. Je moet jezelf inwerken, jezelf feedback geven, jezelf opbeuren.

17 – 18 – 19 juni

Na al die gesprekken voelde ik echt al een heel stuk beter. Het advies ‘misschien moet je het gewoon even naast je neerleggen en jezelf vrij geven’ nam ik ter harte. Ik ging weer het terras op met een paar vriendinnen en dat werd een heerlijk lange zomeravond. Kon gelijk m’n bed in rollen, fijn.

Het thema van de tweede helft van de week: slecht eten. Haha. Om de een of andere reden vond ik het een goed plan om twee avonden op rij patat met bitterballen te eten voor de tv. Met een beetje groente, dat wel, maar ook met heel veel pindasaus.

19 – 20 – 21 – 22 juni

Oh, ja! Vrijdag was leuk! ‘s Ochtends had ik mijn eerste meeting met een collega-tekstschrijver! Jody is digital nomad en zat op dat moment op Bali, dus we spraken elkaar via Zoom. We hebben zeker een uur gepraat over alle struggles en oplossingen. Zij is vooral heel sterk in het marketing-gedeelte van tekstschrijven, heel interessant om daar eens wat meer over te horen! Klik hier voor de blog van Jody en haar vriend!

‘s Middags had ik voor het eerst in lang weer een persevent! Het leuke was dat deze ook op loopafstand van mijn huis was, namelijk in het Spoorwegmuseum! Er is daar net een nieuwe tentoonstelling geopend: Tosti’s, truffels en treinen, over eten in de trein door de jaren heen. Daar ontmoette ik heel wat bloggers voor het eerst, heel gezellig! De expositie vond ik ook heel vet, ik wist helemaal niet dat het Spoorwegmuseum zo groot en interessant is. Hoef je echt geen kinderen voor mee te nemen.

De volgende ochtend begon Project Pax. Toen we in december gingen samenwonen, pakten we steeds een nieuwe klus op. Eerst regelden we de grote meubels zoals de eettafel en bank, daarna praktische keukendingen, plantjes, badkamerkastjes, dat soort dingen. De slaapkamer bleef een vies en donker hol, met een veel te kleine, oude kledingkast waaraan we allemaal haken hadden gespijkerd voor de hangers. Zag er echt níet uit. Eindelijk hadden we de motivatie gevonden om een nieuwe in elkaar te zetten en vandaag gingen we er helemaal voor. Uurtje of drie – dachten we. Van half elf tot acht uur ‘s avonds zijn we aan het zweten geweest, en daarna was ‘ie nog niet af.

Maar we vonden het wel mooi geweest en spraken allebei apart af met vrienden. Ik ging naar het Griftpark en deed net alsof er geen virus was. Stom hè? Ik praat het graag goed met het feit dat ik deze meiden zo’n drie keer in de week zie enzo, maar ik weet ook wel dat het niet mag. Het was ook echt véél te gezellig. Zondag was ik de hele dag brak. Behalve de oude kast naar mijn ouders vervoeren, deed ik niks.

23 – 24 – 25 juni

Maandag begon helemaal zen met een zomerse wandeling langs de grachten, maar bij thuiskomst kreeg ik een halve hartverzakking. Er lag een rekening op de mat van bijna 600 euro. Voor de waterzuivering en afvalstoffen. Mijn god, moet ik zó veel geld betalen voor de straatvegers die me iedere ochtend om half zeven uit bed blazen? En hallo: reken dat gewoon lekker gelijk bij de waterkosten. Ik was hier dus niet op voorbereid.

Verder was maandag ook een héle drukke dag op werk: ik werkte van 9 in de ochtend tot 11 in de avond, bijna non-stop. Dinsdag deed ik daarom wat rustiger. Ik ging mee met een fotoshoot waar ik precies niks kon bijdragen, maar ‘t was wel leuk. ‘s Avonds vierden we op kantoor het afscheid van onze stagiairs met een avondje schilderen, net als de vorige keer met een tutorial van Bob Ross.

Woensdag sprak ik weer af met een leuke tekstschrijver, Jori. We ontmoetten elkaar bij Landhuis in de Stad, in de bosjes bij Oog in Al. Superleuke, rustige plek! Ook met Jori had ik echt een goed gesprek, dit geeft zo veel energie!

Deze dag kwam er ook een pakketje binnen van de H&M. Die nieuwe kledingkast is zo immens groot dat ik ‘m nog ff moet opvullen met nieuwe kleren. Ik hield een paar jurkjes, shirts en een mooie broek. Waaronder deze!

De gerechten op de foto’s komen nog online! De een is een pasta met bietjes, de ander een salade met o.a. aardbei!

25 juni

Ook donderdag kapte ik de werkdag wat eerder af, om weer in de tuin te gaan liggen met ijskoffie en dat boek. ‘s Avonds ging ik voor een korte wandeling met Ilona, maar uiteindelijk zaten we tot véél te laat bij Hemingway. Dat was echt niet het plan. Gebeurde gewoon ineens.

26 – 27 juni

Vrijdag was ik, hoeveel energie ik ook kreeg van de gesprekken met Jody en Jori, hartstikke futloos. Een deel daarvan kwam ook door de speciaalbiertjes van de avond ervoor, trouwens. Ik sportte, douchte en vond het toen wel mooi geweest. Met mijn boek besloot ik weer te gaan zitten bij Carla’s om de hoek, en daar heb ik lekker lang gelezen met een ijskoffie d’r bij.

‘s Middags nam ik de trein naar Rotterdam, waar ik had afgesproken met vriendinnen van de middelbare school, die ik echt al sinds de housewarming niet had gezien. Wel gesproken, maar nog steeds raakten we niet uitgepraat. Het werd zo laat dat ik daar wel móest blijven slapen, en de volgende ochtend zetten we het gewoon weer door bij Arzu, een lunchtent.

27 – 28 juni

De Rotterdammers onder ons (het doet me nog altijd wel een beetje pijn dat ik daar niet (meer?) toe behoor) zijn groot fan van de pannenkoeken hier, dus ik was heel benieuwd. Deze stapel carrot cake pancakes was echt geweldig. Veel te machtig, ik heb het niet eens op, maar lékker! Aanrader!

‘s Middags hing ik een beetje rond bij mijn ouders thuis en ‘s avonds ging ik met Joran naar Delft, voor een etentje met zijn familie. Zijn oom stootte deze avond één van deze lampen kapot en ze zoeken nu naar precies deze lamp, van Gispen. Mocht je denken ‘nou, die heb ik toevallig nog in de schuur liggen’, laat het me dan even weten 🙂

Zondag gingen Joran en ik weer door met Project Pax en wéér dachten we dat wel in een uurtje te kunnen fixen. We waren wederom bezig van elf tot vijf. Serieus, wat is er mis met ons/deze kast? Voor volgend weekend ligt er nog een mooie kast voor in de woonkamer op ons te wachten. Zin in.

29 – 30 juni

Logistiek niet helemaal handig maar ok: in het volgende dagboek meer! Tot dan!