Unicum in de geschiedenis van mijn blogbestaan: een hele maand geen fotodagboeken. Ik bewaar geen souvenirtjes, magneten of stenen: ik bewaar foto’s en schrijf er een verhaal bij. Zo sla ik alles op op mijn interne harde schijf. Dat is de reden dat ik een onbeschreven maand niet zomaar aan me voorbij laat gaan. Ik wíl alles bewaren. Maar we doen ’t ff anders dit keer! Dit fotodagboek is een recap van de hele maand november. Niet op dag of datum, gewoon op hoogte- en dieptepunten! En dat zijn er VEEL! Let’s go!

Diploma-uitreiking

Weet je nog? Officieel was ik tot en met augustus gewoon nog student. Het lijkt inmiddels alweer een eeuwigheid geleden. Zeker nu ik niet eens meer in een studentenhuis woon, maar daarover later meer. Halverwege november kreeg ik eindelijk mijn diploma. Net als vorig jaar dacht ik vooraf ‘och leuk, doe we ff’ maar eenmaal daar is het dan toch bést wel een ding. Mijn scriptiebegeleidster had een mega lief en persoonlijk verhaal voor mij geschreven en blijkt Keukenmeid.com trouw te volgen. Hierbij: bedankt! Na de uitreiking lunchte ik met mijn ouders en broertje bij Jozef en ‘s avonds at ik sushi met Joran. Prima dag, zo tussen alle hectiek door.

Sport

Sporten ging op z’n zachtst gezegd deze maand niet héél soepel. In de letterlijke zin niet heel soepel omdat ik geen een yoga- of pilatesles heb gevolgd terwijl ik daar de laatste tijd juist zo goed mee bezig was. Figuurlijk omdat ik gewoon bijzonder weinig in de sportschool ben geweest. Iedere week heb ik een lesje zumba gevolgd (nieuwe hobby!) en verder heb ik maximaal één keer zelf getraind.

Keukenmeid.com

Heel vreemd is het niet: ook Keukenmeid.com stond op een iets lager pitje de afgelopen maand. Tijdens de periode van spullen inpakken, schoonmaken en verhuizen at ik voornamelijk diepvriespizza’s of andere verdwaalde restjes uit de koelkast. Tijd voor foto’s maken had ik even niet. Zin ook niet. Toen ik dat nog wel had, zijn er een paar recepten geplaatst. Hieronder een overzichtje van links naar rechts en van boven naar beneden:

Stamppot Chinese kool met tempeh en hoisin (vega) – Heel lekker zoet en spicy!
Lasagne met heel veel kaas, spinazie en serrano – Perfect voor als er mensen komen eten!
Vegetarische curry met pastinaak en gezouten amandelen – Healthy curry, heel lekker.
Pasta met truffelolie, champignons en courgette – Zelfs lekker met champignons. Truffelolie for life!
Vega shoarmapizza (zelfgemaakt!) met heel veel kaas – Oooooh my dit is geweldig
Pittige pasta met olijven en merguezworstjes – Óók al zo lekker, beetje pittig.
Vega kip kerrie met vadouvan en ananassalsa – Kip kerrie maar dan heel erg anders.
Risotto met pompoen met crumble van brood en vijg – Fancy! Heel smaakvol!

Werk

Was ook schommelend! Begin november kreeg ik leuk nieuws: er komt een plekje vrij op de communicatieafdeling en zowel ik, de managers, de huidige commies als ongeveer alle andere collega’s wisten direct dat ík deze functie moest gaan vervullen. Ik werk nu projectmatig en dat heeft als voordeel de afwisseling, de gekke plekken waar je soms komt en de meetings die je met externen hebt. Ik merkte echter dat alle taken die ik leuk vond precies in het communicatiestraatje liggen, en veel andere taken vind ik dan echt weer minder. Zoals voor groepen spreken of mensen motiveren en opzwepen – dat is niet echt mijn ding. Heel vreemd is dat ook niet hè, ik heb twee communicatiediploma’s. Vanaf januari zal ik daar langzaam ingewerkt worden en ook mijn project aan iemand overdragen. Ik kan niet wachten! Zo erg niet dat ik mijn motivatie voor mijn taken nu ook een beetje begin te verliezen. Dat komt ongetwijfeld ook door de heftige behoefte aan vakantie. Ik kan er verder prima nog een paar weken mee leven.

Hamburg

Het op één na laatste weekend van november bezocht ik met broertje 1 ons broertje 2 in Hamburg. Daar loopt hij nu een half jaar stage en wij waren natuurlijk wel benieuwd naar zijn nieuwe woonplek! Op donderdagavond reden we samen richting Duitsland (met een tussenstop bij de McDonalds voor de meest teleurstellende McFlurry ooit) (waarom zijn die dingen niet gewoon hetzelfde in ieder land?) en daar kwamen we rond 1 uur ‘s nachts aan. De volgende dag liepen we bijna 30.000 stappen door het centrum. Van een ontbijttentje naar een tunnel onder de rivier, via currywursten, cappuccino’s naar nog gesloten kerstmarkten. ‘s Avonds aten we bij een rollercoaster restaurant, waarvan ik de recensies íets beter had moeten checken. Op zich vet: het eten werd met een achtbaar geserveerd maar je kunt je voorstellen wat de gemiddelde leeftijd hier was. Ach so. De rest van de avond speelden we spelletjes in een bierbrouwerij met speciaalbiertjes. Zaterdagochtend reden we al vroeg weer terug richting Nederland. Het was dus maar een heel kort bezoek en ik vond dat perfect. Ik had niet genoeg ruimte in mijn hoofd voor langer, en eigenlijk hebben we in die ene dag ook heel goed de sfeer van de stad kunnen proeven. Ik was er niet van ondersteboven maar het was Duits en ik vind de rauwe sfeer van Duitsland goed.

