Van speklap naar sparerib – vond ik ook een leuke maar misschien niet zo passend. Dat impliceert dat ik obesitas had en dat je nu mijn ribben kunt tellen en dat is niet waar. Voordat ik een abonnement afsloot bij de sportschool woog ik minder dan nu en mijn broeken zitten nu ook strakker. En tóch gaat het helemaal goed met mij en mijn lichaam: ik ben fitter, slanker en vooral sterker dan ik ooit ben geweest. In de fotodagboekjes zagen jullie steeds minder milka oreo en steeds meer squats en dat vraagt natuurlijk om uitleg. Ga ik je geven.
Maar eerst even dit: ik liet laatst al vallen dat ik het lastig vind om dit artikel op de juiste manier te brengen. Ik wil niet de indruk wekken dat ik nu de perfecte fitgirl ben want ik doe ook maar wat. Ik doe steeds minder ‘maar wat’ omdat ik steeds meer leer omdat het me ineens interesseert. En dáárom vertel ik er graag wat over.
En nog iets: als je op zoek bent naar before en after foto’s kun je dit artikel overslaan 😉
Before
Sporten heb ik nooit leuk gevonden. Badminton, voetbal, tennis, ballet, judo, hardlopen… ik heb het allemaal geprobeerd maar nergens bleef ik hangen. Van mijn ouders moest ik wel íets doen, maar ik zag er echt tegenop. Ik was niet dik, maar wel onnodig chubby met de conditie van een pepernoot. En ik lust alles, dat hielp ook niet mee.
Het begin
Eind 2014 werd ik lid bij een sportschool en ik vond het wel wat hebben. Mijn toenmalige vriend was nogal fitnessfanaat (goh zou dat het geweest zijn? haha). Een tijd lang ging ik netjes 2 á 3 keer per week, maar eigenlijk had ik geen idee wat ik aan het doen was. Tien minuutjes hellinglopen, paar lunges, beetje benen naar elkaar persen, 10 sit ups en na een uurtje weer naar huis. Dat bleef niet lang leuk.
Inmiddels was ik naar Utrecht verhuisd en in januari werd ik daar lid bij een andere sportschool. Een trainer hielp me de eerste keer met allerlei oefeningen en daar heb ik het aardig lang mee volgehouden. Ik ging het wat serieuzer nemen (vanille yoghurt als ontbijt werd magere kwark) maar ik moest mezelf er nog steeds heen slepen. Het jaar daarna in een versnelling: het ging uit met die fitboy, ik vervloekte de sportschool en bedacht me toen rond de zomer dat ik dan maar hele dikke billen ging kweken onder het mom van “make him cry wishing he still had that ass”. Gelukkig ontdekte ik al snel dat ik het echt zélf wilde.
Ik kreeg een nieuwe huisgenoot met spierballen en een hele hoop verstand van fitness. Na de zomer heeft hij me tips gegeven en ik leerde zo steeds meer oefeningen om in te variëren. Genoeg om trainingen te gaan doen per spiergroep, in plaats van telkens een full body. Legday was born. Tot maart dit jaar ging ik zo’n 2 keer in de week en concentreerde ik me vooral op mijn benen, billen en buik. Dat vond ik het leukste en ging me ook het beste af.
Toen ik het licht zag
Ik probeer terug te gaan naar wat mijn motivatie is geweest om het sporten ineens weer zo intensief op te pakken, maar ik weet het niet. Ik gok erop dat ik me realiseerde dat de zomer eraan kwam en dat ik gewoon toe was aan iets om me op te focussen. Ik ging netjes gezond doen, genoeg eiwitten eten en regelmatiger naar de sportschool. Toen ik merkte dat ik sterker werd, gaf dat echt een kick. De trainers in de sportschool spreek ik tegenwoordig vaker dan mijn eigen moeder, en dat is ook een goeie stok achter de deur.
Hoe het nu gaat
Een tijdje geleden heb ik één vak van mijn studie laten vallen omdat het me niet lag. Hierdoor heb ik maar de helft van mijn studielast en dus genoeg tijd om NU ECHT zo’n bikinibody te bouwen. Ik ga nu ruim anderhalve maand al vier keer per week naar de sportschool. Een dagje benen/billen, eentje rug/biceps, schouders/triceps/borst en nog een training die ik heel fancy even ‘correctietraining’ noem. Voor dat wat die week niet helemaal lekker is gegaan of soms zelfs met alleen maar cardio. Voor iedere training doe ik sowieso minstens 20 minuten cardio en ik doe regelmatig mee met het buikspierkwartier.
En helaas helaas: ik heb nog steeds geen sixpack. Ik zie wel spieren en lijntjes maar vooral een vetkwab die er weinig voor voelt om te gaan krimpen. Oké, dat is overdreven: mijn armen en rug zijn al heel wat veranderd en mijn bovenbenen zijn keihard gespierd. Ik verlies wel vet in mijn armen, borst en gezicht, maar die buik… het schiet niet echt op.
#goals
Ik wil dus vooral een strakkere buik. Strakke buikspieren lijken me hartstikke leuk, maar als ik daarvoor alle wijn moet afwijzen: laat maar. Voor het snelste resultaat zou ik een strikt dieet moeten volgen maar dat zie ik niet zitten. Het gaat dan maar gewoon zo met het schema dat ik nu heb: minstens 4 keer per week fitness, zo gezond mogelijk eten en minderen met koolhydraten. Zodra ik ook nog de dressing (die overigens light is – ik let echt wel op wat ik koop en eet) uit mijn salade moet verbannen, ben ik het waarschijnlijk snel zat. Ik heb ondertussen wat gewoontes en trucjes ontwikkeld waarmee ik het volhoud en het leuk vind. Zoals het nu gaat, gaat het goed.
Zijn er hier toevallig nog meer fitnessmeiden? Laat het even weten, vind ik leuk 🙂 Tips zijn natuurlijk ook altijd welkom!
Yay Beau, zo goed dat je zo actief bezig bent met gezonder eten en de sportschool onveilig maken! Vind dat knap hoor, want de motivatie moet toch echt vanuit jezelf komen natuurlijk. Hopelijk ga je alsnog snel verschil zien bij je buik. Er is altijd wel iets wat achterblijft he, echt irritant. Maar goed, blijf zo door gaan, Fit Girl!