Heyyy goeiemorgen! Daar ben ik weer met een inkijkje in mijn afgelopen week. Het was geen bijzonder spannende week, maar wel eentje waar ik toch maar mooi weer 1202 woorden over wist te typen. Over statiefstruggles, een spelletjesavond, huishoudperikelen en janken voor de tv. Lees mee!
Maandag 10 januari
Deze dag startte ik met een ochtendwandeling. Helemaal fris en fruitig, met niks van bijwerkingen van die booster. Superfijn! Ik maakte een rondje door de wijk en zag tot mijn grote vreugd dat Bakker Roel al open was. Daar haalde ik een stuk spekkoek voor later, bij de koffie. Je moet dat thuiswerken zelf een beetje leuk houden, hè. Ik werkte tot het begin van de middag voor mijn baan in loondienst, daarna wisselde ik de laptops om en ging ik aan de slag voor Keukenmeid. Ik maakte foto’s voor dit blog met mijn podcasttips en werkte een paar andere blogs uit. Ik probeer mijn maandag nu echt voor mezelf te houden. Niet voor opdrachtgevers, maar helemaal voor Keukenmeid.com dus. Tot nu toe gaat dat goed maar er staan er pas 2 op de teller dus het is wat voorbarig om het nu al een succes te noemen.
Tussendoor fietste ik even op en neer naar ons oude appartement want daar was per ongeluk een perspakketje geleverd. Deze hierboven dus, met heeeel veel crackers van Leev! ’s Avonds maakte ik een pasta die ik elke dag wel zou kunnen eten – die met olijven en burrata. Ook keek ik deze avond de laatste aflevering van Grey’s Anatomy. Toen er ineens niet automatisch een nieuwe aflevering begon, viel ik wel een kléín beetje in een zwart gat, ja. WAT NU?!
Dinsdag 11 januari
Dinsdag werkte ik weer eens een dagje op kantoor. Die dagen zijn zo zeldzaam dat ze ook echt voelen als een verstoring van mijn thuiswerkritme. Ik vind ’t heel vermoeiend en zorg op zo’n dag ook beduidend slechter voor mezelf. Thuis doe ik echt moeite voor een lekkere kop koffie of thee, maar op werk heb ik daar geen zin in. Het hele kantoor lijkt ook niet meer ingericht op werknemers dus als er überhaupt koffie is, is dat al heel wat.
Anyway, ik droeg deze heerlijke nieuwe trui (leuk hè?) en maakte ’s avonds een rare maaltijd met restjes uit de koelkast. Waaronder deze wortelfrietjes van Joorkitchen, die waren wel lekker!
Woensdag 12 januari
Woensdag wandelde ik ook weer. Onder andere langs een hondenveldje waar ik iedere ochtend weer hoop dat er een leuke golden retriever aan me komt snuffelen maar tot nu toe heb ik geen geluk. Het lijkt me zo leuk om een hond te hebben <3 Ooit! De rest van mijn werkdag kwam een tikkie moeizaam op gang maar er was genoeg te doen. Vandaag schreef ik een paar blogs voor opdrachtgevers, schreef ik recepten uit voor een andere opdracht, deed ik zoekwoordenonderzoek en werkte ik heel veel mails bij. Die avond at ik een vet rare salade met onder andere gemarineerde watermeloen uit de oven (??? ja really, dat was nog best lekker ook! Ik gebruikte dit recept als basis.) en mozzarella. Raar, maar best lekker!
Deze foto met muts sloeg trouwens op ‘uitgroei’. Dat los ik dus zo op, met muts.
Donderdag 13 januari en vrijdag 14 januari
Poeh hé, donderdag was weer een drukke werkdag! Ik ben dus wat minder gaan werken in loondienst maar mijn takenpakket is daar nog niet helemaal op aangepast (dat komt komende week gelukkig wel weer goed) dus ik had het drúk. Ik was aan één rits aan het werk en plofte ’s avonds doodmoe op de bank met een heerlijke risotto met pompoen en parmaham. Na zo’n dag werken doet koken me altijd zo goed, heerlijk ontspannend!
