Hallo mensen van het goede leven! Goede leven – mag ik dat zeggen? Ach, welja joh. In maart werd míjn leven in ieder geval een stuk beter. Na maanden van ellendige donkerte ging ergens halverwege die maand het licht weer schijnen. Gelukkig maar! Ik ging naar de kapper, bracht voor het eerst een bod uit op een huis, vierde mijn 25e verjaardag, stemde, puzzelde, sportte, at. Lees mee!

1 tot en met 8 maart

Maart begon eigenlijk wel leuk. Zoals ik in het vorige fotodagboek vertelde, hadden Joran en ik een práchtig huis op het oog. Het was echt een pareltje. Leuke locatie, redelijke vraagprijs, supernetjes onderhouden, lekker ruim. Helemaal top. Deze eerste week stond in het teken van dat huis. We bezichtigden ‘m (en nog een ander huis), belden heen en weer met de makelaar en hypotheekadviseur en deden een heel schappelijk bod. Geen naïef bod, echt een goeie. Helaas zijn we door zes (ik herhaal: ZES) mensen overboden. Kutzooi. Sure – het is het eerste huis, het eerste bod en dit komt heus wel goed, maar we hadden allebei toch wel een beetje liefdesverdriet ♥

Verder werkte ik deze week voor mijn vaste baan en voor Keukenmeid. Ik werkte in maart aan ontzettend veel dingen tegelijk. Ik schreef voor een horecazaak, een coach, een detacheringsbureau, een bedrijf met verzorgingsproducten, een webshop, een school. Veel! En natuurlijk ben ik heel blij dat het zo lekker loopt, maar ik zat gewoon niet zo goed in m’n vel en daar werk je niet lekkerder door. Ik zou nu willen zeggen dat ik dat heel goed heb opgepakt door, weet ik veel, hulp in te schakelen of vrije dagen te nemen, maar dat deed ik dus niet. Gewoon doorgaan en er steeds van uitgaan dat het ‘volgende week vast weer rustiger is’. Natuurlijk nam ik af en toe wel een paar uur vrij, maar echt afleiding en ontspanning vond ik niet.

Lichtpuntjes: een heerlijk boek (Sorry dat ik te laat ben, maar ik wilde niet komen), een gezellige avond met vriendinnen, Chinees eten bij mijn ouders thuis, nasi met mango.

9 tot en met 16 maart

Hierboven zie je veel eten en koffie, en volgens mij omschrijft dat deze dagen ook wel prima. De foodfoto’s zijn trouwens wel noemenswaardig: bovenaan zie je een geweldig lekkere pasta (cannelloni met courgette en ricotta) en helemaal onderaan een gek groentemixje en de legendarische TikTok-pasta met gebakken feta. Ik moet zeggen: die is ook echt wel héél lekker.

Één van de werkdagen verplaatste ik mijn thuiskantoortje naar Ilona’s woonkamer, voor een beetje verandering. Op vrijdagmiddag hield ik een echte VrijMiBo met Pascale. Ietwat tipsy schoof ik daarna nog aan bij Ilona, Milenka en Keylee voor een broodje shoarma. Goed begin van het (verder niet noemenswaardige) weekend!

Oh, een beetje context voor die laatste foto: dit was ik, een dag voor mijn 25e verjaardag, me bedenkend dat ik 23 was toen de pandemie begon.

17 maart

Mijn 25e verjaardag krijgt een eigen stukje tekst. Op deze bewolkte woensdag, verkiezingsdag, werd ik freaking vijf-en-twin-tig. Mijn tweede coronaverjaardag en ook mijn minst favoriete. Vorig jaar was de boel nog wel spannend en interessant (toen werd er ‘s avonds nog gezellig uit het raam geklapt, weet je wel) maar dit jaar voelde alles als een grauwe brei. Ik sliep uit, ontbeet met roze koeken en vertrok daarna gewapend met paspoort en stempas naar het stemhokje. Ik was goed ingelezen dit jaar :thumbs:

Daarna trakteerde ik mezelf op een koffie to go en een wandeling. Ik had de hele dag vrijgehouden om gewoon even aan te kunnen kloten. Mijn moeder kwam langs met cadeautjes en dat was wel heel erg leuk. ‘s Middags hing ik op de bank met The Bold Type en stukjes lekkers van Eefsfood – ook daar had ik mezelf op getrakteerd 😉 Heel eerlijk: ik voelde me echt ruk vandaag. Het was eigenlijk zelfs wel een dieptepunt. Ik weet niet of het ermee te maken had dat het mijn verjaardag was en dat het gemis van een leuk leven dan éxtra zielig en zuur voelt, maar het zou zomaar kunnen.

Gelukkig trok die bui rond de avond weer helemaal over toen Milenka en Ilona voor de deur stonden met een cadeautje en een fles bubbels. Ze hadden alvast Indiaas eten naar mijn huis gestuurd en dat allemaal bij elkaar was ff precies goed. Ik klaarde er weer helemaal van op. En eh, misschien moest dat diepe dieptepunt er even zijn want the only way bleek up…

18 tot en met 22 maart

… de dagen erna voelde ik me namelijk echt weer goed. Waar het uiteindelijk door kwam? Door een beetje meer gezelligheid, een beetje meer plannen in het vooruitzicht maar ook gewoon… ik heb geen idee. Het was er gewoon ineens. Ik stond er zelf ook van te kijken want ik had verwacht dat het sombere gevoel pas weg zou trekken als ook de maatregelen op hun retour zouden gaan. Een mooie meevaller, dus.

