Hi! Bijna weekend! En daar ben ik aan toe na deze vrij heftige eerste week van het jaar. Althans, de eerste week na de vakantie, bomvol school en andere verplichtingen. In dit dagboek vertel ik je nog ff alles over die week vakantie: met Oud & Nieuw gaf ik een vet geslaagd huisfeest, ik overnachtte in een idyllisch vakantiehuisje en ik at lekkere burgers met Joran. Maar ik had ook een verschrikkelijke mental breakdown, precies op het moment dat ik me júist weer krachtig voelde en dacht dat ik weer was opgeladen. En dat is echt kut. Verderop in het dagboek vertel ik je er meer over.

Links: Maandag, 31 december. De laatste dag van het jaar. En die spendeerde ik de hele dag in de keuken om hapjes voor Oudjaarsavond voor te bereiden. Ik maakte echt zooooveel: appelflappen, wraps, pizzastengels, worstenbroodjes, verschillende dips… Na die dag was ik eigenlijk al moe.
Midden: Verder zijn we ook de hele dag en de dagen hiervoor al zoveel bezig geweest met het feest. Rond 8/9u kwamen de eerste mensen en toen was het partyyyy time! Dit zijn mijn huisgenoten!
Rechts: Één van de zeldzame momenten die avond dat ik mijn telefoon in mijn handen had. Het was echt een topavond.

Links: ♥
Midden: Ahhh lief. Joran was er ook met een vriend van hem! Heel gezellig ♥♥ Op een mooi 2019.
Rechts: Zoals ik al zei: het was echt een topavond, maar wel met iets teveel geregel. Vooraf tig keer boodschappen gedaan, berekeningen gemaakt… Tijdens het feest constant bezig met mensen voorzien (van pizza etc.) en dan achteraf, holy shit, die rommel.

Links: 1 januari bracht ik door met een bezem. Pas rond een uur of 6 zag het huis er weer fatsoenlijk uit en daarna hing ik met huisgenoten en de restjes gehaktballen en brie op de bank. Vroeg naar bed wantttt…
Midden: … woensdag begon het gewone gedoe weer en stond ik dus om half 7 weer bij werk. Om 6u is het nog pikkedonker en heel stil buiten en dat is eigenlijk ook wel heerlijk. Utrechters zijn zo lyrisch over ‘onze mooie stad’ en ik ben een van de weinige mensen die het gezellige centrum soms in complete stilte meemaakt. Ik voel goeie voornemens opborrelen! Haha, nope.
Rechts: Na werk maakte ik thuis een fantastische lunch: tortizza met geitenkaas, pecan en cranberry. Jullie worden waarschijnlijk helemaal gek van mij en deze combi (vooral op Instagram ben ik zo enthousiast…) maar het is zoooo goed! Hier het recept!

Links: ‘s Middags ging ik een uurtje sporten (het was hilarisch druk op deze dag hahaha) en daarna werkte ik aan mijn fotodagboek. ‘s Avonds fabriceerde ik iets met allerlei restjes uit de koelkast. Het resultaat was een soort curry van wortelpuree met een flinke schep frisse kwark. Geloof het of niet maar dit was echt hartstikke lekker. Geen foto waard in deze opstelling maar zéker voor herhaling vatbaar. Binnenkort vast meer 🙂
Midden: En dan donderdag. Voor de vakantie was ik helemaal kapot, zoals ik jullie al vertelde in dit fotodagboek. Ik vind mijn studie nog steeds heel interessant maar het is af en toe zó belachelijk veel dat het zijn doel (iets leren) voorbij gaat. Ik ben soms dagen of wekenlang alleen maar bezig met zo snel mogelijk projecten en deadlines tackelen omdat het allemaal tegelijk op me afkomt, zo zonde. Dat in combinatie met een bijbaantje, sociaal leven én ambities voor Keukenmeid is soms best heftig. Een burn-out ga ik het zeker (!) niet noemen, maar die vakantie had geen week later moeten komen. Tijdens de vakantie deed ik ruim anderhalve week niets (ok, maar echt bíjna niets) en daarna voelde ik me redelijk opgeladen. Ik had nog geen frisse energie voor de start van de colleges maar ik dacht wel van ‘dat komt wel weer goed, we can do this’. Toen ik donderdag, eind van de vakantie, weer achter mijn laptop kroop voor een analyse en conclusie van een onderzoek, zat ik binnen een paar uur alweer te janken. Het lukte niet en ik zag alleen maar die mega berg werk die ik nog moest doen. En in plaats van relativeren zakte echt álle moed weer in mijn schoenen. Juist omdat ik dacht dat het weer goed ging, kwam het echt als een klap dat mijn hersenen nog steeds niet functioneerden.

