De boekenwurm in mij is uit z’n winterslaap ontwaakt! Die heeft zo’n twaalf winters geduurd, maar oké. Pas nu ik geen stapels leesvoer meer heb voor school of studie, verlies ik me weer met plezier in een lekkere chicklit of sterke roman. En ik ben daar zó blij mee! Eindelijk pluk ik weer overal boekentips vandaan en voel ik weer hoe het is om helemaal op te gaan in een andere wereld. De afgelopen maanden heb ik me al door een flinke stapel heen gewerkt, en vandaag tip ik jullie er drie! Samenvatting, mening, rating met hartjes – ik geef ’t je allemaal!

1. Troost – Ronald Giphart (2005)

De 37-jarige topkok Art Troost wordt alom bejubeld en met Michelin-sterren geprezen. Door een eigen tv-kookshow stijgt zijn roem naar ongekende hoogte. Tijdens de opnames van de zomereditie in een Frans château begint Troosts succes echter onverwacht te kantelen. Voor deze bijtende, hoogst onderhoudende roman over gastronomie, liefde, roem en ondergang, oogstte Ronald Giphart veel lof.

Oké, makkelijk beginnen, dacht ik. Ik zocht het dicht bij mezelf: een boek over drama, seks, BN’er-schap en – oja – eten 😉 Deze literaire roman van Ronald Giphart is all about it. Ik vond het heerlijk om met dit boek achterover te gaan zitten en me mee te laten nemen in de wereld van Michelin-sterren én tv-sterren. De passages waar hij tot in detail beschrijft hoe hij gerechten en alle smaken ervaart, vond ik vooral heel boeiend. Kijk, ik schrijf ook over eten, maar zijn woordenschat om ‘iets lekkers’ te beschrijven, reikt toch een stuk verder. Over ‘lekker’ gesproken, dit is een van mijn favoriete stukken uit het boek:

“Lekker mag wat mij betreft zo snel mogelijk worden geschrapt uit de voedselencyclopedie. Lekker is een gemaksziekte. Vroeger betekende lekker ‘kieskeurig’ of ‘op goed eten gesteld’, en dat is een betekenis waarmee ik zou kunnen leven. (…) Lekker? LEKKER? Wat ik mijn lippen laat passeren moet zonder terughoudendheid subliem zijn, puur en hoogstaand.”

Wat ik echter miste in het verhaal was een echte rode draad. Zo, daar zeg ik nogal wat. Natuurlijk zat er een verhaal in, maar ik miste wel een beetje de BANG. *BANG* en er gebeurt iets ingrijpend, of een *BANG* waarna je alles wat je net hebt gelezen moet overdenken. Ik wachtte heel lang op dat éne moment, terwijl er ondertussen eigenlijk allemaal kleine momentjes waren. De zinnen vond ik lekker: direct, compact maar mooi in elkaar gevlochten. Die loodsten me goed door het boek. Het verhaal raakte me af en toe wel kwijt. Ik voelde ook niet zoveel voor het hoofdpersonage – een beetje empathie helpt vaak ook wel bij het ‘in het boek komen’. Tot slot: ik vind de opbouw van de hoofdstukken heel goed gevonden. Bij het lezen van de titel (zoet, zuur, zout, bitter, zeep, bloed) wist je aan de smaak al een beetje wat voor soort gebeurtenis er zou komen.

♥ 3,5/5

2. Christiane F. – Kai Hermann en Horst Rieck, samen met Christiane zelf (1979)

Het Berlijnse meisje Christiane F. gebruikte op haar dertiende jaar voor het eerst heroïne. Ze raakte verslaafd, ging ’s morgens naar school en tippelde ’s middags evenals andere jeugdige verslaafden op het metrostation Zoo en op straat om aan geld voor drugs te komen. Haar moeder merkte bijna twee jaar niets van het dubbele bestaan dat Christiane leidde. Met een minutieus herinneringsvermogen en onvoorwaardelijke openheid brengt het meisje verslag uit over wat zij en haar vrienden en vriendinnen hebben meegemaakt. Het is een verhaal dat zich behalve in Berlijn op vele andere plaatsen zou kunnen afspelen.

