Ik vertelde het laatst al: tijdens mijn vakantie op Kreta heb ik een helixpiercing laten zetten. “Dat is geen piercing. Dat is gewoon een oorbel.” – aldus heel veel mensen. Nou, ik noem dit mooi wel een échte piercing, want hij wordt gezet met een naald. Dwars door je kraakbeentje. Heerlijk. Wil je meer weten?

Waarom daar?

Als ik mensen vertel dat ik ‘m met een vriendin op Kreta heb laten zetten, krijg ik meteen allerlei hiv-Chersonissostaferelen naar m’n hoofd geslingerd. Het was écht gewoon een nette zaak met professionele piercers (Unique tattoo & body piercing, in Rethymnon). Wij betaalden per persoon inclusief piercing 25 euro. Volgens mij ben je in Nederland al snel het dubbele kwijt! Daarbij zat ik in die vibe van ‘joh, waarom ook niet?’ en het is een mooi aandenken aan een hele leuke vakantie!

Omdat je een nieuwe piercing goed schoon moet houden, besloten we hem pas de allerlaatste avond van de vakantie te zetten. Ook wordt het afgeraden om de eerste paar maanden (wat ik nogal overdreven vind) in zwembaden te zwemmen.

Hoe ging dat?

We waren allebei (oké, ik) stiekem best zenuwachtig. Nadat we de hele zaak gecontroleerd hadden op vieze naalden, besloten we dat ik eerst mocht. Hij maakte m’n oor schoon, zette wat stipjes en daar mocht ik dan de mooiste van uitkiezen. Daarna kwam het leukste deel: de naald. Dat duurde misschien 10 seconden, maar ik heb het allemaal niet zo meegekregen. Ik, stoere meid die ik ben, ging namelijk bijna van m’n stokkie.

Het idee dat er een staaf dwars door m’n oor zat… Brrr. Begrijp me niet verkeerd: het viel allemaal heel erg mee. Ik was nerveus waardoor er bloed naar m’n hoofd steeg, toen hij geprikt werd zakte dat allemaal weer weg en daardoor werd ik super duizelig. Ik moest even gaan liggen, kreeg een beetje suiker en water en hij verving het staafje door een piercing.

Het moet er hilarisch hebben uitgezien: lag ik daar, met mijn poezelige, kanten witte jurkje in een stoere piercingshop.

En daarna?

De pijn van het piercen vond ik tegenvallen, maar de pijn van daarna viel me juist alles mee. De eerste week was het pijnlijk als er haar achter bleef hangen en ik kon er ook echt nog niet aan zitten. We kregen van de piercer een ontsmettende gel mee, maar eenmaal thuis heb ik die niet meer gebruikt. Ik vertrouwde Sterilon meer (hoewel veel mensen zeggen dat dat te heftig is voor een piercing) en gebruik dat nu, na een maand, nog steeds 2/3 keer per dag. Dat kost gelukkig totaal geen moeite.

Het genezen kan zo’n 6 tot 9 maanden duren, maar ik heb er nu (na één maand dus) totaal geen last meer van. Sinds deze week kan ik er zelfs helemaal weer op slapen en als ik er aan voel, voelt het nog maar een héél klein beetje beurs.

Wat vind ik ervan?

Ik ben er heel blij mee! Ik had ‘m ook kunnen missen (het was meer háár idee haha), maar ik vind het nu een leuk accessoire! Ik heb hem trouwens bewust in dít oor laten zetten. De linkerkant vind ik de mooiere kant van m’n gezicht, en nu heeft de ugly side ook wat leuks! Het zweerknopje (net als bij een oorbel is die iets langer en dikker) laat ik nog een maandje zitten. Voor daarna heb ik een diamantje voor de afwisseling!

§ę

De foto linksboven stuurde ik die avond laat naar m’n moeder met de tekst ‘Rara, waar ben ik?’. Waar ik op hoopte, gebeurde: ‘Beau, grapje hoop ik?’ ‘Geen leuk grapje’ ‘Nou waar zit je en wat ga je doen!? Ik wil zo nog wel kunnen slapen!’. Ook de helft van m’n Instagramvrienden dacht dat we dronken waren en een tattoo hadden laten zetten. Geen zorgen, het was maar een oorbelletje 😉