‘s Middags sprak ik met studiegenoot Emma af om samen even compleet, zonder remmen, ongegeneerd te zeiken en dat luchtte ontzettend veel op. Gedeelde smart is halve smart. ‘s Avonds maakte ik mijn famous andijviestamppot met pindasaus en balletjes voor Joran (recept) om daarna ook bij hem nog even uit te razen. Sindsdien voel ik me al zó zóveel beter. Ik had die avond zelfs weer ‘zin’ om de volgende dag verder te werken aan het onderzoek, om het dan wél te laten lukken. Kleine spoiler: het is nu woensdagavond, bijna een week later, en ik voel me deze week echt weer beter. Ik kan weer meedoen tijdens colleges, heb enige inspiratie, loop nog niet achter qua werk. Ik probeer echt eerlijk naar mezelf te kijken of ik me deep down niet vet kut voel maar volgens mij gaat het echt weer oké. Maar ja: ik houd het in de gaten.

Rechts: Vrijdagochtend ging Joran om half 7 van huis werk naar werk en ik ging ook meteen weer aan de slag. Eerst nog een uurtje werken aan een blog en wat social media-dingen. Over die social media-dingen: Keukenmeid heeft tegenwoordig Facebook! Ik moet de kracht van dit medium niet onderschatten, merkte ik, maar ik moet er echt nog ff aan werken. Het is nu nog niet echt een leuke pagina. Maar hoe dan ook: volg Keukenmeid.com HIER!

Links: En daarna vertrok ik naar de stad voor koffie en taart in het kader van ‘lief zijn voor jezelf’. Ik ging zitten bij Lucas (altijd leuk daar!) met een cappuccino en heerlijke citroenkwarktaart. En ik maakte een paar opdrachten af. Lekker bezig!
Midden: Rond lunchtijd was ik weer thuis en daar maakte ik weer wat tortizza’s met overgebleven wraps. Deze had een flink gezwel – proef je niks van. ‘s Middags werkte ik ook nog hard door!
Rechts: ‘s Avonds ging ik iets heel leuks doen! De ouders van een van de meiden uit het groepje vriendinnen dat ik over heb gehouden van mijn bachelor hebben een huisje in Reeuwijk, in de middle of nowhere tussen de plassen. Die avond sprak ik daar af met dat groepje als een soort verlaat Kerstdiner. Maar we hadden het allemaal veel te druk om echt iets te koken dus het werd een grote borrelplaat met soep en dat was ook helemaal prima.

Links: Neeee… de belichting was nie best. Lijkt wel alsof ik twee tanden mis rechts. Was overigens wél heel gezellig!
Rechts: We bleven die nacht in het huisje slapen en de volgende dag gingen we na een kort ontbijt weer terug naar Utrecht. Ik had er niet perse heel veel zin in (wel in de gezelligheid maar niet in het hele heen en weer-reis gedoe) maar het was echt ff lekker zo.

Links: Die middag ontdekte ik dat ik in de zaterdagbijlage van De Telegraaf stond (Vrij Magazine)! Met een inieminie fotootje hoor, van mijn chili con carne. Wel heel leuk! Ik maakte twee opdrachten af, leverde ze in en ging daarna nog kort sporten.
Midden: ‘s Avonds ging ik weer eens uit eten met Joran! We besloten nóg eens een poging te doen bij Pickles, op de Drieharingenstraat. Hier kun je vét lekkere burgers eten maar het is er altijd kneiterdruk. Vandaag probeerden we ‘t pas om 8u en zelfs toen hebben we eerst nog moeten wachten aan de bar. Maar het was wel weer heerlijk. Hij ging voor een grote jalepeñoburger en ik had drie mini’s (hoef je niet te kiezen) met kip, barbecue en een classic burger.
Rechts: Zondag ging ik hij redelijk op tijd weer naar zijn eigen huis en daarna kon ik dus weer lekker aan de slag. Maar het lukte vandaag weer voor geen meter. Ik heb vooral heel veel gekletst met huisgenoten die in en uit liepen en toen ineens was het avond en had ik zin om iets lekkers te koken. Het werd kip kerrie en dat recept komt zekersss nog online. ‘s Avonds sloot ik de vakantie af met Ex On The Beach (wat is dit heerlijk) en daarna op tijd naar bed.