Jawel jawel! Vandaag precies 23 jaar geleden, op een minstens zo grauwe zondagochtend, kwam dit zonnestraaltje ter wereld! Als drieëntwintig jaar verblijd ik mijn omgeving met kookkunstjes, met impulsieve baanperspectieven (wilde ooit actrice worden, toen de jongste schrijfster ooit en daarna cabaretier), de verbeelding van een gouden keeltje, met geluk en verdriet, de altijd twijfelachtige zoektocht naar mijn passie en met liefde ♥ Maar echt: wat een geluk dat ik al zo lang op deze manier kan leven #blessed Ik heb het ‘dit was 2018’-jaaroverzicht gemist maar ik geef ‘m je nu nog nog even een soort van.

Toen ik 22 was:

– was ik mega enthousiast bezig met Keukenmeid.Ik publiceerde dik vier maanden lang élke dag een nieuwe recept en schreef Keukenmeid als bedrijfje in bij de KvK. Ik krijg vaak de vraag ‘wat wil je daar nou mee bereiken?’ of ‘wat zijn je ambities met Keukenmeid?’ en ik zou liegen als ik zeg dat bezoekersaantallen, volgers en lezers me niets zouden doen. Het is niet de belangrijkste drijfveer (ik blog al ruim 8 jaar met heel veel plezier voor niet veel meer lezers dan mijn moeder en toenmalige ex) maar het motiveert enorm, zeker nu ik zoveel tijd steek in mijn blog en Instagram.

– ging ik op wintersport met een paar goede vriendinnen. Die reis had ik gewonnen en we vertrokken de nacht dat ik 22 werd, hoe leuk is dat?! Dit was echt zo’n leuke week, ik denk er nog heel vaak aan terug

– liep ik voor het eerst ooit stage. En ik beëindigde voor het eerst een stage. Van februari tot halverwege april heb ik vrijwillig stagegelopen om werkervaring op te doen maar ik vond het vreselijk. Het werd niet beter, ik zat er echt niet op mijn plek en heb toen na heel veel wikken en wegen besloten daar weg te gaan. Dat vond ik toen zó moeilijk, zo eng ook, maar ik heb er geen seconde spijt van gehad. Het was echt een bevrijding. Als je ergens zo ongelukkig van wordt en er goed over na hebt gedacht, dan is ‘t gewoon klaar.

– werkte ik heel veel bij de AH. Als gevolg van het stoppen bij die stage had ik ineens zeeën van tijd. Naast dat ik toen heel veel tijd kon steken in Keukenmeid, werkte ik ook extra veel bij de Appie. Soms ‘zelfs’ weken van 36-40 uur. In die periode was het zo heerlijk weer en doordat ik op de broodafdeling werkte waar ik om half 7 ‘s ochtends al begon, kon ik iedere middag van de zon genieten. Dat was echt ideaal!

– haalde ik officieel mijn bachelor! Eind januari 2018 leverde ik mijn scriptie al in, ik haalde een 7,5 en rondde daarmee de studie af. Afgelopen november kreeg ik eindelijk mijn diploma.

– schreef ik me in voor/begon ik aan een master. Dat was nog ff spannend ook: ik had me vergist in de deadline en moest toen ineens in een paar dagen een master uitkiezen en een motivatiebrief in elkaar flansen. Zoals jullie weten is dat allemaal goed gekomen: afgelopen september begon ik en na een half jaar intensief vakken volgen, ben ik nu mijn scriptie aan het schrijven. Ik heb de goede keuze gemaakt; vind het allemaal heel interessant.

– vond ik een stage. Op de valreep! Afgelopen week solliciteerde ik voor een stage voor drie maanden (vanaf halverwege april) en daar ben ik vooralsnog heel enthousiast over!

– maakte ik een trip door de Balkan. Met Joran bezocht ik Montenegro (klik hier voor het verslag), Bosnië (klik) en de hoofdstad van Servië (klik).

– belde ik 112 voor mezelf. Of ja: ik hing aan de telefoon met iemand van de huisartsenpost en toen ik een beetje benauwd begon te worden heeft die vrouw hysterisch (geen grap, door haar werd ik bang) een ambulance op me af gestuurd. Ik had een allergische reactie op iets maar ik weet nog steeds niet wat. Ik vermoed cashewnoten. In dit dagboek vertelde ik meer.

– ging ik voor het eerst naar een écht goed en chique restaurant.

– bezocht ik mijn broertje die in Milaan studeerde.

– mocht ik mee op een superleuk persreisje van Love My Salad naar boeren in België.

– ging ik een weekendje terug naar de Griekse stad Thessaloniki, waar ik in 2016 studeerde.

– had ik een heerlijk degelijk midweekje in Frankrijk met lieve vriendinnen.

– bedacht ik een vet leuk project dat onhaalbaar bleek te zijn. Vorig jaar bedacht ik de Wereldkeukentour waarbij ik in één jaar tijd (dus tot vandaag) 23 verschillende keukens wilde proberen. Na vier landen was ik ‘t kwijt, wat een dom project, hier heb ik helemaal geen geld voor.

Nu ik 23 ben ga ik:

– toch eens ff uitzoeken waar ik dan precies allergisch voor ben. Ik vermoed ook pijnboompitjes en het wordt wel heel onhandig als ik steeds alles blijf vermijden. Morgenochtend heb ik een afspraak 😉

– een paar dagen naar Marrakesh.

– mijn masterdiploma halen en afstuderen, voorgoed.

– een echte baan zoeken én vinden (help).

– een hele leuke stageperiode hebben.

– Keukenmeid blijven onderhouden én groter maken.

– weer op wintersport nadat ik het deze winter een jaartje heb overgeslagen (hoop ik!).

– een mooie reis maken?

… ik ben benieuwd!
Met afstuderen en een échte baan zal er best wat gaan veranderen!