Beste mensen, goeie avond. We zijn weer een week verder. Een week die voelt als een maand om de ontwikkelingen en om de chaos in mijn hoofd. Een week waarvan ik misschien vooral had gehoopt dat ‘t een maand was. Wat kan onzekerheid slopend zijn hè? Al moet ik ook zeggen: ik vind mijn draai wel, ik vermaak me nog en die storm in mijn hoofd, die gaat gelukkig steeds meer liggen. Lees hier meer over de hoogtepunten van mijn derde week in quarantaine – want die waren er!

Links: Maandagochtend ging Joran weer terug naar werk, voor de hele week tot het weer weekend is. Dat vond ik niet eens zo probleem (hoe lullig dat ook klinkt, het is vooral zo dat ik mijn eigen ritme en maniertjes heb gevonden om van deze tijd binnen het beste te maken), maar toch was ik knetterchagrijnig. Het bleek des te meer hoe goed zo’n ochtendwandeling voor mijn mentale staat is – vandaag deed ik er geen. Ik was vroeg wakker, ging laat uit bed en schoof met ontbijt en al meteen achter mijn werklaptop.
Midden: Vandaag had ik eigenlijk alleen maar heel veel meetings, en dat gaat toch een beetje anders dan anders. Het is chaotischer, minder productief en ook minder gezellig. Hamburgertje als lunch sloeg me daar wel doorheen, dat wel. Dát is toch echt wel een voordeel van dat thuiswerken, die lunch. Oh yes.
Rechts: ‘s Middags deed ik weer een walk and talk met Fiona. Zij door Rotterdam, ik door Utrecht, elkaar updatend over het leven. Eenmaal thuis sportte ik en daarna maakte ik deze lekkere groene curry met halloumi, spinazie en gebakken uitjes. Verder keek ik Friends (deze easy tv heb ik nu echt nodig, zelfs RTL Boulevard vind ik af en toe te zwaar omdat het alléén maar over dat kutvirus gaat) en werkte ik nog een klein beetje aan mijn blog.

Links: Had er niet van geleerd want ook vandaag startte ik de dag achter mijn laptop en niet buiten. Ik ‘moest’ nog een blog checken op spelfoutjes en dat duurde wat langer dan ik dacht. Ontbijten deed ik dan weer wel in mijn favoriete hoek op de vensterbank. Vanaf daar heb ik een soort terras om uit te kijken op de (te) drukke straat.
Midden: Deze dag was slopend. Ik was moe, chagrijnig, verdrietig en dat allemaal eigenlijk zonder reden. Gewoon bleh. Is oké. Tegen het einde van de middag rondde ik de webteksten voor een klant af en ‘s avonds maakte ik een pan gezonde shakshuka. Ik zie in mijn aantekeningen ‘jankbui’ staan maar ik kan het me niet eens meer echt herinneren – waarschijnlijk viel het dus wel mee.
Rechts: Vol goede moed sprong ik woensdag weer uit bed. Ik maakte een wandeling door de binnenstad en dat blijft gek hoor. Die stilte. Behalve bovengemiddeld veel bouwvakkers en een enkele wandelaar zoals ik, loopt er niemand.

Links: Na een uur wandelen en de wekelijkse boodschappen, werkte ik nog een paar uur. Om de structuur er een beetje in te houden, best fijn. Daarna scherpte ik de teksten van gisteren nog een beetje aan. Ondertussen pruttelde er een pan zuurvlees. Halverwege de middag vond ik ‘t wel mooi geweest (met werken, niet met het zuurvlees) en hing ik lekker op de bank met Friends. Ik deed ook nog een lesje afro beats (kruising tussen zeer agressieve paringsdans en halfbakken boksles) en dat was leuk. Tijdens een aflevering Temptation Island maakte ik weer een schilderijtje. I call it a day.
Midden: Oké, het gaat weer beter! Wat het nou precies was waar ik me maandag en dinsdag zo klote om voelde? Geen idee. Maar ik ben ook wel goed geworden in het ‘er gewoon laten zijn’. Iedere volgende dag is nu écht weer een nieuwe dag voor precies dezelfde plannen. Iedere dag is een herkansing. Of een kans – wat jij wil. Ik wandelde wederom door de stad en werkte.
Rechts: Mijn lunch was méér dan geweldig: frietje stoofvlees! Daar kan toch geen kantoorkantine aan tippen?! Hahaha. Het gaf me in ieder geval genoeg energie en motivatie om nog een hele middag door te knallen en zo ging ik meer dan tevreden mijn weekend in.

