Er is geen plaats waar backpackers zo enthousiast over zijn, als Pai. Moet ik misschien ook specifiek zijn in de soort backpackers: die met lange baarden, die gerust een week niet douchen voor de full wildlife experience, als ontbijt een smoothie met paddo’s naar binnen gooien en ‘s avonds in trans voor de zoveelste Bob Marley-coverband wegdwalen. Je leest het al: niet mijn types. Oké, dit is een beetje overdreven, want ik heb ook van veel blonde meisjes gehoord dat ze Pai helemaal geweldig vonden. De sfeer was niet mijn ding, maar de natuur is heel mooi en fijn na die drukke steden. Van heel Thailand, is Pai de meest populaire en toegankelijke plek om op de scooter te verkennen. Zeker doen!

Donderdag 14 juli

Ik had er lang over getwijfeld, maar uiteindelijk de knoop doorgehakt: ik ga met de scooter door de bergen van Chiang Mai naar Pai. Nienke en Inge reden al een paar dagen rond met een scooter, maar ik heb nog nooit op zo’n ding gereden en vond het daar te gevaarlijk. Eenmaal bij de scooterservice bleken de scooters op te zijn en moest ik dus toch met de kotsbus. Kotsbus ja, omdat we maar liefst 724 bochten namen in de bergen in drie uur tijd. Tess, Sara en ik hadden een reispilletje genomen en hebben de hele weg liggen pitten, niks aan de hand dus. Achteraf was ik blij dat ik niet met de scooter mee was gegaan, want we zijn door een paar flinke tropische regenbuien gereden. Eenmaal in Pai fristen we ons op in het hostel Purple Monkey. Geen aanrader: donkere kamers, zeiknatte douchewc’s, een rat, zwembad zonder water, salamanders overal waar je kijkt en een matras zo hard als een plank. Maar goed, we waren er toch nauwelijks. Deze avond at ik met Tess en Sara bij een Thais restaurant waar ik mijn gerecht uit een uitgeholde ananas kreeg. Lekker eten, maar na mijn watermelonjuice wilde ik toch even mijn vinger in m’n keel steken. Er zat waarschijnlijk kraanwater doorheen en dat kunnen wij verwende Nederlanders niet hebben. Eigenlijk gaat het al de hele reis goed, en dit was gelukkig ook binnen een half uurtje weer over. Na het eten dronken we wat bij een cafeetje met de rest en wat nieuwe mensen. Ik had heel veel zin in een avondje dansen, maar dat zat er niet in in Pai. Pai is een hippiedorp waar allemaal backpackers stranden en er forever in een boomhut blijven wonen. Iedereen is er zo lyrisch over maar ik vond het mwah. Ja, het is er gezellig en rustiger dan de andere steden, maar ik ben geen hippie en voelde me totaal niet op mijn plek. Daar baalde ik een beetje van, ik irriteerde me aan alles en besloot daarom maar gewoon naar bed te gaan. Morgen weer een dag.

Vrijdag 15 juli

Terwijl de rest nog sliep, ben ik ’s ochtends het dorp ingegaan om Pai nog een kans te geven. Bij een restaurantje bestelde ik ontbijt en werkte ik mijn dagboek bij. Vervolgens huurde ik een scooter bij Aya Service (aanrader, ik had de voorkant losgereden maar ik was zo verstandig geweest om me voor 40baht per dag te laten verzekeren dus niemand die daar iets van zei) (met mij is er niks trouwens). Daar zat ik dan, voor het eerst op een scooter en dan ook nog eens zo’n mooie roze. De techniek had ik snel onder controle, maar harder dan 40/50 durfde ik echt niet. Tegen de rest zei ik dat het door de scooter kwam. Roze scooters gaan gewoon niet zo hard. ’s Middags vertrokken met een hele groep richting de hotsprings, ongeveer een halfuurtje rijden. Het was echt héérlijk om zo door de bergen te rijden met dat prachtige uitzicht! Ik wist niet dat ik het zo leuk zou vinden! In het warme water hebben we zeker een uur gechillt, daarna reden we door naar een witte boeddha boven op een berg met mooi zicht over Pai. ’s Avonds aten we met z’n allen bij een Mexicaan. Níet te vreten, maar ze hadden een mooie schone wc en daar hebben we dus allemaal grondig gebruik van gemaakt. In een hippietent genoten we daarna live van alle hits van Bob Marley en speelden we wat spelletjes. Inge en ik waren heel moe, dus gingen niet te laat naar bed.

Zaterdag 16 juli

Zaterdag hadden we om 9u in het dorp afgesproken met een hele groep, waaronder twee stelletjes. Na een goed ontbijt van de 7/11 stapten we op de scooter richting de Lod Caves, op ongeveer 1,5u rijden. We deden er veel langer over, omdat er onderweg iemand viel en verbonden moest worden, we ergens van het uitzicht genoten en bij een afgelegen restaurantje verse noodles aten in de moestuin van een vrouwtje. De tocht was prachtig, zeker op de momenten dat de zon doorkwam. De grotten vond ik zelf niet heel geweldig. We dreven er op een bamboebootje doorheen, dat vond ik leuk, maar zodra we moesten klimmen… veel te warm. De tour bestond letterlijk uit een donkere route langs rotsen waar een stel Thai met heel veel fantasie figuren in zagen (This is Pisa. Italy. Popcorn. Flog head. You know?). De tourguide sprak ongeveer 3 woorden Engels (bij een stuk rots in de vorm van een tiet: boobie, you think big or small?) dus daar hadden we vrij weinig aan. Verder was het wel mooi maar niet echt een must see als je het mij vraagt. Al vond Inge het bijvoorbeeld wel weer heel gaaf, het is misschien maar net waar je van houdt. Ik ben meer van de cultuur en natuur met mooie uitzichten, denk ik? Bij het avondeten kon ik even geen noodles en rijst meer zien, dus ik bestelde een vette pizza. En dat was zo genieten dat ik mezelf daarna ook nog verwende met een wit wijntje in plaats van bier. Was een rustige, maar gezellige avond met een hele leuke groep mensen.