Wat een ontzettend degelijke zomer heb ik achter me liggen. Tussen stage en werk had ik twee weken vrij waarvan ik er eentje in 40 graden met mijn benen wijd voor de ventilator heb gelegen en de andere week ging ik op citytrip. Na de eerste paar nachten in Wenen namen we de boot naar Bratislava, in Slowakije. Na een kleine anderhalf uur varen op de Donau kom je aan in een totaal onverwachtse, compleet hysterische old town zoals je ze vaker ziet in en richting Oost-Europa. Benieuwd wat we ervan vonden?

Dinsdag 30 juli

We wisten dat het een korte tocht was, van Wenen naar Bratislava, maar voordat ik mijn pretzel goed en wel naar binnen had gewerkt, stonden we alweer in een voor ons onontdekt stukje Europa. Slowakije. Ik vind het heel onbekend en spannend klinken. Bij aankomst was ons meteen duidelijk wat voor stad dit was: een stad met een stari grad (old town), overladen met toeristen binnen de stadsmuren en daarbuiten naar alle waarschijnlijkheid grijs, grauw en arm. We zullen het nooit weten want we zijn er niet geweest. Goed, daar kom ik zo op.

Met onze rolkoffertjes stopten we al snel bij een terras, Five Points. Net als voor Wenen, had ik ook voor Bratislava allemaal tips van internet verzameld. Zo ook deze tent, met verschillende prima gerechtjes. Lekker, niet te duur, maar ook niet bijzonder goed ofzo. We zaten in ieder geval wel even lekker, het was hier op de een of andere manier toch een stuk warmer dan in Wenen.

Tegen het begin van de middag mochten we ons appartementje in en dàt, jongens, was echt een hoogtepunt. De inrichting was alsof je in de showroom van de Action ging slapen maar de locatie was meer dan perfect; midden in het oude centrum maar wel in een rustig zijstraatje zonder herrie van de straat. Apartman Sv. Urban heet het, gevonden bij Booking.

Na een korte douche liepen we weer terug het stadje in en heen en weer door de hoofdstraat waar het bol staat van de souvenirwinkeltjes, restaurants met real slovak cuisine en kraampjes met bieropeners in de vorm van een piemel. Het echte Slowaakse kunnen we niet helemaal vatten maar dat lijkt er hier ook niet toe te doen. Het is niet zo ons ding. Mooi wel, en knus, maar heel nep en een beetje ‘vies’. Je weet dat je opgelicht wordt maar je wilt er ook niet weg.

Na een paar rondjes gingen we zitten in een kleine binnentuin waar ik de naam niet meer van weet. Zonder nu in één keer heel Bratislava de grond in te trappen: het was niet perse een aanrader. Daarna zaten we bij een niet nader te noemen restaurant aan de hoofdstraat waar het personeel ons totaal negeerde en Joran zijn eten bijna weer omhoog kokhalsde. Op de foto in het midden zie je een soort paté van bacon en dat was echt niet zo heel lekker, het gerecht met de pakketjes op de foto ernaast is bryndza. Dat zijn aardappelbollen met schapenkaas, bacon en crème fraîche en die vond ik nog best lekker! De schapenkaas vond ik iets te aanwezig maar op zich zou ik dit nog wel eens eten of maken.

(Oh, en hier ontdekte ik het focuseffect in mijn bewerkingsapp. Ik wil een iPhone X.)

Joran had die avond alleen maar zin om op bed te hangen en te gamen en ik niet, dus ik liep nog een rondje voor een ijsje. Karamel zeezout zijn ze hier overal echt goed in, love it! Gelukkig wist ik hem daarna nog wel over te halen om een drankje te gaan drinken. We wilden eigen naar de rooftopbar Lemontree maar die was helaas vol. Daarom besloten we op een willekeurig terras ertegenover te gaan zitten met een wijntje. Culinair afgesloten met een portie kipnuggets.

Woensdag 31 juli

Nieuwe dag, nieuwe kansen! Helaas konden we toen wij eindelijk uit bed waren nergens meer lekker ontbijten en daarom dronken we cappuccino’s en deelden we een taartje om in ieder geval een kleine bodem te leggen voor een stadstour. Die deden we dit keer gewoon zelf, met Google Maps in de aanslag. We liepen eerst richting de Blue Church, een heel Instagrammable blauw kerkje, en daarna via wat verlaten weggetjes toch maar weer terug richting de stad. Het was eigenlijk ons plan om de rest van Bratislava te ontdekken, dat buiten de schattige stadsmuren, maar toen we na tien minuten rechtuit lopen nog geen zicht hadden op leven, besloten we toch maar weer om te keren.

Met flinke honger vonden we toen het tentje Funki Punki. Met superveel pannenkoeken, net waar we zin in hadden! Voor niet veel meer dan één of twee euro zit je daar al met een prima pannenkoek op een terrasje buiten de drukte.

Klaar om te hiken! Of nouja, klaar om richting het kasteel te lopen dat een mooi uitzicht over de stad biedt. In een klein half uurtje (meer zal het echt niet geweest zijn) ben je daar al en het uitzicht is inderdaad heel mooi. Zeker goed om op deze manier eens te zien waar je nu eigenlijk bent, om even te beseffen dat die old town niet alles is. Wij hebben het museum daarboven niet bezocht maar dat kan dus wel.

Voor die avond hadden we gereserveerd bij het restaurant Gatto Matto. Bij Ristorante (dus niet bij Bistro) eet je superlekker pizza’s en (vast ook) pasta’s op een lekkere locatie centraal in de stad. Ik had een ontzettend lekkere pizza met parmaham en rucola en Joran had er eentje met paprika en chorizo. Aanrader dus, maar wel even reserveren als je buiten wilt zitten.

De restjes van de pizza dropten we in de koelkast in het appartement (top dat dat mag, ha) en daarna vertrokken we nog een keertje naar de skybar. Dit keer was er wel nog plek en dus dronken we daar een paar rétedure maar ook hele smakelijke cocktails. Normaal gesproken moet je mij echt geen cocktails voeren, tenzij jíj me naar huis wil rollen, maar dit keer dacht ik ‘oké, we doen het rustig aan, dit komt goed’. Zeker een leuke plek voor een chique drankje! Helaas konden we niet echt van het uitzicht genieten want het regende heel hard.

Donderdag 1 augustus

Op donderdagochtend pakten we alles weer in en bereidden we ons voor op een lange dag sjouwen en tijd rekken. Op de een of andere manier klinkt het vooraf altijd ideaal, een hele vroege vlucht heen en een hele late terug, maar in de praktijk is dat natuurlijk helemaal niks. Gelukkig hebben we nog best een prima dag gehad. ‘s Ochtends zaten we héél lang met pannenkoeken en limonade bij Pan Cakes en ‘s middags hingen we als twee pubers rond bij een bankje in een park. Beetje Mario Karten, beetje lezen, watergevecht… Halverwege de middag namen we de bus richting het vliegveld in Wenen om daar wederom keihard tijd te rekken en goor vliegveldeten te bestellen. Culinair dieptepunt van een prima trip: lekker eten, goed gezelschap, mooie herinneringen.