‘Oh men, you’re in for a ride‘, zei Joran toen ik hem liet zien in welk boek ik ging beginnen. Zijn moeder had dit boek eens subtiel in zijn handen gedrukt toen hij een jaar of veertien was. Dat houdt je wel weg van de drugs, moet ze gedacht hebben. Mijn moeder pitchte het boek op precies dezelfde manier, maar dan tien jaar later. Ik was nieuwsgierig en begon, met de nodige disclaimers, aan dit stokoude boek. Echt een ‘lekker’ of ‘vermakelijk’ verhaal is het niet, maar het greep me na één hoofdstuk al ontzettend. Er zit bijzonder veel snelheid in het verhaal, de jonge Christiane hopt van de ene domme fout naar de andere slechte beslissing. Shit om je te bedenken dat dit een waargebeurd verhaal is maar, ohhh yes, dat leest top. De zwart-witfoto’s in het boek brengen het verhaal nog meer tot leven, net als de beschreven perspectieven van de volwassenen om Christiane heen. Extra pluspunten voor de Duitse sfeer in het boek, hou ik wel van.

Zoals ik al zei: het is geen leuk boek. Maar het heeft heel veel indruk op me gemaakt: verhalen over heroïne, drugs, alles koppel ik nu direct aan dit verhaal. Ik vind het een absolute boekentip, of je nu veertien, vierentwintig of veertig bent.

♥ 4/5

3. Bonita Avenue – Peter Buwalda (2010)

Wat als je kinderen zich tegen je keren? Siem Sigerius, briljant wiskundige en minister van Onderwijs, ontdekt dat zijn stiefdochter Joni en haar vriend een handeltje drijven dat het daglicht niet verdragen kan. Terzelfder tijd komt zijn echte zoon vrij uit de Scheveningse strafgevangenis, waarna alles in Sigerius’ succesvolle bestaan onder hoge druk komt te staan.

Mijn god, wat was Bonita Avenue een bevalling. De afgelopen jaren ben ik al meerdere keren in deze dikke pil begonnen (hallo 543 pagina’s), maar ook altijd legde ik ‘m na zo’n tachtig bladzijdes weer weg. De personages, al die namen, de verhaallijnen die kruisen, de verschillende tijden naast elkaar… Ik volgde het voor geen meter. Maar ik wíst dat dit boek ontzettend goed scoorde. Mijn docente Nederlands noemde het haar lievelingsboek, koos je het voor je boekenlijst, dan kreeg je er de hoogst haalbare drie punten voor. Ik moest en zou ‘m een keer uitlezen. Quarantaine bleek een heel geschikt moment.

Bonita Avenue is echt bizar goed geschreven. Iedere bladzijde, iedere zin is als een gedicht. Het literaire druipt d’r vanaf. En, dat is het knappe, niet op een vervelende en zweverige manier. De schrijfstijl is duidelijk, maar met veel mooie gekozen beeldspraak en voorbeelden. Het is echt kunst, daar ben ik van onder de indruk. Het verhaal vind ik daarentegen te langdradig. Er wordt wel een goeie spanning opgebouwd, zeker na bladzijde, zeg, 300, maar de aanloop is mij veel te traag. Tijdens het lezen dacht ik meerdere keren ‘heb je hier nou werkelijk 543 pagina’s voor nodig?’ Sommige mensen vinden dat misschien fijn. Het voordeel is dat je zo langzaam en heel precies wordt voorgesteld aan de personages. Ik kon me heel goed in het boek verplaatsen, de karakters worden mooi uitgediept en zelfs de slechte eigenschappen van de personages accepteer je omdat je zo wordt meegenomen in hun hoofd. Maar het feit dat ik mezelf regelmatig moest motiveren om weer een hoofdstuk te lezen, vraagt wel om minpunten.

♥ 3,5/5

Een van deze boeken gelezen? Laat me weten wat jij ervan vond! Nog andere boekentips? Ook welkom.

(De linkjes in dit artikel zijn affiliate-linkjes. Dat betekent dat ik een klein percentage van jouw aankoopbedrag krijg als je via mijn link iets bestelt. Of dat nu het boek of iets anders op die website is. Betaal jij geen cent extra voor. Het is alleen maar heel chill voor mij! 🙂 )