“Hoe voelt het nou om weer terug te zijn?” hoor ik al de hele week. De ene keer antwoord ik dat het heel erg wennen is en tegen de ander zeg ik juist dat het voelt alsof ik nooit weg ben geweest. Alsof mijn leven in Nederland op pauze is gezet en ik er na vijf maanden moeiteloos weer in ben gestapt. Ik kan maar slecht bevatten wat er allemaal in mijn leven is gebeurd in die tussentijd, daarom ga ik proberen het eens even op digitaal papier te zetten. Is verwerkingstherapie.
Ik ben er weer: helemaal gesettled in Utrecht en mijn avontuur in Griekenland lijkt inmiddels alweer een verre herinnering. Klinkt gek, maar het voelt niet eens meer als míjn herinnering. Alsof het afgelopen half jaar niet gebeurd is. De foto’s van mijn afgelopen week liegen er echter niet om. De laatste paar dagen in Thessaloniki bracht ik veel tijd door met vrienden en nam ik afscheid van een heleboel lieve en leuke mensen. Eenmaal in Nederland was ik een beetje ziekjes en had ik heimwee. Cliché.
De laatste paar dagen van mijn leven als Griek (of eigenlijk: als complete outsider) zijn aangebroken. Het volgende dagboekje schrijf ik weer vanuit Nederland, vanuit mijn grot in Utrecht. Ik kan daar met mijn hoofd nog even niet bij. Eerst afgelopen week: ik maakte en haalde twee tentamens, genoot nog een beetje meer van de stad, ging tóch maar naar een kapper hier en liet nog iets anders merkwaardigs doen.
Ik wil het niet meer zeggen, maar ik kan er niet omheen: de tijd vliegt. Veel mensen vragen me waarom ik niet gewoon nog wat langer blijf, als ik het nu zo naar mijn zin heb. Ik zeg dan heel verstandig ‘genoeg is genoeg’ maar daar begin ik een beetje op terug te komen. Thessaloniki is echt mijn stad geworden, mijn thuis. Ook afgelopen week heb ik er veel leuke dingen gedaan. Ik heb geleerd voor school, gesport maar ook weer wat nieuwe plekken in de stad gezien.
De countdown is begonnen. Over twee weken ga ik weer terug naar Nederland, na bijna vijf maanden in Griekenland te hebben gewoond. Lekker cliché: de tijd is voorbij gevlogen. Ik wil dan ook eigenlijk helemaal nog niet naar huis. De eerste paar weken vond ik het geen fijn idee dat ik nog zo lang in dat vreemde land moest blijven, dus die draai is best bijzonder. Ook voordat ik op het vliegtuig stapte had ik wel bedacht dat ik veel zou gaan missen. Ik hou heel erg van Nederland en thuis, maar er blijken toch ook wel dingen te zijn die ik onverwacht helemaal niet zo mis (lieve familie en vrienden: stop met lezen nu).
Mijn naam is Beau en ik ben gek op koken en eten. Gezond, druipend in vet, vlezig, vega, perfecte midnight snacks, culinaire hoogstandjes en simpele prakkies: ik eet alles. Ik hoop dat ik jou met mijn recepten kan inspireren voor je volgende maaltijd!
Fan van mijn teksten? Ik ben ook freelance tekstschrijver en help je graag.