Vrijdag werkte ik weer voor Keukenmeid. Ik begon met een nieuwe – best pittige – opdracht en leverde een andere – die juist uit mijn vingers gleed – aan. Ook besteedde ik véél te veel tijd aan het uitzoeken van een nieuw statief voor mijn foodfotografie. Zoals ik eerder al wel eens vertelde vind ik het fotografiegedeelte niet het allerleukste deel maar smakelijke foto’s zijn wel een must, natuurlijk. Met fijne apparatuur kom je dan al een heel eind. Uiteindelijk probeerde ik mijn eigen statief in allerlei bochten te wringen zodat ‘ie zou doen wat ik wilde (namelijk van plat bovenaf foto’s maken zonder dat de poten van het ding in beeld komen) maar dat was geen succes. Wel een 10 voor inzet en creatief denkvermogen.
Verder haalde ik een gezellig plantje voor in mijn kantoor, het wordt echt tijd dat ik het daar wat opvrolijk. Ook vond ik deze discokoekjes in de supermarkt! Ken je ze nog?! Deze zaten vroeger per stuk verpakt en als ik deze mee naar school kreeg, was ik echt de luckiest girl van de klas.
’s Avonds zou ik eigenlijk eten met de eetclub maar dat ging niet door en toen was ik ineens een avond alleen thuis. Ik keek Over Mijn Lijk en steeds als ik begin met zo’n aflevering denk ik: ik moet dit niet doen, ik moet dit niet doen… Het maakt me zó verdrietig. Ik jankte de ogen uit mijn kop en daarna wist ik echt ff niet meer wat ik met mezelf aan moest en wat ik hier überhaupt doe op aarde. Er zijn weinig tv-programma’s die zo’n impact maken als deze, denk ik.
Zaterdag 15 januari
Zaterdag was weer een typisch kneuterige thuishangdag. Ik draaide heel veel wasjes, keek tv (what’s new) en dat was het wel zo’n beetje. Die avond kookte ik heerlijke gnocchi met pittige tomatensaus, bacon en geitenkaas (naar dit recept) voor Joran en een paar van zijn vrienden. Daarna speelden we heel veel spelletjes. We deden Coup (leuk maar ik kan niet goed bluffen en dat schiet niet op bij dit spel haha), Boonanza (vond ik heel leuk!) en Codenames (blijft een favoriet). Ondertussen dronken we speciaalbiertjes. Leffe Blond is altijd goed, die rosé op links was echt niettttt te doen zo zoet. Heel smerig. Dan weet je dat.
Zondag 16 januari
Zondagochtend begon ik voor het eerst in tijden weer eens met pannenkoeken. De beste start van je zondag, am I right? Verder deed ik weer wat huishoudelijke taken. Hier volgt een ONTZETTEND luxeprobleem maar… een groot huis betekent heel veel schoonmaken. Joh, wist ik veel 😉 Ik heb deze week ook een schoonmaakster benaderd en hoewel dat echt belachelijk decadent en overdreven voelt, denk ik dat dat ons wel echt goed gaat doen. Volgens mij gaan de meeste discussies en irritaties bij stellen over het huishouden en nou ja, dat is bij ons niet anders.
Ook las ik een boek uit: Buurtsupermens van Sayaka Murata. Het is een dun boekje (zo’n 130 pagina’s) en ik vloog er echt doorheen. Het verhaal is heel lief en aandoenlijk, maar niet op een truttige manier. Juist ook heel grappig. Geen enórme aanrader maar wel een leukerd voor tussendoor. ’s Middags wandelde ik door de stad met een vriendin van mijn master, Emma, en ’s avonds bestelden Joran en ik (véél) sushi. Dat was lang geleden! Oh, en daaronder zie je een nieuw tafeltje. Als je heel goed kijkt. Langzaam krijgt het huis vorm 😉
Tot volgende week! 🙂
0 reacties