Donderdag en vrijdag werkte ik veel, nothing special, en dat weekend was op een fijne manier relaxed. Zaterdagochtend wandelde ik met Ilona en ‘s middags hing ik rond bij haar thuis. Als gevolg van hevige verveling begonnen we aan een puzzel. Voor ons allebei de eerste puzzel in coronatimes, en het was héérlijk. Tussendoor propten we een pizza naar binnen en ik moest zelfs een wekker zetten om de avondklok niet te vergeten, zo lekker waren we bezig. Sterker nog: de volgende ochtend zat ik al veel te vroeg weer bij haar voor koffie + puzzel.

Maandag begon er een week met hoogtepunten. Leuke dingen. Normale dingen. Op maandag werkte ik thuis en ‘s avonds had ik een heus uitje, namelijk een sportles! Buiten! Het was een bootcamptraining en dat is echt de hel op aarde. Dat ik dáár zin in had, zegt genoeg. Ik sport thuis ook gewoon wel regelmatig (kracht met elastieken of cardio door te dansen, bijvoorbeeld) maar deze afwisseling was zeker welkom. ‘s Avonds maakte ik een héérlijke pasta met burrata en olijven, het recept vind je hier. Oh, en over die courgettes en gepofte aardappelen erboven, lees je hier meer.

23 tot en met 25 maart

Ook die dinsdag was helemaal van de zotte. Ik ging naar kantoor. OMG! In kleine teams mogen we nu af en toe volgens een bepaald schema naar kantoor. Heel leuk om collega’s weer te zien en zo gek om daar weer te zijn. De laatste keer was in september. Toen we daar na een strenge persconferentie weggingen, zei ik mijn collega’s nog gedag met ‘nou, dat was het weer, tot 2021!’. Inzicht of pessimisme, wie zegt ‘t? Anyway: thuis kan ik me tig keer beter concentreren dus heel productief was ik niet. Maar daar ging het ook ff niet om.

Woensdag was het heerlijk zonnig weer en daar genoot ik (tussen het werken door) goed van. ‘s Avonds had ik mijn eerste online mindfulness training. Ja, de Beau van een jaar of wat geleden zou steil achteroverslaan, maar het is toch echt zo. Quarra doet gekke dingen. Het heeft te maken met een schrijfopdracht en ik zie het ook wel als een mooi experiment. En het is best… chill. Een stuk minder zweverig dan ik altijd dacht en ook heel goed toepasbaar op de kleine dingen tijdens je dag. Ik schrijf dit tussen training 5 en 6 in (van de 8) dus ja: ik ben er nog steeds over te spreken.

Ook donderdag had weer een leuke twist. Aan het einde van de werkdag volgde ik met collega’s een online cocktailworkshop. Daar hadden we zelf allemaal shit voor in huis gehaald en we deden de host na. Was heel leuk! Ondertussen stortte ik me op een nieuwe puzzel, haha.

26 tot en met 28 maart 

Het hield niet op met de pret! Vrijdagochtend werkte ik en daarna ging ik richting mijn ouders. Daar ging ik namelijk naar de kapper (heb nog altijd geen fijne kapper in Utrecht gevonden…) (ik heb ook nog niet gezocht) na dik acht maanden. Dat was nodig. Met een frisse coupe dronk ik daarna nog thee en een wijntje bij een vriendin die ik al héél lang niet had gezien (ik kreeg aubergines van haar, daar werkt ze mee haha). ‘s Avonds at ik voor het eerst in mijn leven kaasfondue. Smérig lekker. Ik sliep in het bed van mijn broertje, onder de hockeysticks.

Zaterdag ging ik weer terug naar Utrecht voor een afscheidsmiddag van een vriendin die inmiddels een echte digital nomad in de zon is. Doet ze goed. We deden een soort speurtocht door de stad en eh, sorry team blauw, ik wist niet of jullie op het internet wilden verschijnen dus ik heb jullie er ff afgeknipt.

Zaterdagavond maakte ik een knettttterlekkere risotto met onder andere miso en dat recept ga ik absoluut nog uitwerken. Zondagochtend wandelde ik met Joran door de stille stad en haalde ik warme cinnamon rolls bij Carla’s. Zo lekker!

29 tot en met 31 maart

Wat een zon! Joehoe! Ik genoot op het dakterras, gewoon op de bank binnen en tijdens een lunchwandeling vanuit kantoor. Die lunchwandeling is exáct de wandeling die ik het hele jaar al doe, maar vanaf dat startpunt voelt ‘ie toch anders 😉

Ik typ dit dagboek echt met een grote lach op mijn gezicht. Wat is het fijn om je weer goed te voelen. Zeker na een donkere, sombere periode. Het voelt alsof ik de controle op het leven weer een beetje terug heb. Leven, in plaats van geleefd worden. En met dat cliché rond ik ‘m af. Tschüss, tot snel!