Links: (oja, zie hier mijn laatste creatie, bovenaan)
Midden: Ik voelde me ietwat schuldig over mijn vette lunch (en ik weet ook niet of het een vloek of een zegen is dat ik hier thuis geen weegschaal heb…) en mijn avondeten bestond dus uit zelfgemaakte baba ganoush met erwten. Ook volgde ik een lesje dance en dat ging echt voor geen ene (en een halve) meter maar ik vond het wel weer leuk. En daar gaat het om. Zat zo goed in de dansflow dat ik daarna nog een tutorial twerking probeerde te volgen. Alleen thuis, gordijnen dicht, moet kunnen.
Rechts: Vrijdag deed ik weer boodschappen, vooral voor allemaal borrelhapjes want mennnn, daar had ik zin in. Verder sportte ik vandaag weer (lekker bezig) en belde ik voor het eerst met mijn geadopteerde koetje. Eh what? Een tijdje geleden heb ik me aangemeld voor het project Koetjes & Kalfjes, om af en toe een oudere te bellen die zich door de crisis eenzaam kan voelen. Ik ben gekoppeld aan een lieve vrouw van 85 en ze is zó blij dat ik haar af en toe bel, dat merk ik aan alles. Mijn eigen opa probeer ik ook af en toe te bellen maar die neemt nooit op – die is veel te druk in zijn moestuin.

Ook belde ik die dag met Maudy, met Floor én sloot ik tegen het einde van de middag aan bij de vrijmibo van mijn ouders en broertjes. Drie uur (en +- 1 fles witte wijn aan mijn kant) later en ik verwelkomde Joran thuis met een avondmaal bestaande uit ovenloempia’s en toastjes met brie. Vond ‘ie prima.

Links: Zaterdag sliepen we uit en ontbeten we met pannenkoeken. Tussen 1 en 4 schijnt de zon perfect in ons huis (vind ik nu nog leuk, vraag het me eind juli nog eens) en daar genoot ik vandaag goed van. Het terras is geopend! Tussen mijn vensterbank en de straat zit een fietsenrek en dat maakt een perfecte anderhalve meter afstand.
Midden: Heerlijk. ‘s Avonds maakte ik een grote wandeling en verder speelden we de hele avond Clever. Leuk dobbelspel!
Rechts: Oh en ik kreeg post van m’n moeder, hahaha. Zaten zakjes gist in want ik grijp al weken mis in de supermarkt.

Links: Zoals het een zondag betaamt geschiedde er een wonder: ik kreeg koffie op bed. Da’s lekker wakker worden.
Midden: Daarna maakten we een wandeling en genoot ik weer van de zon op het dak, en later weer in de vensterbank.
Rechts: Dat chillen gaat me echt goed af. Veel meer dan een boek lezen, beetje koken, beetje wandelen kún je niet doen, en dat geeft me ook wel heel veel rust. Deze zondag begon ik in De Alchemist, onverwachts echt een prachtig mooi boek. Niks voor mij (ik ben meer van de Nederlandse romans met veel drama, spelen zich meestal af in Amsterdam en bevatten in ieder geval één drankverslaafde en één gescheiden schrijver – vaak dezelfde) maar ik kon me er heel goed doorheen slaan. Binnen drie dagen had ik ‘m uit. Ik ga nu verder in De Goede Zoon (maar vind ‘m mwah en weet niet of ik verder wil) of ik ga een honderdste poging wagen om door Bonita Avenue te komen. Volgend fotodagboek zal ‘t zeggen.