Met een alsmaar stijgende staatschuld is Griekenland inmiddels niet meer zo geliefd in de Europese Unie. De belastingbetalers hebben het gevoel te werken voor Griekenland, maar met het reddingspakket lijkt het land er nog steeds niet bovenop te komen. Het is niet mogelijk om de situatie terug te draaien naar vóór de misleidende cijfers die Griekenland opgaf om in de EU te komen. Maar… is het nu niet gewoon een keertje klaar? Op.
Dit is de derde column die ik heb geschreven voor het schrijversplatform SPAT. Dit platform bestaat nu niet meer.
In mijn vorige column vertelde ik dat het me erg opviel dat veel regels in Thessaloniki, waar ik tijdelijk woon en studeer, niet worden nageleefd. Daar had ik het over roken in openbare ruimtes, het negeren van verkeersregels en andere hot topics die eigenlijk alleen op nationaal niveau maar zo hot zijn. Wellicht zelfs alleen voor de vreemdelingen zoals ik. Punt is: als de regels lokaal al niet worden gehandhaafd, hoe gaat dat dan op nationaal of zelfs internationaal niveau? Wat verwachten we nou?
Ik ben geen econoom, dus ik wil niet al te grote uitspraken doen wat betreft Griekenland en die eeuwige crisis. Sterker nog: ik heb in mijn hele schoolcarrière precies één voldoende gehaald voor economie en heb nog altijd het financieel inzicht van een pepernoot. De grote lijnen durf ik echter wel te volgen en ik moet zeggen dat ik sinds ik hier woon naar rechts ben gezakt op het politiek spectrum. Ik betwijfel sterk of Griekenland wel thuishoort in de Europese Unie en de Euro. Ik dacht voorheen namelijk dat het wel mee zou vallen, dat cultuurverschil, maar onze mentaliteiten liggen mijlenver van elkaar vandaan.
Als we de cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerkingen en Ontwikkeling (OESO) moeten geloven, zijn Grieken bijvoorbeeld de meest harde werkers van Europa. Nederland staat met een werkweek van 30 uur op de laatste plek en Griekenland staat met 42,1 uur op nummer één. Dat geloof ik niet. Wil ik boodschappen gaan doen, is de supermarkt dicht. Wil ik met de bus, is er een staking. Twaalf dagen aaneen. Op weg naar school kom ik langs een bouwput waar een stuk of 30 mannen met een stoffertje aan een gezonken stad zitten te peuteren, tussen het koffiedrinken door. Geen grap: die stad vonden ze tijdens het graven voor een metro. Tien jaar geleden. Oja, en er lag een week lang een pakketje op me te wachten bij het postkantoor, maar telkens als ik daar kwam, was het gesloten. Zonder reden, niemand kon me vertellen waarom.
Terug naar die harde cijfers: de onderzoekers zelf maken er al wat kanttekeningetjes bij. In Nederland zouden we namelijk relatief veel parttimers hebben en in Griekenland juist uitzonderlijk veel fulltimers. Ook zouden er in Griekenland meer zzp’ers werken die gemiddeld meer uren maken. Naast het gegeven dat productiviteit niet wordt meegerekend, vergeten we hier dan niet iets? Iets heel belangrijks… CORRUPTIE. In de eerste plaats is er al gesjoemeld met de cijfers om Griekenland überhaupt in die EU te krijgen, wie zegt dat bovenstaande cijfers wél kloppen?
Een sterke organisatorische en financiële eenheid met als kers op de taart: een gemeenschappelijk munt. De Europese Unie zou de waarde moeten versterken, handel moeten bevorderen en menselijke waardigheid, vrijheid en gelijkheid moeten garanderen. Het klinkt zo mooi en vooruitstrevend, maar vooral verschrikkelijk naïef.
Verschil moet er wezen, het zou een unie waarschijnlijk juist goed doen om verschillende inzichten te bundelen. Daarnaast lijkt het me vanzelfsprekend dat je niet zomaar universele regels kunt opstellen, soms gáát iets gewoon echt niet. Zo kun je wel mooi verzinnen dat iedereen werkt van 8 tot 5, maar in de Zuid-Europese landen drijf je weg tegen de middag. In het geval van Griekenland ligt ’t er dik bovenop. Een land met zulke andere normen en waarden, prioriteiten en gewoonten; is het het dan wel waard om met man en macht te blijven proberen een eenheid te vormen? Heel lief natuurlijk, om Griekenland niet in hun zooi te laten verdrinken, maar met een staatsschuld van zeker 350 miljard euro komt de liefde wellicht niet helemaal meer van twee kanten.
0 reacties