Het is niet bepaald mijn nummer 1 prioriteit, maar wel de belangrijkste reden dat ik hier ben: studeren. Thuis in Utrecht studeer ik Communicatie- en Informatiewetenschappen en in Griekenland studeer ik Journalism and Mass Communication. Ik wilde in Nederland eigenlijk ook al journalistieke vakken gaan volgen, maar zo in combinatie met een exchange kwam ‘t eigenlijk wel heel mooi uit. Natuurlijk wist ik van tevoren ook wel dat het een béétje anders zou gaan zijn, maar dit…
Van de andere uitwisselingsstudenten die studeren aan andere faculteiten hoor ik goede verhalen, dus het zou goed kunnen dat ik gewoon pech heb gehad. Of geluk, want ik heb dus wel eeuwige vrije tijd. Ik ben hier natuurlijk ook gewoon voor mijn plezier, dus ‘t komt best goed uit.
– – –
Afgelopen week bleek uit een onderzoek van Education First dat Nederlanders de beste non-native speakers ter wereld zijn van het Engels. Daar ben ik trots op, en ik voel me aangesproken want mijn Engels is goed. Dat zeg ik niet, maar dat blijkt simpelweg uit mijn resultaten en het feit dat ik en mijn Noorse klasgenoot de enige verstaanbare presentaties geven. Zelfs veel van mijn docenten zijn nauwelijks te begrijpen door hun extreem sterke accent en ook grammaticaal en vocabulaire gezien is de uitleg van laag niveau. Vaak ben ik totaal niet bezig met de inhoud van de stof, maar moet ik al mijn aandacht richten op de taal.
+ + +
Studeren is gratis voor de Grieken, terwijl het in Nederland alleen maar duurder wordt. Armen en rijken hebben hier dus in principe dezelfde kansen op onderwijs.
– – –
Bij mijn studie is er een ernstig tekort aan reflectie. Echt ernstig vind ik dat ja, want als er íets wetenschappelijk is, is dat wel kritisch zijn. Bij mijn vakken worden theorieën gepresenteerd als droge feiten en er wordt verder niet ingegaan op validiteit en andere kritiekpuntjes. Heel vreemd, want zo leren we dus alleen maar alles zoals het letterlijk in de artikelen staat terwijl je óveral kritiek op zou moeten hebben.
+ + +
De focus ligt heel erg op de inbreng van studenten, dat is waar ze bij het Griekse onderwijs op vertrouwen. In Nederland zijn er vaak veel vastgestelde lijnen die je moet volgen om bij je diploma uit te komen, maar aan de Griekse universiteit lijken je eigen interesses belangrijker. Een beetje in lijn met al die Griekse filosofen, vermoed ik. Helaas is de kwaliteit niet zo goed en ‘de grote denkers’ komen tegenwoordig dan ook echt niet meer uit Griekenland.
– – –
Het niveau van de stof is erg laag. De hele klas studeert al tenminste twee jaar aan een universiteit (ergens in Europa) en sommige vakken zijn voor de Grieken zelfs derdejaars vakken. Dan mag je er toch wel vanuit gaan dat we weten hoe je een enquête opstelt. Of het verschil tussen een feit en een mening, dat weet ik ook al wel een jaar of tien. De dingen die we leren zijn alleen maar heel oppervlakkig en alle ‘moeilijke’ termen worden vermeden. Kortom: ik heb hier letterlijk nog niets nieuws geleerd.
– – –
De prioriteiten zijn niet logisch. Voor groepsopdrachten krijgen we tijdens de les soms een half uur nadenktijd terwijl je zoiets makkelijk in 2 minuten kunt bespreken, bijvoorbeeld. En bij een vak gaan we telkens hele stomme spelletjes spelen die totáál geen verband hebben met de lesstof. Ook de opdrachten die we krijgen zijn zo nutteloos dat het gênant is (wie gebruikt de beste hashtags?) en we hebben vrijwel geen huiswerk.
+ + +
Studeren is in Griekenland heel toegankelijk. Niet alleen de opleiding is gratis, ook voor de boeken en ander lesmateriaal hoef je niet te betalen. Daarnaast heb je bij de kantine drie keer per dag, zeven dagen in de week recht op een gratis maaltijd. Het is geen sterrenmaaltijd, maar wel echt prima.
– – –
De universiteit is té toegankelijk. Voor dit punt kan ik geen bewijs vinden, maar mijn vermoeden is heel sterk. In Nederland zijn de eisen om een universitaire opleiding te volgen vrij streng. Het verschilt natuurlijk per studie, maar je moet in ieder geval een vwo-diploma hebben óf je propedeuse van het hbo. Het percentage hoogopgeleiden in Nederland is dan wel heel hoog, maar je komt niet zomaar aan je diploma. In Griekenland kom je met een lager niveau al binnen bij een universiteit. Een universitair diploma is dus –beetje kort door de bocht- minder waard.
In Canada gaat ongeveer 40% naar de universiteit, en in Groot-Brittannië (waar dus het grootste deel van de mensen die ik ken vandaan komt) hetzelfde. Nu heb je hier wel toelatingseisen om op een goede universiteit te komen en is deze ook wel redelijk goed, maar ik herken inderdaad wel dat het niveau qua wetenschappelijke skills wel echt lager is. Ze krijgen in jaar 3 een keer een vak over onderzoeksmethoden, terwijl wij ze dan allemaal al achter de rug hebben. In een les ging de docent uitleggen wat nou een wetenschappelijk artikel is en wat niet… En ze zijn veel minder streng op referencing, terwijl je in Nederland al een onvoldoende krijgt als je dat slecht doet (want je bent gewoon op het randje wel/geen plagiaat aan het plegen). Maar zelfs de Britten (waar dus ook de helft of zo naar de uni mag) zijn er een beetje door in shock. Je weet eigenlijk niet wat je aan het doen bent maar toch is het altijd goed, haha.
Maar oké, dit is natuurlijk niets in vergelijking met jouw universiteit dan, haha. Ik snap wel dat het frustrerend is soms, want je wil niet te veel te doen hebben op exchange maar dit is wel weer het andere extreme. Dat wordt nog weer een hele omschakeling als je weer in Nederland bent, haha.
Oh en dat van die waarde van je diploma is ook wel een beetje waar. Omdat er hier dus veel meer mensen naar de universiteit gaan, zijn hoge cijfers ook daadwerkelijk belangrijk. Wel grappig, want mensen gingen mijn cijfer dus omrekenen naar dat Amerikaanse systeem van GPA terwijl ik echt zo zat van oké leuk, maar ik hoef het alleen maar te halen haha (slechte Nederlandse mentaliteit weer). Zijn cijfers in Griekenland ook belangrijker of merk je daar niet zo veel van?
Heel gek vind ik dat, dat je allemaal een universitair diploma krijgt maar dat je iets heel anders hebt geleerd. Bronvermeldingen zijn hier ook nog nooit besproken in de les, geen grap. En die cijfers zijn geloof ik niet heel erg een ding, maar dat weet ik niet zeker. Er zijn wel wat Griekse klasgenoten die alles extreem serieus nemen maar je hebt er meer die lekker laid back profiteren volgens mij. Ik kom alleen maar bij de faculteit van Journalism, dus over de rest kan ik eigenlijk niks zeggen!