Reünie middelbare school

Diezelfde avond stond er wat anders leuks op het programma: een reünie van de middelbare school. Precies tien jaar geleden deed de eerste zesde klas examen, dus de school is nu tien jaar compleet. Alle oud-leerlingen waren uitgenodigd maar vooral voor de jaarlagen vanaf mijn jaar (2013-2014) was het leuk, voor de jongeren was het nog veel te vers. De reünie zelf was hilarisch slecht georganiseerd maar dat deed niet af aan hoe leuk het uiteindelijk was. Het was zo bijzonder om te merken hoe verhoudingen tussen mensen zó zijn veranderd. Mensen waar ik normaal geen woord mee wisselde, stonden ineens de halve avond naast me en met anderen was het juist als vanouds gezellig. Toen we de school uit werden geveegd, vertrokken we met een groep naar de kroeg in het dorp en toen ook daar de lichten aangingen, was er nog een mini after bij iemand thuis. Ik voelde me weer helemaal zestien.

Verhuizen

Minder zestien voelde ik me toen ik me deze maand voorbereidde op SAMENWONEN. Wauw, ja echt. Vlak na de zomer besloten Joran en ik dat ‘t wel tijd was om samen naar een leuk huurhuis te zoeken en op de eerste dag van november kregen we te horen dat onze inschrijving bij een vet mooi appartement was goedgekeurd. In het hartje van Utrecht, pal onder de Dom. Ik was (en ben!) zó blij. Ik was hier helemaal aan toe en de voorbereidingen vond ik ineens ook veel leuker dan verwacht. We hebben heel wat uren gespendeerd in de IKEA en op de digitale meubelboulevard. Gelukkig bleken we het over de spullen (de stijl, niet de hoeveelheid) best wel eens. De laatste week van de maand was ik voornamelijk bezig met het inpakken, uit elkaar halen van oude meubels en afscheid nemen van het leven met huisgenoten. Ik wilde echt niet meer in een gedeeld huis wonen, maar het had natuurlijk ook veel voordelen. Bitter sweet, heet dat dan. Afgelopen weekend hebben we het nieuwe appartement schoongemaakt en voor een deel al ingericht. Op het moment van schrijven is de wasdroger nét geïnstalleerd en de bank staat nog in een giga doos te wachten tot ‘ie uitgepakt wordt. Met kleine stapjes wordt het wel écht een huis. Ik wil jullie heel snel meer laten zien!

Event Yoghurt Barn

Daarnaast werd ik deze maand uitgenodigd voor een evenement van Yoghurt Barn. Veel mensen denken dat je er alleen maar yoghurt kunt bestellen (het is me een raadsel) maar ze willen nu toch ff duidelijk naar buiten brengen dat ze méér dan dat hebben. Chiapudding, cakes, hartige wraps en nog veel meer! Lichamelijk voelde ik me ruk, mentaal was ik alleen maar bezig met de verhuizing, maar alsnog had ik er vet veel zin in. Het was ook echt heerlijk om even iets anders te doen en de groep andere bloggers/Instagrammers was heel leuk. We waren maar met z’n zessen en dat was echt perfect: geen hysterisch netwerkevent, wel goede gesprekken kunnen voeren. Het was georganiseerd door Stella van Mondetmoi en haar stagiaire. Stella ken ik al een hele tijd van haar blog en een paar jaar geleden hebben we zelfs wel eens ijs gegeten bij precies deze Yoghurt Barn en koffie gedronken bij haar in Leiden. Snel weer! 🙂

Tekstschrijven

Joehoeee! Deze maand had ik ook mijn eerste échte opdracht als freelance tekstschrijver! Ik heb in de afgelopen jaren natuurlijk vaker teksten geschreven in opdracht, bijvoorbeeld voor andere blogs, maar nog nooit zo professioneel vanuit ‘niets’. Met ‘niets’ bedoel ik iemand die puur bij mij terecht is gekomen op zoek naar een tekstschrijver, getriggerd werd door mijn schrijfstijl en mij de vertaling van haar verhaal toevertrouwde. Ik vond het zó gaaf om te doen en dit smaakt ABSOLUUT naar meer. Wat een kick! Om het daadwerkelijk te laten groeien en uitbouwen moet ik op dit moment ook harder aan de bak. Dat knaagt echt aan me, maar ik kan niet alles tegelijk. Eerst die verhuizing even laten landen.

Afscheid AH

Hilarisch. Eind augustus had ik mijn laatste werkdag bij de Appie en afgelopen weekend was dan eindelijk het afscheidsfeestje. Met mij vertrokken nog een stuk of zes anderen (paniek!) dus er moest een passende datum geprikt worden. Dat heeft dus drie maanden geduurd, haha. We dronken biertjes bij Café Potdeksel en praatten bij. Heel gezellig! Maar niet té gezellig want de volgende dag moest ik dus verhuizen. En nu houd ik op over die verdomde verhuizing.

Ik beloof je dat ik bij mijn volgende dagboek minstens de helft minder over ‘onder de Dom’, ‘omg midden in de stad!’ en ‘verhuizen en inpakken pff’ zal praten. Hoe vond je het trouwens om het dagboek in deze vorm te lezen? Een stuk lekkerder leesbaar of juist minder ‘echt’? Let me know!